Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Życie na próbę

Zaczynają bez ślubu i często tak kończą. Przedmałżeńskie "sprawdzanie się" staje się w naszym katolickim społeczeństwie coraz częstsze. U wielu nie budzi nawet poczucia grzechu.

Edyta i Sebastian od 2 lat mieszkają razem. - Przed ślubem dobrze jest się sprawdzić pod paroma względami. Tak jest wygodniej, bo związek można zakończyć bez formalności. Nadal się poznajemy, ale teraz jestem przekonana, że chcę być z Sebastianem. Poza tym nie jesteśmy zbyt majętni, a wspólne mieszkanie jest tańsze. Zaręczyliśmy się 1,5 roku temu. Zbieramy pieniądze na wesele. Ślubu jeszcze nie zaplanowaliśmy - opowiada 29-letnia Edyta.

Modę na wspólne mieszkanie par bez ślubu łatwo daje się zauważyć wśród studentów. - Ci młodzi ludzie jako powody wymieniają często: "bo się kochamy i myślimy o ślubie, a mieszkać razem jest wygodniej i taniej". Żyją w duchowej schizofrenii. Często deklarują, że czują się związani z Kościołem. Przyjmują księdza z kolędą, chodzą na Mszę św., choć nie korzystają z sakramentów - mówi ks. Grzegorz Michalczyk, duszpasterz akademicki w parafii św. Jakuba przy pl. Narutowicza, gdzie mieszczą się też liczne domy studenckie.

Większe miasta, gdzie panuje duża anonimowość, sprzyjają tworzeniu się luźnych związków. - Młodzi ludzie studiujący lub pracujący zaczynają mieszkać razem w wynajmowanych lub kupionych mieszkaniach. Często są to osoby z tradycyjnych katolickich rodzin z Podlasia czy Podkarpacia. W rozmowach z nimi od jednych słyszę, że przed ślubem chcą się poznać - od drugich, że nie decydują się jeszcze na małżeństwo, bo nie mają mieszkania - mówi ks. prał. Tomasz Król, proboszcz parafii św. Tomasza na warszawskim Ursynowie.

Zdarzają się też pełne ideałów zakochane pary, które planują wspólną przyszłość. Zaczynają mieszkać razem, obiecując sobie czystość aż do ślubu. - Nawet jeśli uczciwie zakładają, że będą starały się nie współżyć, nie wierzę by wytrwały w zapewnieniach. Uczucie, którym siebie darzą, ludzka potrzeba poczucia bliskości i ciepła doprowadzi ich w którymś momencie do złamania przyrzeczenia. Potem jest ogromne poczucie winy, żal do siebie i planowanego współmałżonka. A jeśli już tę granicę się przekroczy, pozostałe przekracza się bardzo łatwo - mówi Małgorzata Walaszczyk, wieloletni doradca życia rodzinnego.

Jednym z ostatnich trendów wśród wolnych związków jest "weekendowy styl życia". Zapracowani ponad miarę on i ona, żyjący w tygodniu jako "single" przeprowadzają się do jednego mieszkania w piątkowe popołudnie. Po wspólnych dwóch dniach każde wraca do swojej kwatery i cotygodniowych zajęć, by za tydzień znów razem spędzić weekend. Coraz częściej tak właśnie rozpoczyna się wspólne życie: partnerski układ, choć nie ma żadnych przeszkód, by pójść do ślubu.

Ostatni spis powszechny przeprowadzony w Polsce w 2002 r. wykazał, że na związek małżeński decyduje się 190 tys. par rocznie. Mniej, niż na początku lat 90. - wtedy na ślubnym kobiercu stawało 250 tys. par. Młodzi ludzie coraz częściej wybierają luźny związek. Wśród par żyjących bez ślubu kawalerowie i panny stanowią największą grupę - aż 34,7%. Osoby rozwiedzione - 15,9%. Częściej na życie w związku nieformalnym decydują się kawalerowie niż panny. Według spisu powszechnego w 2002 r. w Polsce w związkach nieformalnych pozostawało 102,5 tys. kawalerów i 97 tys. panien.

Niepokoi fakt akceptacji luźnych związków przez osoby wchodzące w dorosłe życie. Aż 46,5% ludzi między 18 a 35 rokiem życia nie widzi nic złego "w trwałym pożyciu z jednym partnerem bez ślubu". Badania przeprowadził Ośrodek Sondaży Społecznych Opinia ISKK w 2005 r. w archidiecezji warszawsko-praskiej. Znowu okazało się, że wolne związki częściej akceptują mężczyźni - 55,5%. Rzadziej kobiety - 38,6%.

Sprawdźmy się

Osoby pracujące w poradniach rodzinnych i małżeńskich burzą mit o potrzebie "sprawdzenia się przed ślubem". - Twierdzenie, że trzeba się "wypróbować" wydaje się pozornie słuszne. Ale nigdy do końca dobrze się nie poznamy. Jeśli dwoje ludzi jest w sobie zakochanych, ma wspólne wartości to kolejnym krokiem powinna być nauka dialogu. Nie muszą zgadzać się w każdej sprawie, ale powinni umieć podjąć we dwoje nieprzewidziane kwestie, które się pojawią w małżeństwie. Ciągle przecież się zmieniamy i nasze opinie "z dziś" nie będą adekwatne do tego, co wydarzy się za 2, 3 lata - ocenia Jerzy Grzybowski, moderator ruchu "Spotkania Małżeńskie".

- "Sprawdzanie się przed ślubem" oznacza brak zaufania do siebie nawzajem. Jest przejawem lęku o wzięcie pełnej odpowiedzialności za drugiego człowieka. Doświadczenie pokazuje, że częściej rozwodzą się właśnie te pary, które mieszkały ze sobą przed ślubem. Wydaje się, że po takim okresie wolności, gdzie od samego początku brak jest poczucia odpowiedzialności i ascezy, małżeństwo zaczyna być odbierane jako utrata pozornej wolności i tzw. "kajdany małżeńskie" - mówi Jerzy Grzybowski.

Paradoksalnie, wspólne mieszkanie przed ślubem zamiast oczekiwanego poznania raczej zniekształca obraz drugiej osoby. - Kiedy dwoje ludzi zaczyna mieszkać razem, w ich życiu zaczyna dominować fascynacja seksualna. Poznawanie się i budowanie relacji odsunięte zostaje na dalszy plan. Znam przykłady par, które "sprawdzały" się 5-7 lat i rzadko ta znajomość kończyła się małżeństwem - mówi Małgorzata Walaszczyk.

Sytuacja zaczyna komplikować się jeszcze bardziej, kiedy po rozstaniu trzeba budować kolejny związek. Ksiądz Michalczyk podkreśla, że wspólne życie bez sakramentu małżeństwa prowadzi do okłamywania siebie nawzajem. - Współżycie wyraża wzajemne oddanie się sobie oraz otwartość na nowe życie. Najpierw mówi się jednej osobie, że jest dla mnie absolutną wyłączną miłością, potem następnej i kolejnej - mówi ks. Michalczyk.

- Jedna z mężatek korzystających z naszej poradni upoważniła mnie do zacytowania przykładu z jej życia - opowiada ks. Marek Kruszewski, duszpasterz rodzin w diecezji warszawsko-praskiej. - W małżeństwo wchodziła po wcześniejszym związku z innym mężczyzną. Minęły lata i - jak oceniła - za "szklankę przyjemności" wypija teraz "wiadra goryczy" z powodu wyrzutów ze strony męża.

Zmiana partnerów nie pozostaje bez wpływu na psychikę. -Trudniej jest wchodzić w związek po raz kolejny. Spotykamy się z osobami, które mają za sobą doświadczenie bycia w kilku nieudanych związkach. Przestają wierzyć w dobro, szlachetność, tracą zaufanie do drugiego człowieka. Nie wierzą w miłość. Szukają zaspokojenia swoich powierzchownych potrzeb. Ta degradacja dotyczy kobiety i mężczyzny, ale w większym stopniu cierpią kobiety - mówi Małgorzata Walaszczyk.

- Wielu osobom żyjącym w powtórnym związku, nawet udanym i trwałym, zostaje traumatyczne doświadczenie. Automatycznie przenoszą negatywne sposoby reagowania w trudnych sytuacjach na nowego partnera. Inaczej jest z narzeczonymi, którzy wchodzą w małżeństwo bez wcześniejszego współżycia. Ci bardziej potrafią na siebie nawzajem czekać, czegoś sobie odmówić. Potem, kiedy przychodzą kryzysy i konflikty, łatwiej jest im przetrwać trudności - mówi Jerzy Grzybowski.

Dlaczego ślub?

Dorota i Marcin 7 lat mieszkali bez ślubu. Trzy lata temu zawarli związek sakramentalny. - Widzę różnicę w naszym małżeństwie - mówi Dorota. - Dawniej żyliśmy tak trochę obok siebie. Kiedyś było: "ja" i "ty". A teraz mówimy: "my". Odczuwamy większą bliskość między sobą. Zmienił się nasz stosunek do wielu problemów. Nie uciekamy przed nimi, ale staramy się o nich rozmawiać i próbować je rozwiązywać. I co najważniejsze: kiedy zaczynamy rywalizować i walczyć ze sobą, wtedy przypominamy sobie, co mówił Jezus: że trzeba sobie służyć. Na pewno teraz jest w naszym małżeństwie mniej konfliktów i napięć niż przed ślubem - mówi Dorota.

Związek dwojga ludzi planujących wspólne życie to coś więcej niż tylko partnerski układ. - Ludzie mają dobrą wolę i obiecują sobie wzajemnie, że zawsze będą sobie wierni. Bez pomocy Bożej nie będą w stanie wypełnić takich zobowiązań. Sakrament daje siłę do realizacji przysięgi małżeńskiej. Poprzez ten sakrament Bóg daje łaskę. Obdarza siłą, by kochać drugą osobę, być jej wiernym i wobec niej uczciwym - mówi ks. Marek Kruszewski.

Samo przyjęcie sakramentu małżeństwa nie jest złotym środkiem na szczęśliwy związek. - Wiele małżeństw, które zawarły ślub w Kościele rozpada się, bo nie korzystają z sakramentów. Sakrament odnawia się przy każdej Mszy św., a poprzez spowiedź można naprawić to, co w małżeństwie się zepsuje - przypomina ks. Marek Kruszewski.

Mirosława i Paweł Kwasowie od 27 lat są małżeństwem. - Zaczęliśmy wspólne życie od dnia ślubu. W naszym odczuciu dość solidnie przygotowywaliśmy się do przyjęcia sakramentu małżeństwa i głęboko to przeżyliśmy. Rok po ślubie znajomy zwrócił się do nas z pytaniem: "A co wam to daje?" To skłoniło nas do poszukania nowych odpowiedzi na pytanie czym jest ten sakrament - mówi Mirosława Kwas. - W momencie zawierania ślubu każda para otrzymuje od Pana Boga pięknie zapakowany prezent - sakrament. Ale często nie wiemy jak z niego skorzystać i odstawiamy prezent na półkę - dodaje Paweł. - Inaczej rozmawiam z żoną o codziennych wydarzeniach, kiedy oboje mamy świadomość, że zapraszamy do tej rozmowy Jezusa. Jest nam w naszych kłopotach potrzebny. Kiedy czujemy, że coś idzie nam marnie, wtedy zwracamy się do Niego - mówi Paweł Kwas. Obydwoje często chodzą razem na Msze św. i adorację Najświętszego Sakramentu. Skończyli Instytut Studiów nad Rodziną, są w Ruchu Szensztackim i pomagają małżeństwom w sytuacjach kryzysowych.

Ale jak trafiać do młodych osób, które wchodząc w życie z różnymi wzorcami rodziny i małżeństwa, decydują się na związek bez ślubu? Może nikt im nie powiedział, że ta moda może ich bardzo dużo kosztować? Ksiądz Tomasz Król pokazuje, jakie niebezpieczeństwo niesie społeczna akceptacja takich związków. - Dużym problemem jest brak reakcji ze strony rodziców i krewnych tych młodych osób. Niepokoi też, że oni sami nie widzą nic niestosownego w swoim życiu, a już zupełnie nie poczytują tego za grzech. Kiedy przystępują do spowiedzi są zdziwieni, że nie otrzymują rozgrzeszenia. A przecież nie mogą go otrzymać, dopóki nie zrezygnują z sytuacji, która sprzyja trwaniu w grzechu - mówi ks. Król.

