Najgorszy grzech, to ten, gdy człowiek popełnione zło nazywa dobremPan Bóg określił co jest dobrem, a co złem. Takie jest Jego prawo. Do człowieka zaś należy odczytanie woli Bożej. Słabością ludzką jest zgrzeszyć. Przewrotnością i pychą - grzech nazywać dobrem lub w ogóle go nie widzieć. Tylko Bóg jest święty i bez grzechu.Bolesny przykładGdy dowiedziałem się o śmierci Zenona, zaraz spontanicznym odruchem serca powiedziałem jego żonie: "Musi się pani modlić bardzo gorliwie do końca życia za swojego męża! Ufajmy, że Pan Bóg go jednak zbawi". Kobieta nie przejęła się moją zachętą. Dlaczego? Zenon i Magdalena to bardzo młodzi ludzie, po dwudziestce. Pewnego dnia zawarli cywilny ślub. Rozpoczęli współżycie. Po pól roku od tego wydarzenia on zginął w wypadku drogowym. Kilka miesięcy po tej tragedii urodziło się ich dziecko. Magdalena całej tej sprawy nie widziała tak czarno i tragicznie jak ja. Na moje pytanie: "Jakim prawem pani nie mając ślubu kościelnego współżyła? Przecież to jest grzechem. Co więcej, w tym grzechu (i innych grzechach) żeście żyli aż do jego śmierci. Tak nie można!". Ona odrzekła: "Przecież ja mam Boga w sercu i nie uważam, że żyliśmy w grzechu, kochaliśmy się, a ślub kościelny planowaliśmy wziąć za rok".Być świadomym własnego grzechuNajgorszy grzech to ten, który człowiek popełnia, a w ogóle za taki go nie uważa. Co więcej, jest przekonany, że nosi w sercu Boga. A tam nic, brak łaski jest słabą wiarą i sumienie nieczułe. W pewnym sensie całkowicie inaczej przedstawia się sytuacja, gdy ktoś popełnia grzech (ciężki) i trwa w nim, a jednocześnie ma świadomość, że to jest złe.Niestety, współcześnie obserwujemy - szczególnie my, kapłani - coraz więcej ludzi, dla których obiektywnie popełniany grzech nazywany jest dobrem. Co więcej, towarzyszy temu przeświadczenie, że serce wypełnia żywa wiara i Bóg, mimo że do sakramentów dane osoby nie przystępują. Czyż nie o takich ludziach Pan Jezus myślał mówiąc: "Podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości" (Mt 23,27-28). Trwać w prawdzie przed PanemWraca jedna z podstawowych i najważniejszych prawd: to Pan Bóg stanowi co jest dobrem, a co złem, człowiekowi zaś pozostało odczytać to i wypełnić swoim życiem. Święty Jan apostoł mówi: "Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg będąc wiernym i sprawiedliwym odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli powiemy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki" (1 J 1,8-10).Co robić, jeśli stan duchowy i moralny człowieka jest właśnie taki? Na pewno serdeczna i wytrwała modlitwa przyniesie łaskę Bożą, uzdrowi sumienie i otworzy na prawdę. Tym bardziej pokuta. Także jest nadzieja na uzdrowienie i nawrócenie, gdy dana osoba w swojej przewrotności i grzeszności zostaje sama. Widzi w ten sposób, że społecznie jej postępowanie nie znajduje aprobaty, ani nie jest naśladowane. Oczywiście, zawsze Pan Bóg może pośpieszyć ze swoją łaską, niezależnie od działań ludzkich. Tak na przykład zrobił z grzesznym Szawłem. "Nie mam z czego się spowiadać..."Omawiany problem ma też swój inny wymiar. Część ludzi - w zdecydowanej większości w podeszłym wieku - uważa, że nie ma się z czego spowiadać, bo nie grzeszy. Motywuje to tym, że żyje samotnie, z nikim nie rozmawia, bądź czyni to bardzo rzadko, a cały ich świat to dom, kościół, trochę sklep. Niekiedy przybiera to formę żartobliwą: "Księże, ja to nie mam zdrowia, by grzeszyć. Z czego więc mam się spowiadać?".Owszem, ludzie starzy i samotni, przyjmujący bardzo często Komunię św. mogą wieść życie pobożne i bliskie Bogu. Czy jednak całkowicie bezgrzeszne? Bywa, że grzechem dla takich ludzi jest niewykorzystywanie okazji do czynienia dobra, małoduszność, obojętność - zamiast miłości - i brak kontaktu z konkretnym człowiekiem, brak pokuty i zadośćuczynienia za stare grzechy z przeszłości, marnowanie natchnień i łaski Bożej, brak apostolstwa, świadectwa wiary... Nie sposób oczywiście wymienić wszystkie słabości, które w stopniu lekkim i powszednim mogą jednak obciążać duszę starego człowieka. Co robić, by cieszyć się pokojem Bożym, a jednocześnie spowiadać się z grzechów np. raz na kwartał? Kilka pożytecznych radDobrze jest, gdy starsi ludzie mają stałego spowiednika i korzystają z rachunku sumienia dla swojego wieku. Modlitwę zaś i sakramenty przyjmują z coraz większym zaangażowaniem duchowym. Można całe lata przeżyć w łasce uświęcającej, nigdy nie popełniając grzechu śmiertelnego. Pozostaną jednak grzechy lekkie, grzechy niedoskonałości, zaniedbania dobra czy małoduszności.Bardzo dla naszego problemu znamienne słowa padają podczas dialogu Pana Jezusa z bogatym młodzieńcem. Otóż ten drugi, wyjawiając pragnienie osiągnięcia życia wiecznego (jakże szlachetne) otrzymuje odpowiedź mówiącą o przestrzeganiu przykazań. Na co daje odpowiedź w sposób właściwy świętemu człowiekowi: "Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości". Niestety, mimo tak dobrej postawy odszedł od Pana Jezusa zasmucony "bo miał wiele posiadłości". Najgorszy grzech, to ten, gdy człowiek popełnione zło nazywa dobrem. Warto wczytywać się w Dobrą Nowinę, w modlitwie prosić o światło Ducha Świętego, zwracać się ku Bogu i ku niebu - a nie ku światu - aby w ten sposób dojrzewać do słów świętego Jana Chrzciciela: "Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał" (J 3,30). Tekst i zdjęcie Ks. MACIEJ KUBIAK Ks. MACIEJ KUBIAK
|
św. Apoloniusz
Modlitwa do św. Apoloniusza
Modlitwa do św. Ryszarda Pampuri
Kto zmartwił mamę?
Wielkanocny ślub
Katedra w Chartres
Modlitwa o Cud
Tajemnica Szczęścia
Modlitwy do św. Rity
Litania do św. Józefa
Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi
Godzina Łaski 2023| [ Strona główna ] |
|