św. Ezechiel Moreno y Diaz - Święci

Urodził się w Alfaro, w hiszpańskiej prowincji Navarra. W 16. roku życia wstąpił do augustianów rekolektów w Monteagudo. Rok później został wysłany przez przełożonych na Filipiny. Tam, po studiach w seminarium w Manili, w 1871 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez trzynaście lat pracował na Filipinach jako duszpasterz w różnych parafiach, szczególnie troszcząc się o chorych i dzieci. W 1885 r. powrócił do Hiszpanii i został mistrzem nowicjatu w klasztorze w Monteagudo. Po trzech latach udał się na misję do Kolumbii, gdzie przyczynił się do odnowienia życia zakonnego augustianów. W 1893 r. r. został biskupem, obejmując wikariat apostolski Casanare, a następnie diecezję Pasto. Przyczynił się do zażegnania wojny domowej. Był wielkim apostołem kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Upowszechniał misje ludowe, kładł nacisk na katechezę. Nie oszczędzono mu cierpień, upokorzeń i prześladowań. W 1905 r. zachorował na chorobę nowotworową i leczył się w Hiszpanii, gdzie 19 sierpnia 1906 r. zmarł. Beatyfikował go Paweł VI w 1975 r., a kanonizował 11 października 1992 r. Jan Paweł II. "Nowy święty jawi się przede wszystkim jako wzór głosiciela Ewangelii, który w całym życiu kierował się gorącym pragnieniem ukazywania ludziom Chrystusa. (...) Jego życie i dzieło ewangelizacji to szczególny przykład dla pasterzy - przede wszystkim w Ameryce Łacińskiej - którzy prowadzeni przez Ducha Świętego, z nowym zapałem, nowymi metodami i środkami chcą odpowiedzieć na ogromne wyzwania, przed jakimi staje Kościół w Ameryce Łacińskiej" - mówił o nim Jan Paweł II podczas kanonizacji, która odbyła się w Santo Domingo (Republika Dominikany). Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 15 sierpnia 2010 [ Powrót ]