Chleb z nieba
Jak On może nam dać swoje ciało na pożywienie? Naprawdę można, a nawet trzeba pożywiać się Jego Ciałem, aby cieszyć się życiem jako darem, a nie dołączać do chóru narzekających osób, które mówią: nie mam chęci do życia, nic mnie nie cieszy, to życie jest takie trudne. Czy pragniesz żyć z Chrystusem i dla Chrystusa, który cię tak ukochał, że życie swoje za ciebie oddał?
Wczoraj obchodziliśmy Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Matki Bożej Zielnej, święto plonów. W kolejną niedzielę sierpnia Jezus mówi nam o swoim ciele w kontekście chleba, tego powszedniego, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich, a zarazem mocno podkreśla, że ten chleb który On daje jest zupełnie inny, bo "z nieba zstąpił".
Maryja jest tą urodzajną glebą, która wydała plon stokrotny. W Niej słowo stało się ciałem, możemy powiedzieć chlebem, ponieważ z wiarą przyjęła ziarno w postaci Słowa. Jesteśmy zapraszani do przyjmowania go z wiarą.
Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Człowiek w swoją naturę ma wpisaną chęć do życia, dba o życie i zdrowie, odżywia się i leczy, aby jak najdłużej cieszyć się zdrowiem i życiem, ale wiemy, że dni nasze są policzone. Tymczasem Jezus przychodzi do człowieka z propozycją życia wiecznego, które nie ma końca i jest radością przebywania z Bogiem. Warunkiem osiągnięcia tego szczęścia jest przyjmowanie Eucharystii. Jakiż prosty i łatwy warunek do spełnienia, a jak wielka nagroda? Ileż razy człowiek podejmuje wiele wysiłku dla nagrody nieporównywalnie mniejszej.
Jezu, który jesteś z nami poS postacią Eucharystii, pragniesz nas karmić samym sobą. Ukryłeś się pod postacią chleba, ponieważ pragniesz mi powiedzieć, abym stawał się chlebem, czyli czymś powszednim, dostępnym dla każdego. Tylko Ty, Panie, taki jesteś. Każdy może przyjść do Ciebie, posilić się i odejść, nawet nie mówiąc "dziękuję".
Tyle lat posilam się Eucharystią, a ile jeszcze potrzebuję, abym był dobry jak chleb? I abym czuł ja i inni, z którymi żyję, że Jezus w postaci Chleba i Słowa jest moim najważniejszym pokarmem?
Wspominam stale pewną starszą panią z Milanówka (mojej pierwszej parafii), do której przychodziłem z Panem Jezusem w pierwsze piątki miesiąca. Nie mogła już przychodzić do kościoła, ale bardzo pragnęła przyjmować Komunię św. Jezus był dla niej lekarstwem, pokarmem i przyjacielem. Kiedy była zdrowa - przez 50 lat - również nie opuściła żadnego pierwszego piątku. Trzeba było widzieć jej radosne oczy mimo podeszłego wieku i nielekkiego życia. Była osobą bardzo radosną, bo siły czerpała z "Chleba, który z nieba zstąpił".
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |