Jaki był E. Hemingway, na ile wygrał (lub przegrał) swoje życie?Pisarz amerykański Ernest Hemingway uchodzi za jednego z największych twórców XX wieku. Utwory Hemingwaya wydawane są nadal w dużych nakładach, bywają wznawiane, stanowiąc łasy kąsek dla Czytelnika, poszukującego twórczości na najwyższym poziomie.Ernest Hemingway, to nie tylko reporter, korespondent wojenny, dramaturg, uczestnik obydwóch wojen światowych i wojny domowej w Hiszpanii, lecz także myśliwy, miłośnik corridy, boksu, członek paryskiej cyganerii artystycznej i - przede wszystkim - liryk poszukujący sensu i afirmacji życia. Nie oszczędzał się. Pisał, nie symulował, nie oszukiwał, bo - jak wiadomo - nuta autobiograficzna stanowiła główny nurt jego twórczości. Pewnie dlatego polski czytelnik może podążać tropami i meandrami literackimi noblisty: "Pożegnanie z bronią" (wyd. 1929 r. - pacyfistyczny protest przeciw okrucieństwu i bezsensowi wojny), "Słońce też wschodzi" (1929, wyd. pol. 1958 r.), "Mieć i nie mieć" (1937, wyd. pol.), "Biedni i bogaci" (1948 r., wyd. II 1958 r.), "Komu bije dzwon" (1940, wyd. pol. 1957 r.), "Stary człowiek i morze" (1952 , wyd. pol. 1956 r.). "Zielone wzgórza Afryki" (1935, wyd. pol. 1959 r.), "Za rzekę w cień drzew" (1950, wyd. pol. 1961 r.) czy niezapomniane wybory opowiadań, zamieszczone w "Śniegach Kilimandżaro", "Rogach byka" i "Rzece dwóch serc" - oto tytuły "wiecznie żywych" dzieł pisarza, który zmarł niespodziewanie. Hemingway urodził się koło Chicago (w Oak Park) i po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął zaraz pracę dziennikarską w Kansas City. Podczas I wojny światowej, jako ochotnik, walczył na froncie włosłdm. Ciężko ranny powrócił do kraju. Już w 1921 r. był znowu w Europie i w Paryżu "oddychał" pełnią życia międzynarodowej cyganerii. W 1928 r. osiadł na Florydzie, jednak - jak zawsze - ciągnęło pisarza do miejsc, gdzie dużo się dzieje; gdzie trzeba było stawać na granicy życia i śmierci. W 1937 r. przyjechał więc do Hiszpanii, był korespondentem wojennym, walczył. Czynnie uczestniczył też w działaniach II wojny światowej (na terenie Francji). W 1945 r. otrzymał zasłużoną Literacką Nagrodę Nobla. Zamieszkał w Ketehum (stan Idaho), gdzie 2 lipca 1961 r. popełnił samobójstwo. Do końca otaczała Hemingwaya swoista legenda. Widziano w nim "twardziela", poszukiwacza przygód, mocnych wrażeń, ryzykanta. Właśnie tacy bywali bohaterowie jego książek. Często byli to bowiem ludzie trochę brutalni i prymitywni, a zarazem bardzo samotni, wrażliwi, szukający oparcia i miejsca na świecie dla siebie i najbliższych. Afirmacja życia bywała pretekstem, aby się sprawdzać w imię męstwa, honoru i poświęcenia. Dzięki przekładom Bronisława Zielińskiego dane nam było poznać wieloznaczną symbolikę, napięcia emocjonalne, mądrość, doskonały zmysł obserwacji i przeżywania piękna, załamań i klęsk, zaś nade wszystko głęboki liryzm i rozmach autora. Jaki był E. Hemingway, na ile wygrał (lub przegrał) swoje życie? Trudno dziś odpowiedzieć. Na pewno płacił za wszystko "po swojemu", artystycznych inspiracji poszukiwał często poza Ameryką, a czy uciekał? Może ziarno prawdy o pisarzu kryje ostatnia, niedokończona powieść "Ruchome święto"? W Europie - jak się zdaje - dojrzewały jego poglądy, wyrażone na kartach książek. Afryka dorzuciła swoją szczyptę, Ameryka dopełniła reszty. Winniśmy pamiętać o tej niezwykłej osobowości, która - niczym bohater opowiadania "Stary człowiek i morze" - samotnie zmagała się z własnym przeznaczeniem. ANDRZEJ SIKORSKI
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |