Autor Listu Klementyńskiego i patron narodów słowiańskich

23 listopada – Wspomnienie liturgiczne św. Klemensa I (Klemensa Rzymskiego), papieża, męczennika, Ojca Kościoła (zm. ok. 91-101 – według Euzebiusza z Cezarei; według innych źródeł 88-97).

Zgodnie z tradycją był trzecim biskupem Rzymu (przed nim na Stolicy Piotrowej zasiadali: Piotr, Linus i Anaklet) i autorem "Listu do Koryntian" (Listu Klementyńskiego), jednego z najbardziej poruszających tekstów literackich pierwotnego chrześcijaństwa.

Według "Liber Pontificalis", Klemens urodził się w I w. w rzymskiej dzielnicy Montecelio, w rodzinie pochodzenia żydowskiego. W młodości prawdopodobnie był współpracownikiem Apostoła Piotra; wspomniany jest w Liście do Filipian jako uczeń św. Pawła. Z całą pewnością wiemy o nim tyle, że był biskupem w Rzymie za czasów cesarzy Galby i Wespazjana, oraz że w imieniu starszych swego Kościoła uznał za stosowne zainterweniować w celu przywrócenia jedności w Kościele korynckim, rozdartym podziałami dotyczącymi władzy we wspólnocie chrześcijańskiej.

W swoim liście, w tonie pełnym pokory, a zarazem pełnym ewangelicznej mądrości, Klemens przypomina chrześcijanom z Koryntu, że droga jedności i pokoju wyznaczona przez Chrystusa przechodzi przez uniżenie i wzajemne podporządkowanie się z miłości, zgodnie z nauczaniem św. Pawła, które tworzyło głęboką więź między chrześcijanami z Rzymu i z Koryntu.

List Klementyński (ok. 96-97, umieszczony w wydaniach Ojców apostolskich) jest najstarszym zachowanym dokumentem papieskim, z którego wynika, iż Kościół rzymski miał prawo interwencji w życie innych gmin chrześcijańskich. Klemens wskazywał na prymat papieża jako najwyższego kapłana i na szczególną rangę Kościoła rzymskiego. Tradycja błędnie przypisywała Klemensowi autorstwo wielu pism (m.in. Pseudoklementyn).

Sława Klemensa, jako człowieka pokornego i ewangelicznego, urosła do tego stopnia, że powstawały rozliczne tradycje na jego temat. Według niektórych z nich, Klemens poniósł śmierć męczeńską w Morzu Czarnym, na Krymie, gdzie został utopiony z rozkazu władzy rzymskiej. Atrybutami Klemensa w sztuce są: kotwica, którą uwiązano mu u szyi, księga, mały krzyż, paliusz, Baranek Apokalipsy. W Kościele wschodnim wspominany jest 24 lub 25 XI.

W 868 święci równi apostołom, Cyryl i Metody odnaleźli relikwie św. Klemensa i przywieźli je do Rzymu. Tu zostały przyjęte z najwyższymi honorami przez papieża Hadriana II i złożone w bazylice poświęconej jego pamięci.

Przyczynki do lektury:

"Któż może wyjaśnić więź miłości Bożej? Kto jest zdolny wyrazić ogrom jej piękna? Wysokość, na jaką prowadzi miłość, jest niewysłowiona. Miłość łączy nas z Bogiem: "Miłość zakrywa wiele grzechów". W miłości nie ma nic banalnego ani pysznego. Miłość nie ma schizmy, miłość się nie buntuje, miłość wszystkiego dokonuje w zgodzie. Bez miłości nic nie jest miłe Bogu. W miłości Pan wziął nas do siebie. Z miłości, jaką miał ku nam, Jezus Chrystus, nasz Pan, w woli Bożej, oddał za nas swoją krew, swoje ciało za nasze ciało i swoją duszę za naszą duszę" (Klemens Rzymski, "List do Koryntian" 49).

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Jan od Krzyża Modlitwa do św. Jana od Krzyża Litania do św. Jana od Krzyża Modlitwa do św. Wenancjusza Fortunata Cztery drogi skierowujące dziecko na właściwy szlak Lekarz - zawód czy powołanie

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna