Słynął z dobroci, sumienności i pogody ducha. Każdą wolną chwilę poświęcał Bogu na modlitwie, zwłaszcza różańcowej. Był jednym z największych mistyków w dziejach Towarzystwa Jezusowego. Wywierał wielki wpływ na wszystkich, którzy go spotykali, zwłaszcza na studiującą młodzież zakonną. W jego pogrzebie uczestniczyli wicekról, biskup, duchowieństwo. Został beatyfikowany w 1825 r., a kanonizowany w 63 lata później. W Towarzystwie Jezusowym jest czczony jako patron braci zakonnych.