Urodził się w Nisibis w Mezopotamii. Wielki wpływ na jego formację duchową wywarli biskupi Nisibis, Jakub i jego następca Wologe-riusz. Ok. 360 roku Efrem został wyświęcony na diakona. Był już wtedy cenionym nauczycielem. Kiedy Mezopotamię w 363 roku zajęli Persowie, wyemigrował do Edessy. Tam założył znaną szkołę i rozwinął działalność kaznodziejską i pisarską. Prowadził też chóry kościelne. Należał do największych przeciwników herezji ariańskiej. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką, zwłaszcza mowy egzegetyczne, mowy oraz hymny. W wielu z nich wysławia Najświętszą Maryję Pannę.

     Benedykt XV ogłosił go w 1920 roku doktorem Kościoła. Był jednym z największych poetów chrześcijańskich. Jego hymny i modlitwy - mimo upływu ponad 1600 lat od jego śmierci - do dziś rozbrzmiewają w kościołach chrześcijańskich Wschodu i Zachodu.