Dla wszystkich starczy miejsca - Muzyka

Jak Jest już za późno, nie jest za późno Z nim będziesz szczęśliwsza Kim właściwie była ta piękna pani? Nie brookliński most Metamorfoza Opadły mgły, wstaje nowy dzień Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni Tobie albo zawieja w Michigan Sanctus Gloria Pieśń na wyjście

Zespół: Wojciech Czemplik - skrzypce, śpiew, tamburyno Aleksandra Kiełb-Szawuła - śpiew Krzysztof Myszkowski - śpiew, gitara, harmonijka Roman Ziobro - gitara basowa Ryszard Żarowski - gitara śpiew słowa - Edward Stachura muzyka - Krzysztof Myszkowski Produkcja nagrań: Ryszard Smit i SDM Realizacja nagrań: Ryszard Smit Nagranie: PRO Studio w Olsztnie Remastering: Grzegorz Piwkowski (P) SDM/DALMAFON 1990 r. Jak Jak po nocnym niebie sunące białe obłoki nad lasem Jak na szyi wędrowca apaszka szamotana wiatrem Jak wyciągnięte tam powyżej gwiaździste ramiona wasze A tu są nasze, a tu są nasze Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc Jak winny - li - niewinny sumienia wyrzut Że się żyje gdy umarło tylu tylu tylu Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc Jak lizać rany celnie zadane Jak lepić serce w proch potrzaskane Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc Pudowy kamień, pudowy kamień Ja na nim stanę, on na mnie stanie On na mnie stanie, spod niego wstanę Jak suchy szloch w tę dżdżystą noc Jak złota kula nad wodami Jak świt pod spuchniętymi powiekami Jak zorze miłe, śliczne polany Jak słońca pierś Jak garb swój nieść Jak do was, siostry mgławicowe Ten zawodzący śpiew Jak biec do końca, potem odpoczniesz, potem odpoczniesz Cudne manowce, cudne manowce, cudne, cudne manowce D A G D e G D D A G D e G D Jest już za późno, nie jest za późno Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć, Tęskność zawrotna przybliża nas. Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwu planet, Cudnie spokrewnią się ciała nam. Jest już za późno! Nie jest za późno! Jest już za późno! Nie jest za późno! Jeszcze zdążymy tanio wynająć małą mansardę z oknem na rzekę lub też na park, z łożem szerokim, piecem wysokim, ściennym zegarem; Schodzić będziemy codziennie w świat. Jest już za późno! Nie jest za późno! Jest już za późno! Nie jest za późno! Jeszcze zdążymy naszą miłością siebie zachwycić, Siebie zachwycić i wszystko w krąg. Wojna to będzie straszna, bo czas nas będzie chciał zniszczyć, Lecz nam się uda zachwycić go. Jest już za późno! Nie jest za późno! Jest już za późno! Nie jest za późno! G e G C G a D7 G a G C G a D7 h C h C a D Z nim będziesz szczęśliwsza Zrozum to, co powiem, Spróbuj to zrozumieć dobrze Jak życzenia najlepsze, te urodzinowe Albo noworoczne, jeszcze lepsze może O północy gdy składane Drżącym głosem, niekłamane Z nim będziesz szczęśliwsza, Dużo szczęśliwsza będziesz z nim. Ja, cóż Włóczęga, niespokojny duch, Ze mną można tylko Pójść na wrzosowisko I zapomnieć wszystko Jaka epoka, jaki wiek, Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień I jaka godzina Kończy się, A jaka zaczyna. Nie myśl, że nie kocham Lub że tylko trochę. Jak cię kocham, nie powiem, no bo nie wypowiem Tak ogromnie bardzo, jeszcze więcej może I dlatego właśnie żegnaj, Zrozum dobrze, żegnaj Z nim będziesz szczęśliwsza, Dużo szczęśliwsza będziesz z nim. Ja, cóż Włóczęga, niespokojny duch Ze mną można tylko Pójść na wrzosowisko I zapomnieć wszystko Jaka epoka, jaki wiek, Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień I jaka godzina Kończy się, A jaka zaczyna Ze mną można tylko W dali znikać cicho. eH GD CG aH7 CG H7 CG aH7 C G a D7 e CGa GaCG a C e Kim właściwie była ta piękna pani? Nikt nie zna ścieżek gwiazd; Wybrańcem kto wśród nas? Zapukał ktoś... To do mnie gość?! Włóczyłem się jak cień, Czekałem na ten dzień; I stoisz w drzwiach... Jak dziwny ptak. Więc bardzo proszę, wejdź, Tu siadaj, rozgość się I zdradź mi, kim tyś jest, Madame? Albo nie zdradzaj mi, Lepiej nie mówmy nic. Lepiej nie mówmy nic. Nieśmiało sunie brzask, Zatrzymać chciałbym czas. Inaczej jest... Czas musi biec. Gdzieś w dali zapiał kur, Niemodny wdziewasz strój, Już stoisz w drzwiach... Jak dziwny ptak. Więc jednak musisz pójść, Posyłasz mi przez próg Ulotny uśmiech twój, Madame. Lecz będę czekać, przyjdź! Gdy tylko zechcesz, przyjdź! Będziemy razem żyć! Ja będę czekać, przyjdź! Gdy tylko zechcesz, przyjdź! Będziemy razem żyć! aG ea d CG aG ea d CG FG ea F G ea G FC Nie brookliński most Rozdzierający Jak tygrysa pazur Antylopy plecy Jest smutek człowieczy. Nie brookliński most Ale przemienić W jasny, nowy dzień Najsmutniejszą noc - To jest dopiero coś! Przerażający Jak ozdoba świata Co w malignie bredzi Jest obłęd człowieczy. Nie brookliński most Lecz na drugą stronę Głową przebić się Przez obłędu los - To jest dopiero coś! Będziemy smucić się starannie! Będziemy szaleć nienagannie! Będziemy naprzód niesłychanie! Ku polanie! d C d C d C d C d C d Cd Metamorfoza Góra chmury pękały czarne coraz czarniejsze jakby koni frygijskich groźne tabuny aż grom przeszył obraz nie dokończony jeszcze a model spadał głową w dół w płótno i wrósł w ciepłe jeszcze kontury nagłego olśnienia To był ranek a ty się śmiałaś do mnie z portretu d9 C da capo al fine Opadły mgły, wstaje nowy dzień Opadły mgły i miasto ze snu się budzi, Górą czmycha już noc, Ktoś tam cicho czeka, by ktoś powrócił; Do gwiazd jest bliżej niż krok ! Pies się włóczy popod murami - bezdomny; Niesie się tęsknota czyjaś na świata cztery strony ! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy; Toczy, toczy się los ! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy; Toczy, toczy się los ! Ty, co płaczesz, ażeby śmiać mógł się ktoś - Już dość ! Już dość ! Już dość ! Odpędź czarne myśli! Dość już twoich łez ! Niech to wszystko przepadnie we mgle ! Bo nowy dzień wstaje, Bo nowy dzień wstaje, Nowy dzień ! Bo nowy dzień wstaje, Bo nowy dzień wstaje, Nowy dzień! Bo nowy dzień wstaje, Bo nowy dzień wstaje, Nowy dzień! Z dusznego snu już miasto się wynurza, Słońce wschodzi gdzieś tam, Tramwaj na przystanku zakwitł jak róża; Uchodzą cienie do bram ! Ciągną swoje wózki -- dwukółki mleczarze; Nad dachami snują się sny podlotków pełne marzeń ! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy; Toczy, toczy się los ! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy; Toczy, toczy się los ! Ty, co płaczesz, ażeby śmiać mógł się ktoś - Już dość ! Już dość ! Już dość ! Odpędź czarne myśli! Porzuć błędny wzrok ! Niech to wszystko zabierze już noc ! Bo nowy dzień wstaje, Bo nowy dzień wstaje, Nowy dzień ! Bo nowy dzień wstaje, Bo nowy dzień wstaje, Nowy dzień ! Bo nowy dzień wstaje, Bo nowy dzień wstaje, Nowy dzień ! G C G D G C G D D7 G C G D G G C G D Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni? Minęło wiele miesięcy, Ale mnie nic nie minęło; Czas dla mnie w miejscu przystanął; Takie jest, chłopcy, takie jest piekło. Na odgłos kroków po schodach Serce wciąż skacze do gardła, że może jednak to ona, Ona -- to: piękna moja zagłada. Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni? Noce i dni! I pory roku krążyć zaczną znów Jak obieg krwi: Lato, jesień, zima, wiosna - Do Boliwii droga prosta! Wiosna, lato, jesień, zima Nic mi się nie przypomina! Ni żyć już można, ni umrzeć. Wypłakać Izy doszczętnie; Oddycham ledwie i z bólem, Kością mi w gardle staje powietrze. Czy tak już będzie i będzie, Boże mój, Boże, mój Boże. Zawsze i wszędzie w obłędzie, Boże mój, wbiłeś we mnie wszystkie noże! Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni? Noce i dni! I pory roku krążyć zaczną znów Jak obieg krwi: Lato, jesień, zima, wiosna - Do Boliwii droga prosta! Wiosna, lato, jesień, zima Nic mi się nie przypomina! D e G D D e G A D Fis G° Fis G° G D C G D Fis G° h G D C G D A A7 Tobie albo zawieja w Michigan Zawieja w Michigan, Zapada serce w śnieg, Pustkowie ciągnie się, Wysepki żadnej drzew Ni domu, z domu gest: Wejdź! Wejdź! Wejdź! Wejdź! Wejdź! Pustkowie hen i hen, Zawieja, mróz i biel; Zawyłem aż po kres, Czy się spodziewać, że... A wicher w trąbki dmie: Nie! Nie! Nie! Nie! Nie! Miłości nasze tam, Są tam, gdzie nie ma nas, U Boga w środku gwiazd Pokochał też bym brak I cały słałbym blask: w dal! w dal! w dal! w dal! w dal! G C G a C G D e C D D7 Sanctus Święty święty święty - blask kłujący oczy Święta święta święta - ziemia co nas nosi Święty kurz na drodze Święty kij przy nodze Święte krople potu Święty kamień w polu Przysiądź na nim, panie Święty płomyk rosy Święte wędrowanie Święty chleb - chleba łamanie Święta sól - solą witanie Święta cisza , święty śpiew Znojny łomot prawych serc Słupy oczu zapatrzonych Bicie powiek zadziwionych Święty ruch i drobne stopy Święta święta święta - ziemia co nas nosi Słońce i ludny niebieski zwierzyniec Baran, Lew, Skorpion i Ryby sferyczne Droga Mleczna, Obłok Magellana Meteory, Gwiazda Przedporanna Saturn i Saturna dziwów wieniec Trzy pierścienie i księżyców dziewięć Neptun, Pluton, Uran, Mars, Merkury, Jowisz Święty chleb - chleba łamanie Święta sól - solą witanie Święta cisza , święty śpiew Znojny łomot prawych serc Słupy oczu zapatrzonych Bicie powiek zadziwionych Święty ruch i drobne stopy Święta, święta, święta - Ziemio co nas nosisz e C D D7 e C D D7 e C D G C D G C D e C D C D G C D G C D e C D D7 Gloria Chwała najsampierw komu Komu gloria na wysokościach ? Chwała najsampierw tobie Trawo przychylna każdemu Kraino na dół od Edenu Gloria! Gloria! Chwalą tobie, słońce Odyńcu ty samotny Co wstajesz rano z trzęsawisk nocnych I w górę bieżysz, w niebo sam się wzbijasz I chmury czarne białym kłem przebijasz I to wszystko bezkrwawo - brawo, brawo I to wszystko złociście, i nikogo nie boli Gloria ! Gloria in excelsis soli! Z słońcem pochwalonym teraz pędźmy razem Na nim, na odyńcu, galopujmy dalej Chwała tobie, wietrze Wieczny ty młodziku Sieroto świata, ulubieńcze losu Od złego ratuj i kąkoli w zbożu Łagodnie kołysz tych co są na morzu Gloria ! Gloria i n excelsis eoli! Z wiatrem pochwalonym teraz pędźmy społem Na nim, na koniku, galopujmy polem Chwała wam ptaszki śpiewające Chwała wam ryby pluskające Chwała wam zające na łące Zakochane w biedronce Chwała wam: zimy wiosny lata i jesienie Chwała temu co bez gniewu idzie Poprzez śniegi deszcze blaski oraz cienie W piersi pod koszulą -- całe jego mienie Gloria! Gloria! G e G a C D G G7 C D e C D C D G Pieśń na wyjście Idź, człowieku, idź, rozpowiedz Idźcie wszystkie stany Kolorowi, biali, czarni Idźcie zwłaszcza wy, ludkowie Przez na oścież bramy Dla wszystkich starczy miejsca Pod wielkim dachem nieba Rozejdźcie się po drogach Po łąkach po rozłogach Po polach, błoniach i wygonach W blasku słońca, w cieniu chmur Rozejdźcie się po niżu Rozejdźcie się po wyżu Rozejdźcie się po płaskowyżu W blasku słońca, w cieniu chmur Dla wszystkich starczy miejsca Pod wielkim dachem nieba Na ziemi, której ja i ty Nie zamienimy w bagno krwi a d E F G a e C G a e C G a e C e a e C e a e F G F G F G a e C e a e C e a e C e a e C e a e Wasze komentarze: Karolina : 19.09.2010, 16:39 Tak piękne teksty i melodie. Teraz brakuje takich zespołów. Oni przyprawiają mnie o dreszcze. :) Sabinka :): 27.02.2009, 16:21 Sdm...cudowny zespól ah :)) agusiana: 30.09.2008, 19:07 witam i pozdrawiam wszystkich... posiadam tą płyte i co niedziele jej słucham znam słowa piosenek już na pamięć i nawet teraz czytając te słowa podśpiewuje znając melodie :) sa śliczne!!! (1) Autor Treść Nowości św. Korneliusz Modlitwa do św. Korneliusza św. Cyprian z Kartaginy Modlitwa do św. Cypriana Modlitwa do św. męczenników Korneliusza i Cypriana Czy człowiek nie wierzący ma szansę na zbawienie? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt