Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Ucho Igielne i inne bramy Jerozolimy

"Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa Bożego" (Mk 10,24-25).

Czy wielbłąd może przejść przez ucho igielne, czyli "Ucho Igielne i inne bramy Jerozolimy" Co miał na myśli Pan Jezus używając porównania o przechodzeniu wielbłąda przez ucho igielne? - zastanawiali się i zastanawiają po dziś dzień egzegeci oraz różni komentatorzy Pisma Św. Byli tacy, którzy chcieli rozumieć ten tekst dosłownie, mówiąc, że jak niemożliwe jest aby wielbłąd przeszedł przez najmniejszy otwór w narzędziu człowieka starożytności, tak niemożliwe, aby bogacz dostał się do nieba. Nie brak było i takich, którzy widzieli w tym obrazie przenośnię czy też porównanie do jednej z najmniejszych bram w murach Jerozolimy, przez którą objuczony wielbłąd nie mógł się przedostać.

A co na ten temat sama architektura murów miejskich oraz historia i archeologia? Mury dzisiaj okalające najstarszą część Jerozolimy, które uderzają pielgrzymów swoją wspaniałością, potęgą i pięknem, były wielokrotnie przebudowywane. Mówi się przynajmniej o trzech wielkich murach z czasów świetności tego miasta, ich datacja sięga czasów króla Dawida (1100-970 przed Chr.), z czasów następujących po odbudowie świątyni po niewoli babilońskiej (Nehemiasz 445-443 przed Chr. otrzymał zgodę na odbudowę murów przed Chr.) i w końcu z czasów herodiańskich (40-44 po Chr.), ich lokalizacja do dziś zajmuje żywo archeologów. Obecne mury w swoim kształcie i wyglądzie pochodzą z XVI w., z czasów panowania Sulejmana Wspaniałego. Całkowity obwód murów wynosi 13 km, a wysokość około 13 m. Znajdują się w nich 34 wieże i osiem bram: na zachodzie Brama Jafy albo Hebronu (Bab al.-Chalil); na południu Brama Dawida (Bab an-Nabi Da-wud) i Brama Murgrabiów (Bab al.-Murghar-ba), zwane również Bramą Syjońską i Bramą Gnojną; na wschodzie Brama Maryi (Bab Sitti Mariam) lub Brama Lwów ( zwana również Bramą św. Szczepana); na północy Brama Heroda (Bab az-Zahira), Brama Damasceńska (Bab al.-'Amud) i Brama Nowa (Bab al.-Dżadid). Ósma jest zamurowana przez Turków w 1530 r., to Brama Złota lub zwana piękną.

A oto charakterystyka bram, które na to zasługują swoim pięknem lub szczególnym znaczeniem w historii Świętego Miasta:

BRAMA DAMASCEŃSKA - to przykład XVI-wiecznej architektury, zbudowana za czasów tureckich. Po dziś dzień jeden z najruchliwszych i najważniejszych obiektów starego miasta. O każdej porze dnia i roku można tam doświadczyć barwnego, typowo orientalnego widowiska. To tu przelewają się różnobarwne tłumy kupców, pielgrzymów, turystów z całego świata, tu zaczyna się jerozolimski bazar pełen tajemniczego piękna, aromatu i niebezpieczeństwa, tu wchodzi się również do części arabskiej starego miasta, w którym dla nas chrześcijan umiejscowione są prawie wszystkie najważniejsze miejsca związane z męką i Zmartwychwstaniem naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jak wykazały prace wykopaliskowe została ona wzniesiona na innym murze, pochodzącym z epoki rzymskiej, a fundamenty zbudowane są z wielkich bloków skalnych w stylu herodiańskim. Archeolodzy sądzą, że właśnie tutaj, w murze wzniesionym przez Heroda Agryppę w roku 44 po Chr., czyli w "trzecim murze" - zgodnie z opisem Józefa Flawiusza - znajdowała się brama z Wieżami Niewiast po bokach.

BRAMA HERODA - oficjalna nazwa Brama Kwietna. Obecną nazwę otrzymała dopiero w XVI w., ponieważ pielgrzymi uważali mameludzką budowlę wewnątrz murów, w pobliżu franciszkańskiego klasztoru Biczowania, za pałac Heroda Antypasa. Oryginalne wejście znajduje się we wschodniej fasadzie wież. To właśnie tam krzyżowcy założyli swój pierwszy przyczółek na murach, w południe 15 lipca 1099 r.

BRAMA NOWA - to trzecia brama od północnej strony. Nie należy ani do najstarszych bram, ani nawet do tych z czasów Sulejmana. Otwarta dopiero w I887 r. przez sułtana ottomańskiego Abdul Hamida II, aby ułatwić wjazd do Starego Miasta od strony nowych dzielnic rozwijających się na północ od muru miejskiego.

BRAMA JAFY lub Hebronu znajduje się w zachodniej części murów. Nazywana również Bramą Przyjaciela - to aluzja do Hebronu, który swą arabską nazwę wziął od Abrahama - "przyjaciela Boga". I znów w architekturze tej bramy i murów do niej dochodzących przeplata się okres herodiański z tureckim, a dokładniej w warstwach spodnich w fundamentach odnaleźć można bloki skalne, których używało się do budowy w czasach tzw. "trzeciego muru". Zgodnie z legendą, w grobach znajdujących się za ogrodzeniem z kutego żelaza w bramie na lewo spoczywają dwaj architekci skazani na śmierć przez Sulejmana Wspaniałego za to, że pozostawili poza murami miasta Górę Syjon.

BRAMA SYJONU - dochodzimy do niej posuwając się wzdłuż murów ku południowi. Jak widać brama ta zawdzięcza swoją nazwę temu, że stanowi ona drogę z miasta na Górę Syjon. Arabowie nazywająją ją Bramą proroka Dawida, biorąc za podkład legendę wskazującą jego grób właśnie na tej górze. Ślady kul na licu bramy wskazują na intensywne walki o Dzielnicę Żydowską w 1948 r. Prace wykopaliskowe prowadzone na odcinku między Bramą Syjonu a Bramą Gnojną ukazują nam pozostałości ze wszystkich okresów historii miasta.

BRAMA GNOJNA - oficjalna nazwa - Brama Murgrabiów, ze względu na fakt, iż w XVI w. żyli w tej części miasta imigranci z północnej Afryki. Mały ottomański łuk widoczny powyżej współczesnego nadproża wskazuje, że oryginalna brama była dużo mniejsza, stanowiła rodzaj furtki. Jordańczycy poszerzyli ją, by umożliwić ruch uliczny, w ciągu dwudziestu lat (1947-67), gdy Brama Jafy była zamknięta przez linię graniczną.

BRAMA ŚW. SZCZEPANA - jedyna czynna brama łącząca stare miasto z Doliną Cedronu i okolicami Góry Oliwnej. Tędy najprawdopodobniej bardzo często musiał chodzić Pan Jezus ze swoimi uczniami, a może korzystał z Bramy Złotej. Sulejman nazwał wschodnią bramę miasta Bramą Jordanu, ale nazwa ta nigdy się nie przyjęła. Wcześniej znajdowała się najprawdopodobniej na tym samym miejscu Brama św. Szczepana. Nazwa hebrajska - Brama Lwów - nawiązuje do emblematów mameludzkiego sułtana Bajbarsa (1260-77), które po obu stronach umieścili architekci Sulejmana. Zgodnie z lokalną legendą przedstawiają one Iwy gotowe do pożarcia ojca Sulejmana, pierwszego ottomańskiego sułtana Selima I (1512-20), gdyby zrealizował swój plan zniszczenia Jerozolimy.

BRAMA ZŁOTA - posuwając się na południe wzdłuż murów od bramy św. Szczepana dochodzimy do widocznej z dala pięknej lecz zamurowanej bramy. Pierwotnie nazywała się ona właśnie Piękną (po grecku Horaia) ale zniekształcono wymowę grecką na Aurea - złota i tak już po dzień dzisiejszy zostało. Przy Bramie Pięknej św. Piotr uzdrowił chromego od urodzenia (Dz 3,2). Brama o tej nazwie znajdowała się jednak wówczas bardziej na zachód, przy wejściu wiodącym na dziedziniec pogan. Od IV w. z tą właśnie bramą wiązano wspomnienie uzdrowienia chromego przez św. Piotra, w VI w. dołączono doń tradycję o spotkaniu św. Joachima i Anny., od VII w. z tą bramą wiązano triumfalny wjazd Pana Jezusa w Niedzielę Palmową, a od VIII w. powrót cesarza Herakliusza z drzewem Krzyża św.., odzyskanym w walce z Persami. Muzułmanie zamurowali jej podwójną wnękę i nawiązując do proroctwa Ezechiela (Ez 44,1-3), uważają, że zostanie ona otwarta dopiero w chwili przybycia Jezusa lub jakiejś innej postaci apokaliptycznej. Tylko jak ta postać tam przybędzie - zastanawiają się przewodnicy żydowscy z kolei, bo przed bramą od strony wschodniej rozłożył się cmentarz muzułmański, a nie godzi się według Koranu aby prorok chodził po cmentarzu.

Bogata jest zatem i historia i symbolika bram jerozolimskich, piękna, skomplikowana i zachwycająca jak one same. Co zatem mógł mieć Chrystus Pan na myśli mówiąc o "uchu igielnym"? Czy była taka brama? Może i tak, bo i dziś istnieją ślady maleńkich bram czy raczej furtek. Abyśmy jednak pełniej mogli zrozumieć wymowę tego tekstu, prześledźmy jeszcze treści biblijne wiążące się z pojęciem bramy lub drzwi. Brama (drzwi) - Bóg może uwięzionym otworzyć drzwi (Dz 16,26); również głoszeniu Ewangelii przez apostołów On musi otworzyć bramy (2Kor 2,12). Sam Chrystus stoi "u drzwi" i kołacze (Ap 3,20). Wąskie są drzwi, które prowadzą do życia (Łk 13,23); ten, kto przez nie wchodzi, będzie kiedyś wyczekiwał przed zamkniętymi drzwiami (Łk 13,24-27). Chrystus jest Tym, który otwiera drzwi; On ma "klucz Dawida" (Ap 3,7n). W J 10,9 Jezus nazywa siebie bramą. On jest po prostu bramą, która prowadzi do życia.

"Ucho igielne" może oznaczać małą bramę w murach Jerozolimy, a może i nie. W mowie skierowanej przeciw bogatym wskazuje jednak na kontrast między uchem igielnym, najmniejszym otworem, a wielbłądem, największym zwierzęciem w Palestynie, które ma przejść właśnie przez nie - co daje do zrozumienia, że nie jest możliwe, żeby bogaty, który przylgnął do Mamony, wszedł do królestwa Bożego.

Owo zaskakujące stwierdzenie łagodzą następne słowa Jezusa, że "u Boga wszystko jest możliwe". Całe to opowiadanie zwraca uwagę na różnicę między ludzkim działaniem, a łaską Bożą. Niektórzy egzegeci patrystyczni nie interpretują tego wyrażenia jako metafory, odczytując zamiast wyrazu kamelos (wielbłąd) - kamilos (lina). Porównania talmudyczne pozostają jednak przy obrazie zwierzęcia. Średniowieczne zamiłowanie do alegorii moralnej zrodziło sugestię, że wyrażenie "ucho igielne" odnosi się do wąskiej bramy dla pieszych, przez którą wielbłąd mógłby się przecisnąć dopiero po zdjęciu z niego obciążenia i siodła, ale taka interpretacja wydaje się nieuzasadniona, ponieważ nie ma świadectwa potwierdzającego istnienie bramy o takiej nazwie. Ale czy brak świadectw pisanych o istnieniu bramy o tej nazwie może być dowodem przeciwko jej istnieniu w gwarze ludu, którą też Pan Jezus się posługiwał? Każdy musi rozstrzygnąć sam czy biblijne "ucho igielne" będzie dla niego bramą wiodącą do niebieskiego czy ziemskiego Jeruzalem.

Ks. JÓZEF PICK
Pielgrzym, nr 217



Wasze komentarze:
 marzena aneta: 18.01.2023, 16:59
 Ucho Igielne i inne bramy Jerozolimy dziękuję Boże kocham Cię proszę o dobre katechetki mające wiare i ich mężów i dobrych katechetów mających wiare i ich żony dziękuję Boże kocham Cię proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję
(1)


Autor

Treść

Nowości

Nowenna do Miłosierdzia Bożego - dzień 1Nowenna do Miłosierdzia Bożego - dzień 1

Pieśń o ukrzyżowaniu PanaPieśń o ukrzyżowaniu Pana

Śladami męki Jezusa na Via DolorosaŚladami męki Jezusa na Via Dolorosa

Wielki Piątek - dziań ukrzyżowaniaWielki Piątek - dziań ukrzyżowania

Wizja Ukrzyżowania według objawień Marii ValtortyWizja Ukrzyżowania według objawień Marii Valtorty

Gdyby Judasz rzucił się do stóp Matki...Gdyby Judasz rzucił się do stóp Matki...

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej