Arcydzieło mądrości i potęgi Boga

4. 09. 1976 r. Don Ottavio, jestem Ojciec Benedykt.

Spieszę powiedzieć ci o moim bezgranicznym i niewymownym szczęściu, jestem w Niebie! Ja także nie będę się silił objaśniać ci czym jest Niebo, bo byłoby to próżne i niepoży- teczne. Niebo jest czymś co przewyższa naszą ludzką naturę bardziej niż Niebo przewyższa ziemię.

Życie na ziemi, nawet opromienione wiarą, zawsze otoczone jest zaciemnieniem. Nie mam na myśli ciemności piekielnych, ale jest to zaciemnienie towarzyszące samej wierze, bo my przecież widzimy jak mówi Św. Paweł, ale nie wyraźnie. Ci, którzy mnie w chwale wyprzedzili kilkakrotnie mówili o Świętych Obcowaniu. Tu nie mam nic do dodania: Świętych Obcowanie jest miłością w czynie. Ta napędowa siła miłości, ta tajemnicza moc miłości, która zwycięża wszystko, jest rzeczywistością jaką żyć możemy intensywnie lub mało intensywnie a nawet nią nie żyć wcale. To bowiem zależy prawie całkowicie od naszej wolnej woli, mniej lub więcej oświeconej i przenikniętej wiarą.

Wzywajcie nas a przyjdziemy!
Okażcie zaufanie a nie zawiedziemy!
Proście a pomożemy wam w otrzymaniu tego o co prosicie!
Nalegajcie a będziecie zadowoleni!

Don Ottavio, łącznie z tym co powiedziałem, zapewniam cię, że nasza umowa zachowa całą swą świeżość. Trzeba nalegać, aby ten cudowny dogmat, jedno z tych wspaniałych Arcydzieł Mądrości i Potęgi Boga, był rzeczywiście przeżywany, w swej prawdziwej piękności i skuteczności.

Biedne dusze, biedne dusze, ileż to źródeł wielkiego, wielkiego bogactwa nie znacie!

Ojciec Benedykt.