W 1871 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pierwsze lata kapłaństwa to posługa w nowicjacie i opieka duchowa nad siostrami zakonnymi. W 1884 roku w Amelii reformował zakon benedyktynek. Po kilku latach został rektorem klasztoru Farfa, niedaleko Rzymu, gdzie z oddaniem troszczył się o pielgrzymów. Ostatnie lata spędził w klasztorze św. Pawła za Murami w Rzymie, gdzie przed laty rozpoczął realizację swego powołania zakonnego. W listopadzie 1912 roku dotknął go paraliż. W czasie cierpienia często odwiedzał go wierny przyjaciel i uczeń ks. Ildefons Schuster, późniejszy arcybiskup Mediolanu i kardynał. On też był świadkiem jego śmierci.

     Placyda Riccardiego beatyfikował Pius XII w 1954 roku.