Śpiew w liturgiiPrzez wieki śpiew był ozdobnikiem liturgii. Gdy język łaciński był niezrozumiały dla ludzi, lud modlił się, nierzadko posługując się muzyką. Podświadomie pielęgnował zasadę, że śpiew jest nieodłączną częścią kultu. W ten sposób tworzyła się bogata spuścizna śpiewu kościelnego. Jednak śpiew ten jedynie towarzyszył sprawowanej liturgii.W liturgii odnowionej przez Sobór Watykański II, którą sprawujemy w swoim języku, również znalazło się miejsce dla śpiewu. I, co najważniejsze, zmieniło się jego znaczenie. Już nie dodatek, ale konkretna część i wyraz sprawowanej liturgii. W konstytucji soborowej czytamy, że muzyka kościelna będzie tym wznioślejsza, im ściślej zespoli się z czynnością liturgiczną, czy to serdeczniej wyrażając modlitwę, czy przyczyniając się do jednomyślności, czy wreszcie nadając uroczysty charakter świętym obrzędom. Skoro śpiew został zespolony z liturgią, musi zatem stanowić z nią jedną całość. Muzyka ma pomagać przeżyć Bożą obecność, jak również przyswoić przesłanie, które towarzyszy obrzędom. Stąd pieśni liturgiczne powinny nawiązywać do przeżywanego święta, okresu liturgicznego i szczególnych okoliczności sprawowanej celebry. Szczególnym zaś nośnikiem indywidualnych dla każdej Mszy Świętej treści jest Liturgia Słowa. O wiele łatwiej nam się przeżywa liturgię i łatwiej z niej wyciągnąć owoce, gdy w pieśniach przewija się ten sam temat, co w Słowie Bożym. Gdy wychodzimy z kościoła, pozostająca w uszach pieśń jest szczególnym nośnikiem treści zawartej w liturgii. We wspólnym śpiewie nasza odpowiedź na usłyszane Słowo staje się również bardziej świadoma i realna do spełnienia. Śpiew liturgiczny możemy podzielić na dwie grupy. Pierwsza z nich to części stałe, których teksty, a w niektórych wypadkach nawet melodie, są ściśle określone. Do części stałych należą wszelkie odpowiedzi, wspólne aklamacje, oraz tzw. Msze, czyli teksty o stałej treści, do których nie ma stałej melodii. Należą do nich: Kyńe (Panie, zmiłuj się nad nami), Gloria (Chwała na wysokości Bogu), Sanctus (Święty, Święty, Święty) i Agnus (Baranku Boży). Należy zadbać, żeby te śpiewy stanowiły przewijającą się przez Eucharystię całość, stąd dobieramy zawsze jedną grupę tych śpiewów. Najłatwiejszy klucz to według numeracji w Mszach gregoriańskich (np. Missa VIII de Angelis) czy według autorów (np. Msza ks. Dwomika, Msza ks. Pawlaka rytmiczna). Podstawowym kwalifikatorem jest tu tekst, zatem należy wykluczyć używanie w liturgii utworów o dodanych, usuniętych czy zmienionych tekstach, jak np. Hosanna wjeżdżającemu na osiołku". Teksty wyznaczone przez Kościół, choć zmienne, znajdujemy w Liturgii Słowa. Są nimi psalm responsoryjny i śpiew przed Ewangelią. Nie zastępujemy ich innymi tekstami, a dobierając melodię wyraźnie rozróżniamy te dwa śpiewy. Śpiew przed Ewangelią nie jest ciągiem dalszym psalmu, zatem nie może być śpiewany na tą samą melodię. Śpiew przed Ewangelią ma w uroczysty sposób wprowadzić do szczególnego Orędzia, jakim jest Dobra Nowina. Sposób doboru ezęśei zmiennych
Procesja wejścia:
Przygotowanie darów:
Komunia Święta:
Uwielbienie:
Rozesłanie: W doborze śpiewu liturgicznego pamiętamy również o przeżywanym okresie liturgicznym. Warto zauważyć, że czas Adwentu i czas Wielkiego Postu podzielone są na dwie części, które mają nieco różny wydźwięk treściowy. Należy odzwierciedlić to również w doborze śpiewu:
Adwent, cz. 1: do 16 grudnia:
Adwent, cz. 2: od 17 grudnia:
Okres Narodzenia Pańskiego:
Okres pokutny Wielkiego Postu (do IV tygodnia):
Okres pasyjny Wielkiego Postu (od V Niedzieli Wielkiego Postu):
Niedziela Palmowa:
Triduum Paschalne:
- liturgia mówi o objawieniu się Zmartwychwstałego oraz zgłębia treści o Jezusie chwalebnym,
Okres zwykły: Przesłanie liturgii zaznacza się również w przeżywanych obchodach liturgicznych. Warto to zaznaczyć odpowiednim śpiewem. Zatem w święta ku czci Maryi i świętych pamiętamy o samych świętych, jeśli tylko znamy pieśni o nich mówiące, jak również o ich kompetencjach" wstawienniczych. W świętach Maryjnych warto zwrócić uwagę na konkretną tajemnicę z życia Maryi zawartą w danym obchodzie liturgicznym. Szczególną treść, którą należałoby podkreślić w śpiewie liturgicznym, nasuwają nam również obrzędy związane z udzielaniem Sakramentów Chrztu, Bierzmowania, Święceń czy Małżeństwa. Podobnie Msza żałobna, szczególnie pogrzebowa, jest okazją, by wydobyć jakże istotne dla chrześcijanina przesłanie nadziei. To szczególny czas ogłaszania również śpiewem prawdy o Zmartwychwstaniu, zwycięstwie nad śmiercią i grzechem. Nie mają zaś nic wspólnego z chrześcijańskim pogrzebem treści o ostatnim spotkaniu. Odpowiedni dobór pieśni liturgicznych może niesamowicie pomóc wiernym w przeżywaniu Eucharystii. Zatem na animatorze muzycznym spoczywa wielka odpowiedzialność poprowadzenia ludzi ścieżką zbawienia przez święte obrzędy już w momencie przygotowywania zestawu śpiewów. Warto przy tym jednak pamiętać, że istotnym celem śpiewu na liturgii jest jednoczenie zgromadzonego ludu. Nie można dopuścić, by Msza stała się okazją koncertu scholi czy organisty. Zatem należy koniecznie jeszcze podkreślić, że należy dobierać śpiewy na miarę możliwości zgromadzonego ludu. Zadaniem zaś scholi będzie podtrzymywanie tego śpiewu, tudzież przewodzenie śpiewom responsoryjnym, w których lud powtarza określony fragment pieśni. ks. Grzegorz Strządała Tekst pochodzi z pismaRuchu Światło-Życie "Wieczernik" nr 179
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |