św. Róża z Viterbo - Święci

Urodziła się we Włoszech w ubogiej wiejskiej rodzinie. W 12. roku życia została tercjarką franciszkańską. Już w młodości miała wizje Matki Najświętszej oraz Męki Pańskiej. Kiedy w 1250 r. zachorowała, swoje cierpienie ofiarowała w intencji powodzenia wyprawy krzyżowej, która pod dowództwem króla francuskiego Ludwika IX wyruszyła do Ziemi Świętej. Kiedy wyzdrowiała, poświęciła się nawracaniu dusz do Boga. W czasach katarów na ulicach Viterbo z krzyżem w ręku nawoływała do pokuty. Katarzy, którzy poczuli się zagrożeni, zmusili ją do opuszczenia miasta. Kiedy wojska papieskie zajęły Viterbo, mogła wrócić do miasta. Pod koniec życia chciała wstąpić do klarysek, ale te jej odmówiły. Miała im wtedy przepowiedzieć, że przyjmą ją dopiero po jej śmierci. Wyczerpana przez surowe praktyki pokutne, zmarła w wieku zaledwie 20 lat. Jej grób w klasztorze klarysek od samego początku stał się miejscem licznych pielgrzymek. W 1458 papież Kalikst III wpisał ją do katalogu świętych. W 1922 r. Benedykt XV ogłosił ją patronką Katolickiej Młodzieży Żeńskiej. W Viterbo co roku urządza się uroczystą procesję ku czci świętej Róży, a jej relikwie niesione są w wysokiej wieży-relikwiarzu. Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 8 lutego 2009 [ Powrót ]