św. Rita

     Już jako wdowa - gdy nie wygasła w niej łaska powołania zakonnego - pokonawszy wszystkie trudności, została siostrą zakonną - augustianką. Jako zakonnica zajaśniała miłością ku Bogu i bliźnim. Kulminacyjnym punktem jej upodobnienia się do Chrystusa była stygmatyzacja na czole. Przez 15 lat cierpiała z powodu bolesnej i otwartej rany aż do śmierci w 1447 roku. Za jej przyczyną działo się wiele cudów, dzięki którym szybko rosła jej sława.

     Św. Rita zadziwia wielorakością swoich ciężkichi bolesnych przeżyć, niezwykłą aktualnością chrześcijańskiego ideału modlitwy, przebaczenia i miłości względem Chrystusa Ukrzyżowanego oraz całkowitym zdaniem się na wolę Bożą.

     Szczególną czcią otaczana jest we Włoszech,w Ameryce Południowej i na Filipinach. Przede wszystkim czczona jest w zakonie augustiańskim, również w Polsce, w Krakowie - w kościele św. Katarzyny, gdzie znajduje się jej piękna figura.

     Jej niezliczeni czciciele doświadczają cudownej skuteczności jej opieki i uważają ją za "Orędowniczkę w sytuacjach beznadziejnych" i "Świętą od spraw trudnych".

     Papież Leon XIII zaliczył ją w 1900 r. w poczet świętych. Uroczystość jej obchodzi się 22 maja.