Przedłużenie niedzielnej Eucharystii

Samo przez się rozumie się, że tylko regularne uczęszczanie na Mszę św. i częsta Komunia św. mogą stać się źródłem prawdziwie chrześcijańskiego życia. Stąd, być może, niektórzy z nas, obawiając się twardych wymagań Chrystusa, wolą stać z daleka od Niego, jak najmniej o Nim myśleć, czynić Go rzadkim gościem w swym życiu.

Używa się i dziś czasem niezbyt szczęśliwego wyrażenia, że Chrystus przyjmowany w Eucharystii jest gościem w naszej duszy. On zaś pragnie czegoś więcej. Chce być zawsze w nas, chce być naszym domownikiem, a nie tylko gościem odwiedzającym nas od czasu do czasu w Komuii św. Pragnie, byśmy żyli wciąż w stanie łaski, w przyjaźni z Nim i pamiętali o Nim jako o przyjacielu w każdej porze dnia.

Nadto gość, owszem, może być kimś ważnym, szanowanym, ale jednocześnie kimś, kto nie ma nic albo niewiele do powiedzenia w naszym domu. Chrystus zaś pragnie stać się panem i gospodarzem w domu naszej duszy. Wszystkie nasze czyny mamy z Nim uzgadniać, urządzać nasze życie według Jego nauki.

Gdy więc usłyszę: "Idźcie w pokoju Chrystusa", winienem pomyśleć: "Msza św. jest skończona w kościele, ale trwa nadal w moim życiu". W moim życiu ma mieć miejsce nadal liturgia słowa, to jest czytanie Pisma świętego. Ma mieć miejsce przez cały tydzień ofiarowanie, czyli oddawanie wszystkich moich czynności na chwałę Bożą. Dziękczynienie zaś, któremu po Komunii św. poświęciłem kilka minut, winienem przedłużyć aż do następnej niedzieli. Używając słów liturgii, mam żyć z Chrystusem, dla Chrystusa i przez Chrystusa przez wszystkie dni tygodnia.

Są chrześcijanie, którzy rozumieją potrzebę takiej postawy i usiłują ją realizować w swym życiu zawodowym. Francuska profesorka w ankiecie czasopisma "Amen" pisze: "Msza św. oświeca cały następujący po niej tydzień i jest moim przewodnikiem w stosunkach z innymi ludźmi, a zwłaszcza z moimi uczniami. Msza św. bez ustanku mi przypomina, że moim obowiązkiem jest nie tylko nauczyć ich przedmiotu, który im wykładam. Oni muszą wzrastać także w swym człowieczeństwie. A do tego bynajmniej nie potrzeba postawy moralizatorskiej. Muszę natomiast być otwarta, do dyspozycji [...]. Będę zaś obecna dla drugich, w miarę jak przyjmę obecność Chrystusa".

Nie jest łatwo nauczycielce, pielęgniarce czy lekarzowi pamiętać o Chrystusie przy wykonywaniu pracy zawodowej, a zwłaszcza w sprawach ekonomicznych. Ale On, przyt chodząc do nas w Eucharystii, chce wesprzeć, a jednocześnie oczyścić i uszlachetnić naszą ludzką troskę o chleb, mieszkanie i odpoczynek. Chce wewnątrz nas wzbudzić i ożywić postawę życzliwości i miłości do bliźnich, z którymi mamy dzielić dobra materialne. Bez liczenia się z Chrystusem i Jego Ewangelią wszelka sprawiedliwość nie będzie w pełni sprawiedliwa.

Istotna jest też rola Eucharystii w codziennym życiu małżeńskim i rodzinnym. Zmarły ks. Aleksander Fedorowicz, proboszcz podwarszawskiej parafii w Izabelinie, prekursor odnowy liturgicznej II Soboru Watykańskiego, takie czynił uwagi na ten temat: "Małżonkowie przystępujący razem do Komunii św. odnosić się będą z głębokim szacunkiem do siebie wzajemnie, pamiętając, że ich ciała karmione Eucharystią są świątynią Ducha Świątego. Ta świętość nie tylko nie będzie ich onieśmielać i dzielić, ale przeciwnie, jeszcze bardziej zjednoczy i do siebie zbliży, bo będą rozumieli, że ich pożycie i najtkliwsza miłość małżeńska jest pobłogosławiona przez samego Boga [...]. Ciąża, narodziny, radości i smutki macierzyństwa i ojcostwa, ciężar utrzymania rodziny, trud wychowania dzieci, połączone świadomie ze wspólnie przeżywaną Ofiarą Chrystusa i Komunią Św., nabiorą nowego nadprzyrodzonego sensu. Zarówno rodzice, jak i dzieci zrozumieją, że rodzina to także cząstka Mistycznego Ciała Chrystusa, przez Jego Ofiarę ożywiona, a przez Komunię św. w miłości zjednoczona.

Rodziny katolickie często nie zdają sobie sprawy z tego, jakie olbrzymie znaczenie wychowawcze ma Eucharystia, dobrze rozumiana i w każdą niedzielę możliwie jak najpełniej przez całą rodzinę przeżyta. Wprowadza rodziców i dzieci w żywą, konkretną łączność z Chrystusem. Stępia ostrze egoiz- mów, łagodzi przykre charaktery, uczy współżycia, ofiarności i obowiązkowości. Eucharystia będąc sakramentem społecznej miłości wyprowadza z wewnętrznego odosobnienia, sobkostwa i egoizmu, a uczy widzieć drugiego człowieka" (A. Fedorowicz, Rozważania i myśli, Poznań 1971).

Myśląc o przedłużeniu niedzielnej Ofiary Mszy św. na swe codzienne życie pewien chrześcijanin modlił się: "Na Mszy św. byłem, Panie, z Tobą, ukrytym pod postacią chleba. Daj, abym przez cały tydzień nie zapominał, że jesteś we mnie i w moich bliźnich. Pomóż mi wnosić Ciebie i Twą Ewangelię do mojej rodziny, zakładu pracy, szkoły. Niech Eucharystia skończona w kościele trwa zawsze w moim życiu".

Ks. Stanisław Klim

Wasze komentarze:

Dana: 22.11.2021, 11:10  Panie Boże bądź w moim życiu zawsze. Proszę Cię o łaskę i daj mi szczęście w życiu doczesnym. Amen

(1)

Autor Treść

Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna