To stwierdzenie wyjaśniło mi niepowodzenia w dotychczasowych przyjaźniach, gdzie było za mało rozumu i łaski. Uświadomienie tego stanu rzeczy pozwoliło mi inaczej spojrzeć na wiele spraw. Prawda o tym, co "wyswobadza" pomogła mi wskrzesić z grobu niepamięci nieboszczyków przyjaźni, rozczarowań i zimnego zapomnienia. Nauczyła też, jak na przyszłość uniknąć wszystkiego, co niszczy przyjaźń, a rozwijać to, co ją umacnia i buduje.

     Już wtedy zrozumiałem, że prawdziwą przyjaźń trzeba oprzeć na Chrystusie.