św. Benon z Miśni - Święci

Martyrologium Rzymskie wspomina 16 czerwca urodzonego tysiąc lat temu św. Benona z Miśni. Urodził się w arystokratycznej rodzinie saskiej. Pobierał nauki u benedyktynów w Hildesheim, do których później wstąpił, a następnie w szkole katedralnej. Wyświęcony na kapłana w 1040 r. cieszył się dużym zaufaniem mnichów, którzy wybrali go na swojego opata. Znany byl z wielkiej rozwagi, roztropności i z życia ascetycznego. Te przymioty zwróciły uwagę cesarza Henryka IV, który przyczynił się do nominacji Benona na biskupa Miśni. Kiedy między cesarzem a papieżem Grzegorzem VII wybuchł konflikt o inwestyturę, Benon stanął po stronie papieża. Zapłacił za to utratą dóbr biskupich i wygnaniem. Kiedy ekskomunikowany Henryk IV udał się z pokutą do Canossy, Benon mógł powrócić do swojej diecezji. Po kolejnym konflikcie cesarza i papieża Benon został pozbawiony urzędu. Po 1088 r. mógł ponownie objąć diecezję miśnieńską, w której mimo podeszłego wieku, posługiwał do końca życia. Nazwano go apostołem Wendetów, ponieważ rozwinął działalność misyjną pośród plemion zachodnio-słowiańskich. Benon z Miśni został kanonizowany w 1523 r. przez papieża Hadriana VI. W ikonografii przedstawia się go najczęściej w szatach biskupich oraz z rybą i kluczem. Według pobożnego podania, kiedy cesarz Henryk IV wygnał biskupa, klucz do jego katedry wrzucił do Łaby. Kiedy Benon powrócił, podano mu rybę, a w niej znalazł zaginiony klucz do świątyni. Jest patronem Bawarii i Miśni. Także jeden z warszawskich kościołów (na Nowym Mieście) nosi jego wezwanie. Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 13 czerwca 2010 [ Powrót ]