Od 1943 r. w Rimini zaangażował się w działalność charytatywną. Odważnie pomagał też więźniom wiezionym do obozów koncentracyjnych. Nie bacząc na ryzyko, otwierał zapieczętowane wagony i wypuszczał więźniów na wolność.

     Po zakończeniu wojny spieszył z pomocą ubogim i prześladowanym. Pragnąc świadczyć o swej wierze również w życiu publicznym, coraz bardziej angażował się w działalność polityczną. W 1945 r. wstąpił do Partii Demokracji Chrześcijańskiej. Natchnienie do apostolstwa czerpał z Eucharystii. "Całe moje życie - wyznał kiedyś - jest przeniknięte miłością Boga, który przychodzi do mnie ze swym Ciałem i swą Duszą i przebóstwia całe moje ciało, moje myśli, czyny i słowa".

     Zmarł 5 października 1946 r. na skutek obrażeń doznanych w wypadku drogowym. Miał zaledwie 28 lat. Również 5 września, w 2004 r., na ołtarze wyniósł go papież Jan Paweł II.