Psy i chrześcijanie

Kobieta ciągnęła dalej: "Zorientowałam się, że ten za płotem to pies sąsiada i nie powinien tak biegać samopas. Otworzyłam więc furtkę i wpuściłam go na podwórze. Ujadanie ustało. Psy trochę się poobwąchiwały, żeby się upewnić, z kim mają do czynienia, a potem przestały zwracać na siebie uwagę. Jakby przestały istnieć jeden dla drugiego. Ałe tak to już jest u psów!".

"Pomyślałam sobie - rozważała dalej - że podobnie jest z członkami Kościoła. Ci, co są na zewnątrz, nigdy nie ujadają, za to ci w środku często obszczekują tamtych. Ale kiedy i ci pierwsi znajdą się w środku i już ich trochę poznamy, przestajemy ich zauważać, chyba że akurat należą do kręgów towarzyskich, w których się obracamy."

Zastanowiła się: "Dobrze byłoby zmienić te zasady i przestać zachowywać się jak psy! Czy nie lepiej byłoby wyciągnąć rękę do osób spoza naszej grupy i potraktować ich przyjaźnie? Czy nie byłoby lepiej, gdybyśmy się wzajemnie nie ignorowali i nie ograniczali naszych kontaktów do podawania sobie dłoni w kościele czy z okazji jakiegoś święta?".

Ileż złamanych serc można by uleczyć, ileż łez osuszyć, gdybyśmy tylko zechcieli dostrzegać innych i ofiarować im trochę prawdziwej miłości. Wiele się pisało o tym, by pensjonariusze domów opieki mogli trzymać zwierzęta, które by im osładzały samotność. To bardzo niedobrze, że machający ogonem szczeniak daje ludziom więcej pociechy i wsparcia niż my sami. Ale tak to już jest w przypadku psów. A w naszym przypadku?

Roy Osborne

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzedni

[ Powrót ]

Następny