- Te osoby, z którymi się spotykam, nie zawsze zdają sobie sprawę, dlaczego wspólne mieszkanie przed ślubem jest czymś złym. W konfesjonale wcześniej czy później kapłan dowie się, że cudzołóstwo wynika ze stanu wspólnego zamieszkiwania. Mówię wtedy, że nie zapraszają do swojego życia Jezusa. Chrześcijanie tak nie żyją. Sytuacja rozwiązłości i grzechu staje się też zgorszeniem dla innych. Znam jednak osoby, które po rozmowie w konfesjonale chcą zmienić swoje życie. Mają świadomość, że to będzie ich kosztować, także materialnie, bo np. więcej wydadzą na osobne mieszkanie - mówi ks. Grzegorz Michalczyk.

- Kiedy poszedłem do spowiedzi wielkanocnej ksiądz odmówił mi rozgrzeszenia, bo wyszło, że sypiam z dziewczyną, z którą mieszkam. Nie pomogły tłumaczenia, że za pół roku planujemy ślub. Zapytał, czy w takim razie wyspowiadałbym się dzisiaj przed obecnym akurat w parafii diakonem, który już za kilka tygodni przyjmie sakrament kapłaństwa. Bo dlaczego jemu nie wolno usiąść do konfesjonału przed święceniami, skoro mi wolno pójść do łóżka przed ślubem? Na to pytanie nie potrafiłem mu odpowiedzieć. Uzgodniłem z dziewczyną, że po wakacjach musimy coś z tym zrobić - wyznaje anonimowo jeden z mieszkańców akademików przy ul. Kickiego w Warszawie.

Jerzy Grzybowski zwraca uwagę, że to jest pilny temat na czas katechezy licealnej, zanim młodzi ludzie podejmą życie poza rodzinnym domem. Jednak najważniejsza i tak pozostaje rodzina: tam przecież zaczyna się sprawa wyborów, których kiedyś dokonają młodzi ludzie. W rodzinie powinni czerpać wzorce i uczyć się odpowiedzialności za drugiego człowieka.

Małżeństwo na próbę

Pierwszą nieprawidłową sytuację stwarza tak zwane "małżeństwo na próbę", które wielu ludzi chciałoby dzisiaj usprawiedliwić, przypisując mu pewne zalety. Już sam rozum ludzki podsuwa niemożliwość jego akceptacji, wykazując, jak mało jest przekonywające "eksperymentowanie" na osobach ludzkich, których godność wymaga, aby były zawsze i wyłącznie celem miłości obdarowania bez jakichkolwiek ograniczeń czasu czy innych okoliczności.

Ze swej strony Kościół, ze względu na ostateczne, pierwotne, wypływające z wiary zasady nie może dopuścić do takiego rodzaju związków. Z jednej strony bowiem, dar ciała we współżyciu fizycznym jest realnym symbolem głębokiego oddania się całej osoby: oddanie takie nie może w obecnym stanie człowieka urzeczywistnić się w całej swej prawdzie bez współdziałania miłości z "caritas", daną przez Jezusa Chrystusa. Z drugiej strony, małżeństwo dwojga ochrzczonych jest realnym symbolem zjednoczenia Chrystusa z Kościołem, zjednoczenia nie czasowego czy "na próbę", ale wiernego na całą wieczność; pomiędzy dwojgiem ochrzczonych nie może więc istnieć inne małżeństwo aniżeli nierozerwalne.

Zwykle takiej sytuacji nie można zmienić, jeśli osoba ludzka nie została wychowana od dzieciństwa do odważnego, z pomocą łaski Chrystusowej opanowywania budzącej się pożądliwości i do nawiązywania z innymi więzów miłości czystej. Nie osiąga się tego bez prawdziwego wychowania do autentycznej miłości i do właściwego korzystania z płciowości, to znaczy takiego, które włącza osobę ludzką w każdym jej wymiarze, a więc także cielesnym, w pełnię tajemnicy Chrystusa.

Byłoby bardzo pożyteczne zbadanie przyczyn tego zjawiska także w jego aspekcie psychologicznym i socjologicznym, aby dojść do znalezienia skutecznej terapii.

Jan Paweł II
(Familiaris Consortio - z adhortacji apostolskiej
o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym)

Irena Świerdzewska

Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy



Wasze komentarze:
 marzena aneta: 13.03.2023, 20:31
 Życie na próbę dziękuję proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie tym dziękuję proszę dla mnie o domu kupno dobrą mieszkania sprzedaż urode ubezpieczenie zdrowotne z urzędu pracy zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża młodego niepalącego pobożnego religijnego uczciwego z którym będę żyć w cielesnej czystości dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję
 gosc: 12.09.2016, 13:44
 bardzo mądre słowo !!
 :-D: 28.04.2014, 20:54
 "Nie żyje sie... Nie kocha sie... Nie umiera ...- na próbę" ~ słowa ~ św. Jana Pawła II naszego z pokolenia J.P.. papieża. Niech one bedą drogowskazem dla innych w życiu.
 Gość: 26.11.2012, 00:11
 Polecam też wykłady księdza Piotra Pawlukiewicza, który w genialny sposób opowiada o związkach. W jednym ze swoich wykładów przytoczył wypowiedź jakieś kobiety, która podała jeszcze jeden argument przeciwko mieszkaniu ze sobą "na próbę", a mianowicie że często ludzie mieszkając ze sobą chowają przed partnerem swoje wady, więc np.bardziej nad sobą panują, żeby kogoś do siebie nie zrazić, ale niestety po ślubie wychodzi na jaw że dana osoba jest nerwowa. Więc mieszkanie przed ślubem jest jak akcja promocyjna, która się kończy po ślubie bo ludzie myślą że już są z daną osobą do końca więc nie muszą się starać, zresztą udawanie że nie ma się wad tylko zalety jest na dłuższą metę męczące :) ja po swoim doświadczeniu mogę dodać, że jak się nie wie czego się chce od życia i jakiej osoby się potrzebuje, a czego nie jest się w stanie zaakceptować, to można mieszkać ze sobą i nie wiedzieć, że się do siebie nie pasuje, bo mieszkając razem nie ma się dystansu do drugiej osoby i do związku więc nie ma możliwości ocenić czy jest on dla mnie dobry czy nie.teraz jestem szczęśliwą mężatką z innym mężczyzną z którym nie mieszkałam przed ślubem, a na dodatek dzieliła nas cała Polska i widywaliśmy się średnio co miesiąc więc doceniamy to że teraz już po ślubie mieszkamy razem i budujemy swoje małżeństwo i uczymy się siebie i swoich zachowań w życiu codziennym, co wymaga cierpliwości, ale pomaga nam Jezus na którym opieramy swój związek :) zresztą doszłam do wniosku, że jeśli mam się kłócić o porozrzucane skarpetki, co zdarzy się zawsze gdy para ze sobą zamieszka, obojętnie czy przed czy po ślubie, to chcę się o to kłócić z mężem, a nie z jakimś facetem, z którym później nie będę, bo inne jest nastawienie psychiczne. Wiem, że mężowi coś obiecałam więc muszę się z nim jakoś dogadać na temat tych skarpetek, a na poziomie chłopak-dziewczyna może się okazać że łatwiej jest rzucić drugą osobę, niż się wysilić i się z nią dogadać. Pozdrawiam :)
 Piotr: 08.02.2012, 21:16
 Dzięki za artykuł.
(1)


Autor

Treść

Nowości

Modlitwa na święto poświęcenia Bazyliki LatereńskiejModlitwa na święto poświęcenia Bazyliki Latereńskiej

Modlitwa na święto poświęcenia Bazyliki LatereńskiejModlitwa na święto poświęcenia Bazyliki Latereńskiej

Modlitwa do bł. Joanny z SignyModlitwa do bł. Joanny z Signy

Wdowy mają szczególne powołanieWdowy mają szczególne powołanie

Najstarsze sanktuarium maryjne w BrazyliiNajstarsze sanktuarium maryjne w Brazylii

ks. Antoni Pęksaks. Antoni Pęksa

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej