Prorok Mojżesz spełnił swoje zadanie

Objawienie Boga na Synaju, objawienie prawa, które miało regulować społeczne i religijne życie Hebrajczyków, dokonało się w ciągu pierwszego roku od wyjścia z Egiptu. Na początku drugiego roku wędrówki, po uroczystości paschalnej, lud wyruszył prosto ku Ziemi Obiecanej. Z miejscowości Ka- desz, leżącej w pobliżu południowej granicy Ka- naanu, wysłano zwiad. Przyniósł on informację, że jest to naprawdę ziemia żyzna i bogata, ale zamieszkana przez zorganizowane plemiona i trzeba ją będzie zdobywać. I lud znowu się zbuntował przeciw Bogu i Mojżeszowi. Bóg postanawia, że nikt spośród zbuntowanych nie wejdzie do Ziemi Obiecanej. Musi się dokonać bolesny zabieg "zmiany pokolenia". Będą dotąd wędrować, aż wymrą wszyscy dorośli pamiętający Egipt. Przy życiu pozostanie tylko dwóch zwiadowców, którzy nie poddali się lękowi - Jo- zue i Kaleb. Zrozpaczeni Izraelici, wbrew radzie Mojżesza, ruszyli do Ziemi Obiecanej. Szybko jednak zostali rozproszeni przez jej mieszkańców. Bóg podjął już inną decyzję i nie poparł ich desperackiego kroku. Przez następne lata lud prowadzi koczownicze życie, wędrując wzdłuż granicy, dzielącej półwysep Synaj od azjatyckiego lądu, w pobliżu rozpadliny skalnej, stanowiącej być może niegdyś koryto Jordanu, pomiędzy Morzem Martwym i Zatoką Akaba. Bardzo prawdopodobne jest, że w tamtych czasach były tam pastwiska, wystarczające dla koczowników. Pismo święte pokrywa mrokiem milczenia ten okres życia Mojżesza.

Po czterdziestu prawie latach Hebrajczycy ponownie zbliżają się do Ziemi Obiecanej. Tym razem od wschodu. Obchodzą kraje zamieszkałe przez pokrewne im ludy: Edomitów, Moabitów i Ammonitów, podbijają północną część terenów na wschód od Jordanu i przygotowują się do zajęcia właściwej Ziemi Obiecanej, ziemi pomiędzy Jordanem a wybrzeżem Morza Śródziemnego.

Tam to, w górzystej okolicy, skąd widać już było obszar za Jordanem, miało miejsce pożegnanie Mojżesza. Wydarzenie to krótko przedstawia Księga Liczb, szerzej i nieco innym językiem opowiada o nim Księga Powtórzonego Prawa.

Mojżesz wygłasza kilka przemówień. Przypomina w nich wszystko, co Bóg uczynił dla narodu, od wyjścia z Egiptu aż do tej uroczystej chwili. Obszernie przedstawia historię objawienia na Synaju-Horebie, powtarzając Dziesięć Przykazań i część praw szczegółowych. Przywołuje pamięć o bliskości i dobroci Boga wobec ludu.

Wśród wielu przepięknych wypowiedzi znajdujemy tam słowa, które na wiele wieków stały się codzienną modlitwą Żydów i najważniejszym przykazaniem chrześcijan: Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem Jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach (Pwtó, 4-9).

Przypomina o stałej konieczności wybierania pomiędzy wiernością a niewiernością Bogu. Wypowiada straszne przekleństwa, jakie czekają naród w wypadku niewierności, i zapowiada błogosławieństwa, jako nagrodę za wierność.

We wszystkich mowach Mojżesza, zamieszczonych w Księdze Powtórzonego Prawa, przewija się nuta osobista. Prorok musi już umrzeć. Bóg nie pozwala mu wprowadzić do Ziemi Obiecanej narodu, który wyprowadził z Egiptu i przez czterdzieści lat kształtował na pustyni. Mojżesza i Aarona także objęło Boże postanowienie, że nikt z dorosłych Izraelitów, pamiętających niewolę, oprócz Jozuego i Kaleba, nie wejdzie do Ziemi Obiecanej. Musieli wyginąć ci, którzy nie dowierzali Bogu i bali się wolności.

Mojżesz wprawdzie był zawsze wierny. Czytamy jeden tylko zarzut, że "nie objawił świętości Jahwe" przy wodach Meriba, ale do dziś trudno nam zrozumieć, na czym polegał jego błąd.

Zdarzyło się wówczas, że wyprowadzając wodę na pustyni, uderzył w skałę laską dwa razy. Czyżby uderzył o jeden raz za dużo? Czy brak wiary skłonił go do powtórnego uderzenia? A może sobie przypisuje autorytet cudotwórcy, a nie Bogu, który działa? Z wielu dowodów niewierności ludu ten jeden - wcale nie najważniejszy - stał się symbolem. Uwieczniony został w psalmie, który codziennie odmawia się w Liturgii Godzin (brewiarzu) i który stał się podstawą dla wielkiej homilii, jaką jest wspaniały List do Hebrajczyków w Nowym Testamencie.

Postanowienie Boga, że nie wejdzie do ziemi Kanaan, wspomina Mojżesz z wielką prostotą. Nie słychać tam żalu, smutku czy wyrzutów, a jego poddanie się nie ma żadnych cech fałszywej pokory. Cieszy się, że z góry Nebo, leżącej "naprzeciw Jerycha", może oglądać Ziemię Obiecaną. Wcześniej, na górze Hor, musiał asystować przy odejściu swego brata - Aarona. Bóg kazał mu zdjąć szaty kapłańskie brata i ubrać w nie Eleazara, syna Aarona. Aaron umarł na szczycie góry. Teraz na górze Nebo odchodzi Mojżesz. Ma lat sto dwadzieścia. Hebrajczycy składają go w grobie poza Ziemią Obiecaną i przez trzydzieści dni obchodzą żałobę. Miejsca jego grobu nikt nie zna.

Prorok spełnił swoje zadanie. Uformował naród, który był zdolny posiąść Ziemię Obiecaną i prowadzić w niej życie godne narodu wybranego. Dokonał tego wygłaszając słowo Boże, które - powtarzane przez wieki - stało się Pismem świętym dla wielu ludów, po wszystkie czasy. Zawarł i utrwalił przymierze pomiędzy Bogiem i swoim ludem, ważne do dziś dla wszystkich ludzi wybranych czy też wybierających Boga. Musiał odejść, ale mógł odejść spokojny. Wykonał zadanie. Dzieło jego życia, jego wiernej służby owocowało. Pozostała o nim pamięć wieczna. Końcowe słowa Księgi Powtórzonego Prawa nie zawierają żadnej przesady: Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz, ani równy we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić (Pwt 34, 10-11).

Wasze komentarze:

marzena aneta: 18.01.2023, 21:24  Prorok Mojżesz spełnił swoje zadanie dziękuję Boże kocham Cię prosze o dobre katechetki mające wiare i ich mężów i dobrych katechetów mających wiare i ich żony dziękuję Boże kocham Cię proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję

(1)

Autor Treść

Nowości św. Beniamin Modlitwa do św. Beniamina Krótka historia Drogi Krzyżowej Droga Krzyżowa dla młodzieży Czy można Bogu dziękować dosłownie za wszystko, także za swój grzech? Do czego potrzebne jest Panu Bogu nasze uwielbienie?

Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna