św. Hugon z Cluny

Pochodził z wielodzietnej burgundzkiej rodziny książęcej. Jego ojciec myślał o karierze rycerskiej dla syna. Ten jednak uciekł pod opiekę swego wuja, który był biskupem w Chalon-sur-Saone. Kiedy ojciec usiłował siłą odebrać go wujowi, Hugon skrył się w klasztorze benedyktynów w Cluny. Opactwo to przeżywało wówczas lata swojej świetności. Tam młody Hugon ukończył studia, odbył odpowiednią formację i w 1044 roku został wyświęcony na kapłana. Wyróżniał się niepospolitymi zaletami ducha. Już w młodym wieku został przeorem. Po śmierci opata Cluny Odiliona jego następcą został Hugon i kierował opactwem przez 60 lat!

Angażował się w życie ówczesnego Kościoła, uczestnicząc m.in. w synodach we Francji i Italii oraz w misji rozjemczej między cesarzem niemieckim Henrykiem III a królem węgierskim Andrzejem I. Podróżował po całej Europie, przyjaźnił się z najwybitniejszymi postaciami Kościoła: świętymi Piotrem Damianem, Anzelmem, Leonem IX i Grzegorzem VII. Choć często opuszczał klasztor w Cluny, mocno zabiegał, aby zakonnicy żyli ściśle według reguły benedyktyńskiej. Zmarł 29 kwietnia 1109 roku.

Kiedy 11 lat później papież Kalikst II odwiedził Chiny," zapoznawszy się z życiem i czynami opata, ogłosił go świętym. Wtedy też przeniesiono jego relikwie do kościoła w Cluny. Niestety, w 1562 roku hugenoci podczas wojen religijnych zniszczyli je.

W Polsce imię św. Hugona jest używane bardzo rzadko. Ze znanych osób które je nosiły, warto wspomnieć ks. Hugona Kołłątaja.

Zobacz więcej

Opactwo benedyktyńskie w Cluny