Pasteur - genialny uczony i człowiek wiary

W francuskim piśmie młodzieżowym pt. "Okapi" (24 XII 1994) opublikowano entuzjastyczny artykuł pt. Genialny badacz Pasteur; który zaczyna się słowami: "Historia medycyny dzieli się na dwa okresy: przed Pasteurem i po Pasteurze. Ten człowiek, miły, prosty, odważny i uparty, był prawdziwym rewolucjonistą". A potem czytamy: "Praca i odkrycia Pasteura pozwoliły milionom ludzi po prostu żyć". Mówiono o nim za życia: "To ten, który czyni cuda".

Właściwie Ludwik Pasteur nie był lekarzem, lecz chemikiem. Urodzony w 1822 r. w Dole (depart. Jura); odziedziczył po ojcu, garbarzu, odwagę, cierpliwość, upór i obojętność na to, co o nim mówią, a po matce entuzjazm. Przymioty te uczyniły go największym badaczem wszystkich czasów. Z inwencją twórczą łączył ogromną pracowitość, i to do końca życia, choć w 46 roku życia uległ częściowo paraliżowi.

Pierwsze odkrycie uczynił jako 26-letni asystent badając kryształy kwasu winowego i stwierdzając, że występują one w dwóch różnych odmianach, czym dał początek stereo- chemii. W 1856 r. w Lille, gdzie był profesorem, wykrył i udowodnił, że procesy fermentacyjne przy produkcji alkoholu zależą od rozwoju drobnoustrojów i że obecność innych mikrobów może zepsuć alkohol. By zniszczyć mikroby szkodliwe, trzeba zastosować proces, który nazwano potem pasteryzacją. W ten sposób można zapobiec psuciu się wina, piwa, octu, mleka itp.

Wkrótce z odkryć Pasteura zaczęła korzystać medycyna. Stwierdził on, że w powietrzu Nsą drobnoustroje (mikroby), w jednych miejscach, zw łaszcza w miastach, w większej ilości, w innych, szczególnie w górach, w mniejszej ilości, i że one są powodem chorób. W ten sposób zmusił medycynę, zwłaszcza chirurgię, do sterylizacji narzędzi i jak największej czystości przy operacjach. Pierwszy skorzystał z teorii Pasteura dr Lister. Przy 40 amputacjach ocalił 34 osoby, podczas gdy przedtem większość operowanych umierała. To był cud epoki. Największym osiągnięciem Pasteura było zastosowanie szczepienia przeciw chorobom zakaźnym. Pierwszy skorzystał ze szczepionki, przeciw wściekliźnie, z pełnym powodzeniem, chłopiec Józef Meister, pogryziony przez wściekłego psa. Było to 6 VII 1885 r. Przedtem Pasteur stosował szczepienie ochronne zwierząt (5 V1881 r. przeprowadził w Pouilly-le-Fort udany eksperyment z 25 owcami, by je ocalić przed wąglikiem). Tak uratował hodowlę bydła, świń, drobiu przed epidemiami. Jeszcze wcześniej, w 1865 r., Pasteur zapobiegł szerzeniu się pebryny, która dziesiątkowała hodowlę jedwabników.

Ludwik Pasteur przez swe odkrycia zyskał ogromną sławę. Przyjmowali go książęta, cesarze, prezydenci. Odbył tryumfalną podróż po Anglii, Włoszech i Danii. Sława nie zawróciła mu jednak w głowie, zachował prostotę i do końca oddawał się swej pracy, ściga- jąc mikroby i zwalczając choroby. Na ostatnin swym wykładzie w Sorbonie, w 1892 r., powiedział skromnie studentom: "Zrobiłem, co mogłem".

W dzienniku "La Croix" (31 I) ukazał się artykuł Maurycego Vollery-Radota pt. Pasteur, uczony chrześcijański. Córka uczonego Maria L. Vallery-Radot oświadczyła: "Przez całe życie Pasteur był wierzący. Nigdy nie krępował się swojej wiary w Boga i w nieśmiertelność duszy". A jego kolega i przyjaciel Ch. Chappius zapisał w notatce nekrologicznej: "Zachował całkowicie wiarę swej młodości". W szkole średniej, tak jak w domu rodzinnym, odmawiał codziennie pacierz. Jako student uniwersytetu uczęszczał na kazania Lacordaire'a do Notre Dame oraz rozczytywał się w Pascalu i Bossuecie.

Pasteur czuwał nad religijnym wychowaniem swoich dzieci. Zachęcał je do miłości i bo jaźni Boga oraz do częstej modlitwy. Lubił zwracać się do młodzieży i przekazywać jej swoje przekonania. "Wierzcie mi - mówił w 1874 r. do uczniów w Arbois - wobec wielkich problemów, które stanowią ustawiczny przedmiot rozmyślań ludzkich, są dwa stany umysłu: jeden, który stwarza wiara: jest to uznanie rozwiązań, jakie daje objawienie Boże, i drugi, który jest udręką duszy poszukującej rozwiązań niemożliwych". Pod koniec życia mówił młodzieży: "Szczęśliwy ten, kto nosi w sobie... ideał piękna i jest mu posłuszny: ideał sztuki, ideał wiedzy, ideał ojczyzny, ideał cnót ewangelicznych".

W swoim życiu zawodowym i publicznym Pasteur nie krył się ze swoimi przekonaniami. Na początku swej kariery ogłosił ambitny program: "uczylić rąbek zasłony, jaką Bóg zakrył wszystko, co uczynił". Kiedy odkrył drobnoustroje, powiedział: "Zarodek jest życiem" i dodał: "Nauka jest niezdolna rozwiązać kwestii początku i końca rzeczy". Obalił wyznawaną jeszcze za jego czasów teorię samorództwa, za którą szło przekonanie, że materia organizuje się sama, a stąd niepotrzebne jest pojęcie Boga. Kiedy w 1882 r. został wprowadzony przez Renana jako nowy członek do Akademii Francuskiej, wygłosił wobec wielkiego audytorium przemówienie, które zdobyło rozgłos światowy. Wyznał w nim swą wiarę w Boga. Zebrał oklaski, jakich dotąd nie słyszano na tym miejscu.

W ostatnim roku życia, 1895, w Wielkim Poście, będąc chory, kazał sobie czytać cztery Ewangelie. W Wielkim Tygodniu poprosił o. Boulangera, dominikanina, by mu przyniósł Komunię św. w Poniedziałek Wielkanocny.

W 1923 r., w setną rocznicę urodzin Pasteura, odbyły się we Francji uroczystości ku jego czci. Z tej okazji papież Pius XI pisał: Pasteur "wśród swych wspaniałych odkryć zachował wiarę... a jego studia naukowe pozwoliły mu odkryć... Boga nieskończonego, który oświecał i pocieszał jego duszę, który był natchnieniem jego miłości... Wyrażamy pragnienie, by młodzież studiująca i ludzie nauki czerpali natchnienie ze wspaniałych przykładów tego nauczyciela".

o. Jerzy Domański Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna