Ks. Bolesław Kaźmierski

Najwcześniej zaczął pracę wśród młodzieży i pozostał jej wierny przez długie lata. Tworzył zręby katolickich organizacji młodzieży pozaszkolnej męskiej w Poznaniu na przełomie wieków (pierwsze towarzystwo powstało z inicjatywy proboszcza parafii farnej ks. Antoniego Stychla w 1895 roku; drugie założono w 1903 r. w parafii jeżyckiej przez proboszcza Walentego Kolasińskiego i wikariusza Bolesława Kaźmierskiego. Jednocześnie w latach 1904-1906 kierował, jako patron, wspomnianym towarzystwem, obejmującym młodzież Śródmieścia.

Pracę wśród młodzieży rozwinął na większą skalę jako proboszcz szamotulski. Został współzałożycielem powołanego w Poznaniu 21 października 1919 r. Związku Stowarzyszeń Polskiej Młodzieży Żeńskiej (na archidiecezje gnieźnieńską i poznańską), zwanego później Związkiem Młodych Polek. Obrany prezesem zarządu Związku, w 1921 r. mianowany został przez władzę duchowną prezesem tego Związku, pełniąc tę funkcję do roku 1934. Mimo rozlicznych obowiązków dziekańskich i duszpasterskich w dużej parafii - zawsze z zapałem brał udział w pracach tej centrali archidiecezjalnej, przewodnicząc i przemawiając na zebraniach rady i na zjazdach delegatek. Umiejętnie kierował radą jako głównym organem Związku, skupiającego w 1934 r. na terenie obydwóch archidiecezji przeszło 22 tysiące członkiń w 766 stowarzyszeniach terenowych. Będąc patronem Okręgu Szamotulskiego Stowarzyszenia Młodych Polek, równocześnie zajmował się praktyczną działalnością wśród młodzieży. Organizował w Szamotułach rozmaite imprezy i zloty okręgowe młodzieży żeńsldej, przy udziale innych organizacji i lokalnych władz. Tryskający energią i wielkim poczuciem humoru zyskał autorytet i zaufanie, szczególnie podczas centralnych zjazdów młodzieży z terenu Wielkopolski (umiejętnie potrafił rozładować napięcie, łagodzić spory podczas obrad). W 1934 roku żegnany był w gazecie organizacyjnej jako niezawodny rzecznik młodzieży.

Był aktywny na innych polach pracy społecznej. W okresie powstania wielkopolskiego, jako członek tajnego komitetu, utrzymywał stały kontakt z Poznaniem, organizując Straż Ludową w Szamotułach. Wybrany przewodniczącym Powiatowej Rady Ludowej m.in. zarządził spolszczenie szkół, a w czasie walk powstańczych był kapelanem szpitali. W latach 1923-1928 stał się członkiem magistratu i Sejmiku powiatowego. Już od czasu zaborów działał w instytucjach polskich (jako prezes rady nadzorczej Banku Ludowego i członek zarządu Spółki "Rolnik" w Szamotułach; prezes Towarzystwa Czytelni Ludowych na powiat). Uczestniczył w wielu zebraniach i wiecach oświatowych, popularyzując z zainteresowaniem książkę. Brał udział w pracach Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego (skarbnik powiatowy). W organizacjach tych udzielał się również w wolnej Polsce. Współorganizował uroczystości związane z obchodami rocznic narodowych.

W czasie okupacji hitlerowskiej został aresztowany i osadzony w lokalnym obozie. Po zwolnieniu wyjechał do Generalnej Guberni. Zmarł w Szamotułach 14 maja 1945 r., gdzie spoczywa na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna do bł. Jerzego Matulewicza - dzień 4 św. Agnieszka Modlitwa do św. Agnieszki Litania do św. Agnieszki Modlitwa w intencji babci Życzenia dla Babci

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna