Wybudowany w latach 50. służył jako osiedle pracownicze dla budowniczych Zespołu Elektrowni Wodnych na Sanie w Myczkowcach i Solinie. Następnie była tam jednostka wojskowa, a potem ośrodek wypoczynkowy dla rodzin wojskowych. Od 1989 roku w ramach restrukturyzacji armii pozbywano się zbędnego majątku, podjęto więc w 1993 roku decyzję o likwidacji ośrodka.

Zwrócono się do biskupa ordynariusza młodej diecezji rzeszowskiej Kazimierza Górnego z propozycją przejęcia tego obiektu. W 1994 roku Caritas podjęła próbę zagospodarowania tego terenu. Początki były trudne, bowiem wojsko, opuszczając obiekt, pozbawiło go całkowicie podstawowego wyposażenia. Dzięki wielu ludziom dobrej woli i różnym instytucjom ośrodek udało się wyremontować i zmodernizować. Od początku Caritas organizuje w nim wypoczynek dla dzieci i młodzieży - kolonie i zimowiska, a od 2000 roku także turnusy rehabilitacyjne dla dzieci i osób niepełnosprawnych. Łącznie w okresie wakacji wypoczywa w ośrodku 1500 dzieci z rodzin ubogich, wielodzietnych, z domów dziecka, a także dzieci niepełnosprawne. W okresie ferii zimowych organizuje dwa turnusy, w których uczestniczy około 500 dzieci, a w czerwcu turnus dla 200 dzieci z polskich rodzin z Ukrainy, Kazachstanu, Mołdawii i Białorusi. Dzieci te nie ponoszą żadnych kosztów. Caritas na różne sposoby pozyskuje środki, by umożliwić pobyt dzieciom, które w większości po raz pierwszy wyjechały poza środowisko rodzinne. Przeciętnie w jednym turnusie uczestniczy 30 osób kadry wychowawczo-medycznej. To niezbędne, by zapewnić bezpieczeństwo 250 dzieciom i podjąć z nimi pracę wychowawczą. W ciągu roku gromadzą się w tym szczególnym miejscu "zielone szkoły", grupy rekolekcyjne, wycieczkowe oraz osoby indywidualne, które szukają odpoczynku, spotkania z Bogiem i chcą poznawać piękno bieszczadzkiej przyrody.

Ośrodek od kilku lat realizuje także projekty unijne z zakresu edukacji ekologicznej, kultury i sportu oraz spotkania ekumeniczne. Wszystkie projekty i działania są realizowane z myślą o dzieciach i młodzieży, aby podczas wyjazdów wakacyjnych były bliżej Boga, przyrody oraz polskiego dziedzictwa kulturowego. W ośrodku jest także stadnina koni wraz z krytą ujeżdżalnią i małe zoo z 35 gatunkami ptaków i zwierząt, w większości przekazanych przez krakowski ogród zoologiczny.

Dom Matki

Sercem ośrodka jest kaplica w której sprawuje się Eucharystie i nabożeństwa. Nosi wezwanie Najświętszej Maryi Panny Królowej i Matki Pięknej Miłości. Właśnie pod takim tytułem jest czczona w miejscu, gdzie miłość miłosierna objawia się w różnych formach wobec dzieci z biednych rodzin, niepełnosprawnych, osób szukających pokoju serca.

Wystrój kaplicy jest nowoczesny, z zachowaniem zasad liturgicznych. Ołtarz w prezbiterium ma formę tryptyku. W centralnym miejscu umieszczono lipową figurę Maryi Królowej i Matki Pięknej Miłości w otoczeniu aniołów, które Ją koronują. W prawej dłoni Maryja trzyma czerwoną różę oraz różaniec, a na lewym ramieniu frontalnie trzyma Dzieciątko Jezus z rączkami rozłożonymi w geście zaproszenia wszystkich do siebie. Rzeźby wykonał Józef Powroźnik z Przeworska. W lewej nawie bocznej umieszczono obraz Jezusa Miłosiernego, a w prawej - obraz św. Ojca Pio. Na kolumnach są figury polskich świętych: Królowej Jadwigi, bł. Karoliny Kózki, św. Kazimierza oraz św. Stanisława Kostki. To piękne postacie do naśladowania dla młodych.

Kultura, etnografia i ekumenizm

Atrakcyjność miejsca podniosło powstanie Centrum Kultury Ekumenicznej im. Jana Pawła II, które zwraca uwagę także na wymiar kulturowy etnograficzny i ekumeniczny tych terenów. Jest to park miniatur architektury drewnianej, w którym wyeksponowano makiety kościołów i cerkwi. Jednym z jego celów jest pokazanie różnorodności stylów drewnianej architektury sakralnej właściwej poszczególnym grupom etnicznym na obszarze dzisiejszego pogranicza polsko-słowacko-ukraińskiego. To szczególne miejsce zostało otwarte i poświęcone 16 X 2007 roku, w 29. rocznicę wyboru Jana Pawła II na Stolicę Piotrową. Jemu bowiem zostało zadedykowane jako wielkiemu zwolennikowi pojednania między chrześcijanami.

Na powierzchni 0,8 ha, na 10 wzgórzach ustawiono 140 makiet (w skali 1:25) najstarszych drewnianych kościołów, cerkwi prawosławnych i greckokatolickich z południowo-wschodniej Polski, Słowacji i Ukrainy. Makiety wykonał zespół pod kierunkiem Janusza Kuliga, rzemieślnika z Chmielnika koło Rzeszowa, natomiast architekturę terenu przygotował Norbert Piekarski z Bliznego. Swoisty klimat nadaje ekspozycji muzyka i śpiewy religijne odpowiednie dla poszczególnych grup religijno-etnicznych, jest też kilkujęzyczny komentarz w punkcie informacyjnym.

Drugim powodem powstania Centrum Kultury Ekumenicznej jest próba innego spojrzenia na przeszłość, szczególnie na trudnych terenach Bieszczad, gdzie antagonizmy społeczno-polityczne przenoszono na płaszczyznę religijną. Bieszczady oprócz walorów poznawczych i turystycznych mają bardzo złożoną, bolesną historię. Do dziś odciska ona swe piętno na życiu niewielu rdzennych mieszkańców pozostałych na tych terenach. Dla tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swojej ojcowizny po drugiej wojnie światowej, wspomnienie rodzinnych stron budzi nostalgię, tęsknotę, nieutulony żal. Często poczucie krzywdy z powodu przymusowych przesiedleń budzi złość i niechęć do tych, którzy przejęli ich ojcowiznę. Bolesna przeszłość często była przedstawiana jednostronnie i tendencyjnie. Centrum Kultury Ekumenicznej powinno sprzyjać spojrzeniu ponad podziałami i zaszłościami historycznymi, powinno być źródłem wzajemnej miłości, bo tylko w miłości można tworzyć jedność. Niech będzie ona podstawą wszystkich relacji międzyludzkich. Tę prawdę przypomina wchodzącym do Centrum Kultury Ekumenicznej napis nad główną bramą: "Ponad wszystkim niech będzie miłość".

Obowiązkiem obecnych pokoleń jest zachowanie w pamięci zanikających kultur i szukanie płaszczyzny dialogu, porozumienia oraz dbałość o wzajemne poszanowanie. Realizacje takich zamierzeń widzimy na tematycznych sesjach naukowych organizowanych co roku.

Ogród biblijny

Jest nie tylko nowym sposobem upiększenia otoczenia roślinnością Bliskiego Wschodu, ale przede wszystkim stanowi specyficzny zapis teologii biblijnej. Jednocześnie zawiera przemyślaną i uporządkowaną katechezę o biblijnej historii zbawienia. Zajmuje powierzchnię 80 arów w układzie klinowym o długości 230 m. Projekt ogrodu wykonała Zofia Włodarczyk, wykładowca w Katedrze Roślin Ozdobnych Wydziału Ogrodniczego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Jest to jej już drugi ogród biblijny. Pierwszy projektowała i wykonała w Proszowicach, przy Zespole Placówek Caritas diecezji kieleckiej w 2008 roku. Poświęcenie i otwarcie ogrodu dla zwiedzających odbyło się 17 V 2010 roku, dla upamiętnienia 90. urodzin papieża Jana Pawła II.