Ustanowienie i istota sakramentu namaszczenia chorych

Wydaje się, że nie zawsze jednak umocnienia i ulgi w chorobie szukamy przez spotkanie z Jezusem w sakramencie namaszczenia chorych. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego nawet wierzący nie zawsze proszą o ten sakrament? Powodem jest przede wszystkim niezrozumienie, czym jest namaszczenie chorych. Wiele osób uważa je za sakrament tylko dla umierających, z powodu używania dawnego określenia "ostatnie namaszczenie", a nie poprawnej nazwy "namaszczenie chorych" (por. KL 73). Wielu chorych odkłada przyjęcie tego sakramentu na ostatnią chwilę swego życia.

W Starym Testamencie z pytaniem o sens choroby i cierpienia oraz z wołaniem o ratunek chory człowiek często przychodził do Boga. Wobec Niego wypowiadał skargę na chorobę i błagał Pana życia i śmierci o uzdrowienie. Choroba też często stawała się drogą nawrócenia do Boga. Prorocy uczyli, że cierpienie ma także wartość odkupieńczą w stosunku do grzechów innych ludzi (por. KKK 1502). Wielką troską otaczał chorych Chrystus. Okazywał im współczucie i utożsamiał się z nimi (Mt 25,36). Uzdrowił też wielu ehorych: niewidomego od urodzenia, kobietę cierpiącą na krwotok, sparaliżowanego, trędowatego i wielu innych. Przywracając zdrowie dla ciała, Jezus żądał od chorych wiary. Szczególnym wyrazem troski Jezusa o chorych jest ustanowiony przez Niego sakrament namaszczenia chorych. Tak o tym sakramencie pisze Św. Jakub Apostoł: "Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podżwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Je 5,14-15).

Katechizm Kościoła Katolickiego uczy: "Kościół wierzy i wyznaje, że wśród siedmiu sakramentów istnieje specjalnie przeznaczony do umocnienia osób dotkniętych chorobą- namaszczenie chorych" (KKK 1511). Sprawowanie tego sakramentu polega na tym, że kapłan po włożeniu rąk na chorego, modli się z wiarą i namaszcza chorego na czole i dłoniach świętym olejem, (por. KKK 1513). Już w dokumentach Soboru Trydenckiego czytamy, że istotą tego sakramentu jest łaska Ducha Świętego. Przez święte namaszczenie Bóg "usuwa winy, jeśli byłyby jeszcze jakieś do odpokutowania, oraz pozostałości grzechu: przynosi ulgę i umocnienie duszy chorego, wzbudzając w nim wielką ufność w miłosierdzie Boże. Chory podniesiony na duchu łatwiej znosi dolegliwości choroby i trudy, łatwiej opiera się pokusom szatana, a niekiedy odzyskuje zdrowie ciała, jeśli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy". Troskę o chorych Jezus zlecił Kościołowi. Praktyka stosowania sakramentu namaszczenia chorych znana jest już w czasach apostolskich (por. KKK 1510). Kościół od początku swego istnienia obejmuje opieką chorych: buduje szpitale, spieszy z pomocą cierpiącym, jak np. czyniła to błogosławiona Matka Teresa z Kalkuty czy tylu innych chrześcijan, podejmujących liczne dzieła miłosierdzia.

Zapamiętajmy: Z miłości do ludzi dźwigających ciężar choroby i cierpienia, aby im przyjść z pomocą Jezus ustanowił sakrament namaszczenia chorych. Jeśli więc pragniemy z wiarą aby przez namaszczenie świętym olejem i modlitwę kapłana Chrystus "dotknął nas" tak, jak ewangeliczną kobietę, której żaden lekarz nie mógł uleczyć z krwotoku (por. Łk 8,4348), to wtedy także do nas odnoszą się słowa, które Jezus powiedział do niej: "Córko, twoja wiara cię uzdrowiła".

ks. Wiesław GutowskiGazetka parafialna "Bazylika" Biuletyn Parafii NSJ nr 17/2015 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Apoloniusz Modlitwa do św. Apoloniusza Modlitwa do św. Ryszarda Pampuri Kto zmartwił mamę? Wielkanocny ślub Katedra w Chartres Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna