Kościół jest Rodziną rodzin

Kościół dobrze wie, że rodzina spełnia funkcję podstawową, że człowiek wychodzi z rodziny, aby w nowej rodzinie urzeczywistnić swe życiowe powołanie. Najpiękniejszym powołaniem człowieka jest zjednoczenie się więzią komunii z Bogiem i innymi ludźmi.

Widzialnym znakiem takiej komunii jest wspólnota osób, zjednoczonych więzią miłości. Właśnie w miłości, jaką Stwórca ogarnia stworzony świat, bierze początek rodzina: tak naturalna jak i zakonna. Rodzina zakonna jest wspólnotą głębokiej komunii, częścią wspólnoty całego Kościoła, nieustannie wzbogacanego przez Ducha Świętego różnymi darami. Warunkiem włączenia się w taką wspólnotę jest łaska szczególnego powołania. Dążenie do zjednoczenia z Bogiem i do jedności realizuje się poprzez braterską komunię, która wypływa z serc ożywionych miłością Bożą oraz przez komunię życia, która polega na życiu we wspólnocie.

Miłość ta może być umocniona i chroniona tylko przez miłość Bożą; miłość, jaka rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany (Rz 5, 5). Podobnie wspólnota zakonna jest przede wszystkim darem Ducha Świętego. Z miłości Bożej rozlanej w sercach przez Ducha Świętego wspólnota zakonna bierze początek jako prawdziwa rodzina zgromadzona w imię Pana. Wspólnota staje się szkołą miłości, szkołą, która uczy kochać Boga i drugiego człowieka żyjącego obok, uczy kochać wszystkich ludzi potrzebujących Bożego miłosierdzia i braterskiej solidarności.

Ojciec Święty powołując się na naukę Soboru Watykańskiego II stwierdza, że człowiek może w pełni zrealizować się tylko poprzez bezinteresowny dar z samego siebie. Bytowanie człowieka to bytowanie w prawdzie, które służy miłości. To miłość właśnie sprawia, że człowiek urzeczywistnia się przez dar z siebie. Miłości nie można kupować ani sprzedawać, można się nią tylko wzajemnie obdarowywać. Bezinteresowny dar z samego siebie dla innych to najważniejszy wymiar cywilizacji miłości. To właśnie zostaje urzeczywistnione w komunii osób, w samym sercu każdej rodziny.

Ewangelia miłości jest niewyczerpanym źródłem wszystkiego, czym karmi się ludzka rodzina jako komunia osób. Miłość, która jest z Boga, miłość tkliwa i oblubieńcza, jest równocześnie źródłem głębokich i radykalnych wymagań. Piękno jej na tym właśnie polega, że jest wymagająca i w ten sposób kształtuje prawdziwe dobro człowieka oraz promieniuje prawdziwym dobrem. Miłość jest prawdziwa wówczas, gdy tworzy dobro osób i wspólnoty, gdy tym dobrem obdarowuje drugich. Św. Paweł zachęca: W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! (Rz 12, 10). Miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie (Ga 5,13). Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie nawzajem (Ef 4 32). Jest więc rodzina wspólnotą miłosierdzia i przebaczenia, wspólnotą miłości miłosiernej i ofiarnej. Budując tę wspólnotę, warto pamiętać o potrzebie pielęgnowania cech przydatnych w relacjach międzyosobowych, takich jak dobre wychowanie, uprzejmość, cierpliwość, opanowanie, delikatność, wzajemne zaufanie, poczucie humoru. Nawet wśród trudności zewnętrznych i duchowych oraz codziennych utrapień nieocenionym skarbem jest pokój, radość i pogoda ducha.

Kościół modli się nieustannie, aby zwyciężyły siły cywilizacji miłości, które płyną z Bożego źródła, i nieodmiennie służą dla dobra całej ludzkiej rodziny. Ojciec Święty modli się, by Święta Rodzina, ikona i wzór pomogła każdej rodzinie pogłębić świadomość własnego posłannictwa w społeczeństwie i Kościele przez słuchanie słowa Bożego, modlitwę i braterskie współżycie, by z modlitwy płynęła wewnętrzna moc ludzkich rodzin - moc jednocząca je w miłości i prawdzie.

W Świętej Rodzinie znajduje odbicie całe piękno miłości ofiarowanej człowiekowi przez Boga. Dlatego tak fascynuje pielgrzymów nawiedzających już od trzech wieków sanktuarium maryjne w Miedniewicach cudowny obraz Świętej Rodziny, na którym Jezus otoczony jest czułą, opiekuńczą, pełną wzajemnego oddania i oblubieńczą miłością Maryi i Józefa.

Ojcowie franciszkanie z Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, sprawujący opiekę nad sanktuarium Świętej Rodziny oraz siostry klaryski, których klasztor znajduje się przy sanktuarium, modlą się wraz z całym Kościołem, by Maryja - Matka pięknej miłości i Józef - opiekun Odkupiciela, otoczyli każdą rodzinę swoją troskliwą opieką. S. M. Anna klaryska

Mieczysław Gogacz Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna