Maryja - ucieczka grzeszników

Ona jest ucieczką grzeszników (refugium peccatorum). Lud Boży jest świadom swego stanu grzeszności. Wiedząc, że potrzebuje ciągłego oczyszczania się, "podejmuje ustawicznie pokutę i odnowienie swoje" (Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, nr 8). Każdy z nas wie o tym, że Jezus szukał grzeszników: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników" (Lk 5, 31 -32). Do paralityka przed uzdrowieniem Jezus powiedział: "Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy" (Lk 5, 20), a do grzesznicy: "Idź, a od tej chwili już nie grzesz" (J 8, 11).

Jeśli przygniata nas świadomość grzechu, szukajmy instynktownie Tego, który ma moc odpuszczania winy (por. Łk 5, 24), i szukajmy Go poprzez Maryję, której sanktuaria są miejscami nawrócenia, pokuty, pojednania z Bogiem. Ona rozbudza w nas nadzieję poprawy i wytrwania w dobrym, chociaż to często może się wydawać - po ludzku rzecz biorąc - niemożliwe.

Ona pozwala nam na przezwyciężanie różnych "struktur grzechu", w którym pogrążone jest nasze życie osobiste, rodzinne i społeczne. Usposabia nas do otrzymania łaski prawdziwego wyzwolenia tą wolnością, którą Chrystus wyzwolił każdego człowieka.

Stąd także, jak ze swego prawdziwego źródła, bierze początek autentyczne zaangażowanie się na rzecz innych ludzi, naszych braci, zwłaszcza najbiedniejszych i najbardziej potrzebujących, i na rzecz niezbędnej przemiany społeczeństwa. Albowiem Bóg tego chce i wzywa nas głosem i siłą swej Ewangelii, abyśmy czuli się odpowiedzialni jedni za drugich. Maryja, jak naucza mój poprzednik Paweł VI w adhortacji apostolskiej Marialis cu/tus (nr 37), jest także wiernym wzorem spełnienia woli Bożej dla tych, którzy nie godzą się biernie z niesprzyjającymi warunkami życia osobistego i społecznego, ani nie są - jak się to dzisiaj określa - ofiarami alienacji, lecz głoszą wraz z Nią, że Bóg "wywyższa pokornych", i jeśli trzeba, "strąca władców z tronu", jak mówi hymn Magnificat (por. Łk 1, 52). Gdyż ona daje nam wzór doskonałego ucznia Chrystusa, który jest twórcą państwa ziemskiego i przemijającego, a zarazem zdąża do niebieskiego i wiecznego; ucznia, który jest rzecznikiem sprawiedliwości wyzwalającej uciśnionych i miłości przychodzącej z pomocą potrzebującym, a zwłaszcza jest czynnym świadkiem miłości budującej Chrystusa w duszach ludzkich (por. Marialis cultus, nr 37).

Jan Paweł II
Zapopan, 30 I 1979 Drodzy bracia i siostry, kontemplując w ten sposób Chrystusa w misterium eucharystycznym, wasz wzrok spotkał się ze wzrokiem Maryi, Jego Matki. To właśnie w Niej, poprzez działanie Ducha Świętego, rozpoczął swe życie Jezus, ciało i krew Jezusa: "Narodził się z Maryi Dziewicy". Dzięki Jej pośrednictwu dokonał się pierwszy znak Jezusa, w Kanie, który tchnął w uczniów wiarę. Na Kalwarii Maryja zjednoczyła się z najwyższym darem swego Syna. W Jej obecności podczas gdy modliła się wraz z uczniami w Dniu Pięćdziesiątnicy, spłynął w obfitości dar Ducha Świętego.

Zjednoczona odtąd w chwale z Chrystusem, w "nowym świecie", ukazała się tu, w Lourdes, oczom Bernadetty, tak bliska ludziom, ludziom grzesznym, ich potrzebie nawrócenia się, ich pragnieniu pełnego szczęścia!

Bądźcie pewni, że Ona wstawia się za wami, by was prowadzić, by prowadzić Kościół ku pełni wiary eucharystycznej i odnowy duchowej.

Jan Paweł II
Orędzie telewizyjne do uczestników Kongresu Eucharystycznego w Lourdes, 21 VII 1981

Ostatnia aktualizacja: 25.01.2021

   

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Modlitwa do św. Tymoteusza i Tytusa Litania do misjonarzy Kropla drąży kamień Jak klerycy przeżywają czystość Modlitwa do św. Pauli Montal

Najbardziej popularne Życzenia dla Babci Modlitwy do św. Rity Wyznanie wiary - Credo Psalm 51 Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna