Powrót do ojcaCzłowiek współczesny, patrząc na świąteczne figury Zmartwychwstałego zastanawia się najchętniej nad tym, co mu to dało, że Jezus Chrystus przeszedł przez wrota śmierci i powstał z martwych. Odpowiedź wprost na to pytanie znajduje się w naszym Katechizmie, kiedy wyjaśnia on, że Misterium Paschalne Jezusa Chrystusa ma dwa aspekty: przez swoją śmierć Chrystus wyzwolił nas od grzechu, a przez swoje Zmartwychwstanie otworzył nam dostęp do nowego życia, przywrócił łaskę (życzliwość) Boga (KKK 654).Zmartwychwstanie było dniem wielkiego sprzeciwu Boga wobec ludzkiego trwania w grzechu i śmierci. Bóg opowiedział się w nim za człowiekiem, bo odkupienie-mówiąc językiem Yvesa Congara - to wyrwanie z istnienia bez znaczenia, z istnienia skazanego na rozsypanie się w proch. Moc Boga jest w nim nadzieją i radością, co uprawnia do śpiewania radosnego "Alleluja" w dorocznym obchodzie Świąt Paschalnych. Powstanie z martwych nie było prywatnym losem Jezusa. "Jego zmartwychwstanie - jak obrazowo ujął to Karl Rahner - jest jak pierwszy wybuch wulkanu, który wskazuje, że we wnętrzu świata płonie Boży ogień, co w swoim świetle rozżarzy wszystko błogosławionym żarem. Zmartwychwstał, aby pokazać, że już się zaczęło". Chrystus powstał jako pierwszy (zob. 1 Kor 15,20-22) i Jego zmartwychwstanie jest początkiem zmartwychwstania wszelkiego ciała. Katechizm uczy, że teraz żyje On w sercach wiernych w oczekiwaniu na wypełnienie się losu każdego człowieka. Odtąd nie ma już przepaści między Bogiem a człowiekiem, między niebem a ziemią, bo Jezus zaniósł nasze człowieczeństwo do nieba. "Wrócił do Ojca" (por. J 16,28), wniebowstąpił. Zabrał nam "dotykalność" swojego przemienionego człowieczeństwa, by osadzić je w Bogu. Tylko On mógł to uczynić. Człowiek sam z siebie nie ma takiej mocy, by o własnych siłach wejść do "domu Ojca", do życia i szczęścia Bożego. Tym bardziej przybliżył nam niebo, że będziemy w nim obcować również z człowieczeństwem Syna Bożego. Wniebowstąpienie jest przejściem Jezusa z jednej chwały (uwielbione człowieczeństwo) do drugiej, do chwały, jaką odbiera Chrystus wywyższony po prawicy Ojca (660). Niejasne pojęcie "prawica Ojca" Katechizm próbuje przybliżyć opisowo jako "chwałę i cześć Bóstwa", gdzie Ten, który istniał jako Syn Boży przed wiekami, prawdziwy Bóg współistotny Ojcu, zasiadł cieleśnie po swoim Wcieleniu i Zmartwychwstaniu (663). Wniebowstępując Jezus Chrystus zapoczątkował swoje panowanie jako Mesjasza, panowanie, "które nie przeminie, a Jego Królestwo nie ulegnie zagładzie" (por. Dn 7,14). Pan odszedł tam, gdzie my dojdziemy po śmierci. LIDIA CIECIERSKA Pielgrzym, nr 209
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |