Czy to możliwe, że już znowu minęły święta?

Pośpiech, tempo, za mało czasu. Wszystko na wczoraj. Zabieganie, zafrasowanie, przysięganie sobie, że to się zmieni. Może jutro? Jutro nie wiedzieć kiedy, jest już wczoraj... W tym samym zawrotnym tempie. Znacie to? Zapewne znacie. Muszę więc was ostrzec. Już jutro święta. Nagle sacrum w samym środku profanum. Już się nie da tego przełożyć, przesunąć ani nawet błyskawicznie odfajkować. To się musi stać. W tym trzeba być. W samym środku bielutkiego chleba wyprasowanego cieniutko w opłatki.

Te słowa, które zapamiętałem ze szkoły, ze składanych przez naszą polonistkę życzeń, pragnę uzupełnić wspomnianymi na wstępie pytaniami. Czy tak musi być? Czy w przedświątecznej bieganinie, zakupach przygotowaniach, sprzątaniu, ubieraniu choinek nie gubimy istoty świąt? Czy Boże Narodzenie zbytnio nam nie spoganiało?

Smutne są te pytania i smutne odpowiedzi na nie. Bo we współczesnym świecie duchowy, sakralny wymiar Bożego Narodzenia został zagubiony. Czujemy się przytłoczeni i bezradni wobec tej całej zlaicyzowanej otoczki świąt, która wręcz każe zapominać o Narodzeniu Jezusa. Dla współczesnej cywilizacji liczy się związany ze świętami folklor, a nie przychodzący na świat Zbawiciel. Choć świętowanie Bożego Narodzenia jest na świecie niemal powszechne, odbywa się nawet w tych krajach, które z chrześcijaństwem niewiele mają wspólnego, to jednak istota świąt zostaje zatracona i zagubiona.

Przypominają mi się w tym momencie te fragmenty Nowego Testamentu i pism Ojców Kościoła, które mówią o tym, że chrześcijanie choć są na świecie, nie są jednak z tego świata. Ów symboliczny świat ciągle nas kusi swoim blichtrem, pragnie wciągnąć w swój styl bycia. Lecz przecież to my ostatecznie decydować powinniśmy o tym, co naprawdę jest dla nas ważne.

Mając świadomość odrębności i bogactwa naszego duchowego dziedzictwa nie musimy ulegać wpływom świata i przedświątecznej gorączce. Możemy mocniej pamiętać o duchowym wymiarze Bożego Narodzenia. Niech skromniejsza będzie materialna strona tych świąt, a obfitsza duchowa. Na pewno tego nie pożałujemy. Pamiętajmy o tym, że Jezus urodził się w ubogiej betlejemskiej stajni. Dla Niego najważniejsza była miłość Maryi i Józefa, spontaniczny hołd pasterzy, a nie bogate dary.

Za rok następne Boże Narodzenie. Następna pokusa, by rzucić się w wir przedświątecznych przygotowań. A przecież najważniejsza jest nasza wzajemna miłość. Jej nie może zabraknąć. Spróbujmy o tym pamiętać, a święta będą jeszcze piękniejsze.

Wasze komentarze:

marzena aneta: 03.02.2023, 00:57  dokładnie najważniejsza miłość dziękuję proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję Boże kocham Cię proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję Boże kocham Cię proszę dla mnie o domu kupno dobrą mieszkania sprzedaż urode zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża młodego niepalącego pobożnego religijnego uczciwego z którym będę żyć w cielesnej czystości dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję

(1)

Autor Treść

Nowości św. Bonifacy Winfryd Modlitwa do św. Bonifacego - Winfryda Napierśnik św. Patryka Jak Bóg zawierał przymierze z człowiekiem Rose Hawthorne ks. Aleksander Żmidziński

Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna