Dlaczego św. Paweł napisał, że miłość jest największa?

Niedawno w kościele słyszałam kazanie na temat cnót teologicznych. Ksiądz wyjaśniał; że wiara, nadzieja i miłość potrzebne są każdemu człowiekowi. Zainteresowała mnie ta problematyka i chętnie przeczytałabym więcej na ich temat. Czy miłość "jest największa" tylko dlatego, że tak napisał św. Paweł? Barbara HYMN DO MIŁOŚCI Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszystką wiedzę, i wszelką (możliwą) wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciałowystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, (nie jest) jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. (...) Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość. Wiara, nadzieja, miłość Droga Barbaro! Czasem dobrze usłyszeć, że jakieś kazanie wzbudzi w słuchaczu zainteresowanie i chęć pogłębienia przedstawionego tematu. Chętnie zatem podejmuję zaproponowany temat na naszych łamach. Czym są cnoty teologiczne? Co oznaczają? Odpowiedź jest prosta: określają stosunek człowieka do Boga. Wiara leży u podstaw tej relacji. Trudno przecież mówić o związku człowieka niewierzącego z Bogiem (choć Pan Bóg kocha również wszystkich niewierzących). Wiara zatem jest fundamentem. Człowiek, który wierzy, spodziewa się obiecanego przez Boga zbawienia, czyli życia wiecznego. Pokłada nadzieję w Bogu. Odnosząc się do Boga jako najwyższego Dobra i kochającego Ojca człowiek Go miłuje. Stosunek człowieka do Boga sprowadza się do tych trzech postaw, które nazywane są również cnotami teologicznymi. Nie jest to nazwa przypadkowa. Podkreśla ona pochodzenie tych cnót. Ich źródłem bowiem zawsze jest Pan Bóg. Pięknie o tym pisze Katechizm Kościoła Katolickiego: "Wiara jest darem danym człowiekowi przez Boga. Ten nieoceniony dar możemy utracić. Św. Paweł ostrzega przed tym Tymoteusza: Wystąp w dobrej walce, "mając wiarę i dobre sumienie. Niektórzy odrzuciwszy je, ulegli rozbiciu w wierze" (1 Tm 1,18-19). Aby żyć, wzrastać i wytrwać w wierze aż do końca, musimy karmić ją słowem Bożym oraz prosić Pana, aby przymnażał nam wiary; powinna ona działać "przez miłość" (Ga 5,6), być podtrzymywana przez nadzieję i zakorzeniona w wierze Kościoła". (KKK 162) Choć cnoty teologiczne są darem Bożym, wzrastają w człowieku jako jego osobista, wolna decyzja. Katechizm przypomina, że "wiara jest aktem ludzkim, świadomym i wolnym, który odpowiada godności osoby ludzkiej" (KKK 180). Ponieważ zaś Bóg daje każdemu możliwość uwierzenia, dlatego człowiek jest odpowiedzialny za swoje dojście do pełnej wiary, nadziei i miłości. "Wiara w Jezusa Chrystusa i w Tego, który Go posłał dla naszego zbawienia jest konieczna do zbawienia. Ponieważ "bez wiary... nie można podobać się Bogu" (Hbr 11,6) i dojść do udziału w Jego synostwie, nikt nie może być bez niej usprawiedliwiony ani nie otrzyma życia wiecznego, jeśli nie "wytrwa w niej do końca" (Mt 10,22; 24,13)". (KKK 161) Kościół naucza, że cnoty teologiczne można niestety utracić. Każdy grzech śmiertelny sprzeciwia się miłości Boga i bliźniego, nie niszczy jednak całkowicie wiary i nadziei; nadziei wyzbywa się człowiek ulegający rozpaczy; wiary - przez jej zaparcie się. W ziemskim życiu człowiek potrzebuje wszystkich trzech cnót teologicznych. Natomiast po przejściu przez granicę śmierci wiara i nadzieja ustępują bezpośredniemu i naocznemu widzeniu i posiadaniu Boga. Wówczas stosunek do Boga sprowadza się tylko do miłości. I to dlatego "miłość jest największa" - jak napisał św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian (1 Kor 13,13). Katechizm mówi o cnotach teologicznych na wielu miejscach. Szczególnie pragnę zaprosić do lektury całego działu im poświęconemu (KKK 1812-1829). Tam też znajdziemy liczne odnośniki. Chciałbym jeszcze na koniec przytoczyć jeden fragment, który opisuje interesującą nas rzeczywistość: "Cnoty teologiczne kształtują, pobudzają i charakteryzują działanie moralne chrześcijanina. Kształtują one i ożywiają wszystkie cnoty moralne. Są wszczepione przez Boga w dusze wiernych, by uzdolnić ich do działania jako dzieci Boże i do zasługiwania na życie wieczne. Stanowią one rękojmię obecności i działania Ducha Świętego we władzach człowieka". (KKK 1813) Ks. JAN Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Stanisław Kazimierczyk Modlitwa do św. Stanisława Kazimierczyka Litania do św. Stanisława Kazimierczyka bł. Juta z Bielczyn Modlitwa do bł. Juty z Bielczyn Przyjaciele Boga Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt