O próżności - Ewagriusz z Pontu

Próżność jest namiętnością nierozumną, która łatwo się wiąże z wszelkim dziełem cnoty. Powój pnie się wokół drzewa, a kiedy dojdzie do góry, wysusza korzeń. Próżność zaś wzrasta razem z cnotami i nie odstępuje, aż zniszczy [ich] siłę. Winne grono pełznąc po ziemi, łatwo gnije, a cnota ginie, gdy opiera się na próżności. Próżny mnich jest robotnikiem bez zapłaty; podjął się trudu, lecz wynagrodzenia nie otrzymał. Dziurawa sakiewka nie przechowa tego, co zostało wrzucone, a próżność niweczy zapłatę za cnoty. Wstrzemięźliwość próżnego jest dymem z pieca i w powietrzu oba się rozpłyną. Wiatr usuwa [na piasku] ślad męża, a próżny - [swoją] jałmużnę. Rzut kamieniem nie dosięgnie nieba, a modlitwa tego, kto chce się podobać ludziom, nie dotrze do Boga. Próżność jest podwodną skałą - jeśli z nią się zderzyłeś, straciłeś ładunek. Roztropny mąż ukrywa skarb, a rozumny mnich - trudy cnoty. Roztropny mnich naśladuje pszczołę - na zewnątrz zbiera kwiaty, a wewnątrz wyrabia wosk. Próżność doradza modlić się na placach, kto zaś z nią walczy, modli się w swojej izbie. Nierozsądny mąż ujawnia publicznie swoje bogactwo i pobudza wielu do napadu na niego. Ty zaś ukrywaj to, co twoje, bo w drodze trafisz na zbójców, nim dojdziesz do miasta pokoju i będziesz bezpiecznie używał twojej własności. Obecne życie uważaj za drogę pełną zbójców, a za praworządne miasto nadchodzący wiek. Nie przechwalaj się w drodze, gdyż jest to niestosowne, i łatwo pobudza tych, którzy czyhają w zasadzce. Kiedy więc dotrzesz do tego miasta, aby [tam] wejść, wtedy dopiero będziesz bezpiecznie kosztował wszelkich dóbr i nikt nie odbierze twoich trudów. Cnota próżnego jest ofiarą zwierzęcia ze skazą, której nie składa się na ołtarzu Boga. Linia zaznaczona na wodzie zostaje zmącona, a w próżnej duszy trud cnoty. W nocy spożywaj mięso Paschy i nie wyjawiaj publicznie twojej ukrytej wstrzemięźliwości, ani nie pokazuj jej - jakby w świetle dziennym - wielu świadkom, aby Ojciec, który widzi w ukryciu, udzielił ci jawnej zapłaty. Białą stała się ręka schowana w zanadrzu, a ukryty czyn świeci jaśniej niż słońce. Acedia niszczy prężność duszy, próżność zaś pobudza umysł odpadły od Boga. Słabego uczyniła [próżność] krzepkim, a starca mocniejszym od młodzieńca, jeśli tylko byli przy tym liczni świadkowie. Łatwym wtedy post, nocne czuwanie i modlitwa, pochwała bowiem [z ust] wielu pobudza do pilności. Nie sprzedawaj trudów za ludzkie zaszczyty ani nie oddawaj przyszłej chwały dla lichego uznania. Ludzka bowiem chwała spocznie w prochu, a jej cześć zgaśnie na ziemi, chwała zaś cnoty przetrwa na wieki. Ewagriusz z Pontu, Pisma ascetyczne - tom 1, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC Wasze komentarze: jola: 16.11.2009, 18:56 Wiem co się działo w Miętnem. Opowiadała nam o tych wydarzeniach p. Helenka - matka jednej z uczennic. Potem oglądałam w telewizji. Smutne, że znów musimy toczyć walkę o krzyże. KAsia: 16.11.2009, 10:09 a ja mam w pracy krzyż i nigdy nie dam go zdjąć! Zresztą wszyscy chcemy aby tu był (1) Autor Treść Nowości Nowenna do bł. ks. Jerzego Popiełuszki - dzień 1 Modlitwa do bł. Marii Angeli Truszkowskiej Litania bł. Marii Angeli Truszkowskiej św. Gislen Modlitwa do św. Gislena Tekst homilii wygłoszonej przez papieża Jana Pawła II w trakcie kanonizacji Ojca Maksymiliana Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt