Życie węwnętrzne bł. Rafała Chylińskiego

W roku 1715 Melchior wstąpił do klasztoru franciszkanów w Krakowie i przy obłóczynach otrzymał imię Rafał. Śluby zakonne złożył w Piotrkowie. Teologii uczył się najpierw w klasztorze kaliskim, a następnie w Obornikach. Wyświęcony na kapłana w Poznaniu w r. 1717 przebywał kolejno w różnych klasztorach, a najdłużej w Warce, w Łagiewnikach (dziś Łódź) i w Krakowie.

Był niezmordowanym spowiednikiem, gorliwym w pracy nad zbawieniem dusz. Nie zważał na własne zdrowie, byle tylko pozyskać innych dla Boga. Jego konfesjonał oblegali wieśniacy, a nawet wielu spośród szlachty i mieszczan szukało jego rad duchowych. Wrażliwy na nędzę ludzką, otaczał biednych i chorych szczególną opieką. Pomagał też często Żydom, zwłaszcza nowo nawróconym. Wszystkich pocieszał, uczył cierpliwie znosić cierpienia, a nawet w intencji podopiecznych zadawał sobie liczne umartwienia. Przekonywał innych nie tylko słowami, ale i umartwionym życiem własnym.

Jego życie wewnętrzne rozwijało się w duchu franciszkańskim na podłożu szczerej ku ludziom życzliwości, pomimo łagodnego i nieśmiałego usposobienia. Wielka wrażliwość i delikatność, pogłębiona życiowym doświadczeniem i modlitwą pomagała mu zdobywać dusze dla Boga. Odznaczał się głębokim zrozumieniem spraw Bożych i nadprzyrodzoną motywacją czynów, opartą na doskonałej harmonii między pobożnymi praktykami a całym życiem. Spowiadał się nawet codziennie z wielką skrupulatnością, starannie przygotowywał się do Mszy św. Jako kapłan prowadził bardzo surowy tryb życia, stosując różne praktyki pokutne. Nosił ostrą włosiennicę, ściskał się żelaznym pasem, pościł, biczował się aż do krwi, często spał na gołych deskach.

O. Rafał Chyliński "wzbudzał - jak pisze Feliks Koneczny cytując dawne świadectwo - "ogólny podziw surowością życia, poświęceniem dla biednych i chorych podczas grasującej podówczas zarazy; w ogóle był to mąż potężny w mowie i w czynie, zwłaszcza, że Bóg odznaczył swego wiernego sługę darem wysokiej kontemplacji, cudów i innych łask nadzwyczajnych"".

Zmarł 2 grudnia 1741 r. w klasztorze w Łagiewnikach (Łódź). Grób jego znajduje się w tamtejszym kościele w osobnej krypcie pod kaplicą św. Franciszka.

Kult prywatny, jakim od chwili śmierci czczono o. Chylińskiego, sprzyjał odrodzeniu moralnemu społeczeństwa polskiego w XVIII w. W roku 1761 wszczęto proces beatyfikacyjny. Papież Pius XII w r. 1949 uznał heroiczność cnót Sługi Bożego. 9 czerwca 1991 roku Jana Paweł II ogłosił go błogosławionym.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Damazy I Modlitwa do św. Damazego I Papież, który odnowił i udostępnił rzymskie katakumby Ten papież był synem kapłana, a może nawet biskupa W zasadzie dziewczyna jest lepiej przygotowana do małżeństwa Wina i łaska

Najbardziej popularne Godzina Łaski 2023 Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna