Czcigodne pieśni nabożne

Jednak pieśni pobożnej potrzebne są dwa skrzydła. Potrzebne są nowe twórcze pieśni, ale także... potrzebna jest szczególna dbałość o depozyt tradycji, poprzez pielęgnację starych, czcigodnych pieśni, nieraz żyjących w Kościele od wieków. Czyż nie przeżyliśmy momentu olśnienia, kiedy Ojciec Święty Jan Paweł II na Jasnej Górze powiedział do nas, że stara pieśń kościelna "Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo" w czasie nam współczesnym pełni taką rolę, jaką dla naszych praojców pełniła słynna "Bogurodzica"?

A któż z nas nie był poruszony i wzruszony słowami Ojca Świętego wypowiedzianymi na Błoniach krakowskich o pieśni oazowej pod tytułem "Barka"?

Więc cieszymy się z nowopowstających pieśni. Ale też nie mogą one przesłaniać tego drugiego skrzydła - bezcennego skarbca starych pieśni kościelnych. Pieśni, które w retorcie wieków na skutek wielowiekowych prób przetopiły się na szlachetny kruszec, stały się busolą dla naszych dziejów chrześcijańskich. Wystarczy wspomnieć choćby pieśni Franciszka Karpińskiego "Kiedy ranne stają zorze", "Wszystkie nasze dzienne sprawy" czy takie hymny, jak "Boże, coś Polskę" oraz wiele pieśni maryjnych. Niektóre z tych utworów zostały zaczerpnięte z bogatej skarbnicy chrześcijańskiej Europy (na przykład Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny); wiele naszych pieśni wzbogaciły ją (choćby polskie kolędy); jeszcze inne są naszym na wskroś oryginalnym wkładem w bogatą europejską tradycję (dla przykładu: Gorzkie żale).

Pieśni zaczerpnięte z Europy tak wrosły w naszą tradycję, w nasze dzieje i obyczaje, że odbieramy je jako z dawien dawna polskie (tak stało się z Godzinkami, które przywędrowały do nas z Hiszpanii). Wtopiły się tak głęboko w polską tradycję, że w XVII wieku - jak opisują podróżnicy - były szczególnym rysem polskiego krajobrazu, gdyż rozbrzmiewały o porannej porze dosłownie wszędzie - w szlacheckim dworze, na wsi, czy też w warownym obozie rycerskim.

Podobnie przyjęły się w naszej tradycji kolędy, niepowtarzalne w swojej prostocie, w swoim przesłaniu łączenia wszystkich ludzi we wspólnotę wobec cudu Bożego Miłosierdzia nocy wigilijnej. Łączyły i łączą wciąż ludzi zarówno bliskich sobie, ale także rozdzielonych czy nieraz wręcz skłóconych.

I wreszcie trzeba powiedzieć o naszej pięknej tradycji pieśni maryjnych, w których uciekamy się do orędownictwa Maryi, do Jej Matczynej opieki, jako Jej dzieci, przede wszystkim w bólu, w krzywdzie, w opuszczeniu, w błądzeniu. Jest to niewątpliwie znamię ostatnich trzech wieków niewoli, ale także znak pokładania ufności, zawierzenia Maryi w ciężkich próbach życiowych i dziejowych.

Słyszałem kiedyś opowieść, że podczas sowieckich wywózek Polaków na zsyłki, podczas ostatniej wojny, ktoś słysząc polskie pieśni maryjne, które wówczas intonowano, powiedział: "Naród, który ma takie piękne pieśni maryjne przetrwa, nie zginie w tej zawierusze wojennej".

Leszek Aleksander Moczulski,
eSPe, nr 61

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje?

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna