Obrona życia w kontekście Bożego Narodzenia

     W tej adwentowej zadumie i refleksji spróbujmy nasze myśli skierować na jakże istotny współcześnie temat, na życie poczęte i jego obronę.

     Historia świata niechlubnie zapisana jest "czarnymi kartami" praktyk zabijania nienarodzonych dzieci. Okres rewolucji francuskiej czy obydwie wojny światowe naznaczone są krwią niewinnie przelaną. Także polityka w krajach Trzeciego Świata była "walką z przeludnieniem", "walką z głodem" itd. Zabijanie dzieci nienarodzonych potępił jeszcze w starożytności Hipokrates. W swej "Przysiędze" surowo zabronił lekarzom dokonywania takich zbrodniczych praktyk. "Primum non nocere" (Po pierwsze nie szkodzić), "Salus aegroti suprema lex esto" (Dobro chorego niech będzie najwyższym prawem) - czy w medycynie XXI wieku słowa tej przysięgi są zawsze dotrzymywane? Czy zabijanie nienarodzonych dzieci ma być firmowym znakiem jednoczącej się Europy?

     Żyjemy obecnie w epoce ohydnie wybujałego nihilizmu, w epoce konsumpcjonizmu, w epoce śmierci. Coraz częściej spotykamy się z sytuacjami, że ludzkie współczucie prowadzi do kliniki aborcyjnej lub do gabinetu lekarza dokonującego eutanazji. Żyjemy w epoce, w której definicja osoby jest tak zawężona, że coraz mniej z nas spełnia jej wygórowane warunki; w epoce, w której praktycznie zniesione zostały wszelkie wartości moralne, co pozwala traktować ludzi jak przedmioty, gdzie kruszone są filary pewności - Kościołów, szkół, instytucji politycznych, gdzie medycyna - niestety, ale - zmierza ku śmierci. Warto więc zastanowić się nad pytaniami: do czego zmierza współczesny świat? jakie wartości są teraz najważniejsze? i gdzie w tym wszystkim, w całej otaczającej nas rzeczywistości, jest miejsce dla drugiego człowieka, miejsce dla Boga?

     "A wreszcie rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam."(...) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył (...)" (Rdz 1, 26-27). W akcie stworzenia człowieka zawarte jest specyficzne i jedyne w swoim rodzaju odniesienie stworzenia do Boga. W odróżnieniu od innych, stworzonych bytów widzialnych i niewidzialnych, człowiek został poczęty i stworzony jako obraz i podobieństwo Boga. Dar życia, który Bóg Stwórca powierzył człowiekowi, domaga się od niego, aby miał świadomość nieocenionej jego wartości i przyjmował go z odpowiedzialnością. Magisterium Kościoła nieprzerwanie strzeże depozytu wiary: "Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj" (Mt 5, 21). Na przestrzeni wieków różnie kształtowała się, wśród filozofów, koncepcja początku życia, ale Urząd Nauczycielski Kościoła jasno i wyraźnie szereguje wszelkie wątpliwości: "Życie ludzkie jest święte, ponieważ od samego początku domaga się stwórczego działania Boga i pozostaje na zawsze w specjalnym odniesieniu do Stwórcy, jedynego swego celu" (KKK 2258). Od momentu poczęcia życie każdej istoty ludzkiej winno być uszanowane w sposób absolutny, ponieważ jest na ziemi jedynym stworzeniem, które Bóg "chciał dla niego samego", a dusza rozumna każdego człowieka jest "bezpośrednio stworzona" przez Boga (por. Kongregacja Nauki Wiary, Instrukcja o szacunku dla rodzącego się życia..., 22. 02. 1987). Pismo Święte szczegółowo określa zakaz zawarty w piątym przykazaniu: "Nie wydasz wyroku śmierci na niewinnego i sprawiedliwego" (Wj 23, 7); zamierzone zabójstwo niewinnego człowieka pozostaje w poważnej sprzeczności z godnością osoby ludzkiej i ze świętością Stwórcy; prawo, które tego zakazuje, jest prawem powszechnie obowiązującym: obowiązuje wszystkich i każdego, zawsze i wszędzie (zob. KKK 2261).

     Magisterium Kościoła przez cały czas pozostaje niezmienne i wielokrotnie przypomina, że istota ludzka powinna być szanowana i traktowana jako osoba od momentu swego poczęcia, od tego też momentu należy jej przyznać prawa osoby, a wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty ludzkiej do życia (por. Instrukcja...). Tylko Bóg jest tym, który daje życie i On sam może je odebrać. Sami jednak doskonale wiemy, że współczesny świat nie szanuje tego fundamentalnego prawa do życia.

     Na początku miesiąca obchodziliśmy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Dzień, w którym wspominamy Tę, która została wybrana na Matkę Syna Bożego. Tę, która miała szczególne miejsce w odwiecznym Bożym planie zbawienia ludzkości, Tę, która od początku swego istnienia była pełna łaski. Teraz radujemy się z narodzin Jej Syna, naszego Pana i Zbawiciela. Pochylając się nad żłóbkiem, w którym leży Boże Dziecię, nowonarodzone i niewinne, spróbujmy chociaż na chwilę "zatrzymać" pędzący wokół nas świat i rozważać w swym sercu te tajemnice.

     Radując się z przyjścia Boga na świat, radujmy się z przyjścia na świat każdego dziecka, bo każde z nich jest Jego obrazem, Jego podobieństwem. Każde dziecko, nawet to jeszcze nienarodzone, jest obrazem Bożej Dzieciny i domaga się szczególnego szacunku. Odbierając życie niewinnym, niszczymy tym samym wspaniały obraz Boży, obraz Bożej Miłości, która przyszła do człowieka z darem miłości. W nasz porządek wpisał się porządek Bożej miłości, nie mieliśmy żadnego prawa, a mimo to otrzymaliśmy ją. Trzeba więc na tę wielką Miłość odpowiadać miłością, inna odpowiedź nie jest jej godna.

     Możemy w Noc wigilijną stać przy żłóbku, możemy iść za Gwiazdą Betlejemską i nie trafić. Trzeba nam wpatrywać się w Jezusa położonego na sianie, trzeba nam wsłuchiwać się jak bije serce Boga..., bo stajenka uczy nas pokory, uczy nas posłuszeństwa Bogu i Jego prawom, wśród nich, prawu do życia każdego!!!

dk. Michał Dąbkowski

Tekst pochodzi z pisma
Alumnów WSD w Toruniu "SŁUGA" nr 26

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP - dzień 7 św. Saba Jerozolimski Modlitwa do św. Saby św. Gerald z Bragi Modlitwa do św. Geralda z Bragi Miasto Szwajcarią zwane

Najbardziej popularne Godzina Łaski 2023 Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna