św. Henryk

Do Szwecji przybył w 1153 r., towarzysząc legatowi papieskiemu kard. Mikołajowi z Albano, późniejszemu papieżowi Hadrianowi IV. Wyróżniał się dużymi zdolnościami organizacyjnymi i gorliwością apostolską. Wybrany biskupem ówczesnej stolicy Szwecji Uppsali, rozpoczął budowę katedry w tym mieście. Ze świętym królem Erykiem IX współpracował nad umocnieniem Kościoła katolickiego w tym kraju. Wspólnie z monarchą uczestniczył w ewangelizacji pogańskiej Finlandii. Organizował struktury kościelne, sprowadzał misjonarzy i budował świątynie.

Zginął w 1156 r. na zamarzniętej tafli jeziora Kyulo, zamordowany przez wieśniaka, którego wcześniej za zabójstwo obłożył kanoniczną klątwą. Według tradycji zabójca, nie mogąc zdjąć z palca biskupa pierścienia, odrąbał mu palec. Ciało Henryka złożono najpierw w Nousis (Nousiajnen), gdzie ku jego czci wystawiono kościół. Później przeniesiono je do Abo.

Na cześć publiczną św. Henryka zezwolił Hadrian IV już w dwa lata po śmierci męczennika. Do Polski kult św. Henryka wprowadził król Zygmunt III Waza, który w Stolicy Apostolskiej wyjednał przywilej, by w liturgicznym kalendarzu diecezji polskich znaleźli miejsce także święci Szwecji, jego ojczyzny.

Kogo patronem jest św. Henryk?

Modlitwa do św. Henryka z Uppsali

Modlitwa do św. Henryka z Uppsali