Żyć i umierać dla ChrystusaWśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon /Bogu/ w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy ujrzeć Jezusa. Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. A Jezus dał im taką odpowiedź: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię. Wtem rozległ się głos z nieba: Już wsławiłem i jeszcze wsławię. Tłum stojący /to/ usłyszał i mówił: Zagrzmiało! Inni mówili: Anioł przemówił do Niego. Na to rzekł Jezus: Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie. To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć. (J 12,20-33)W liturgii piątej niedzieli Wielkiego Postu Jezus zapowiada swoją Mękę i śmierć na krzyżu. Przygotowuje do tej chwili swoich uczniów. Poprzez ofiarę Krzyża Chrystus zjednoczy ludzkość wokół siebie "A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie". Życie ludzkie ma wymiar jednostkowy, społeczny i religijny. Żyjemy we wspólnocie rodziny, narodu i Kościoła, wypełniając powierzone nam role i zadania. Życie na ziemi jest doświadczaniem naszej natury, doskonaleniem naszej duchowości i zarazem sprawdzianem, na ile czynimy zadość woli Boga przestrzegając Jego prawa. Tak jak Chrystusowi, towarzyszy nam w życiu cierpienie, udręka i prześladowanie dla sprawiedliwości. Chrystus dał nam przykład, jak pokonywać grzech i tym samym jak wypełniać wolę Boga. Gdy upadamy, gdy buntujemy się, On wyciąga do nas pomocną dłoń w sakramencie pokuty. Oczyszcza nas z niewoli grzechu i przywraca utraconą wolność. Pragnie, byśmy wydawali owoc dobrych czynów całym naszym życiem. Tylko ziarno, które obumiera, może przynieść plon obfity. Tylko człowiek, który umiera dla grzechu, powstaje do nowego życia z Bogiem. Tylko wiara w Zmartwychwstanie Chrystusa pozwala nam z nadzieją przekroczyć próg śmierci. Śmierć nie niweczy ludzkiego życia. Dla wierzących jest ona początkiem Nowego Jeruzalem, pośród świętych i błogosławionych, tam gdzie zasiada Chrystus po prawicy Boga Ojca. Czas Wielkiego Postu jest dla człowieka szansą na pojednanie z Bogiem i ludźmi, jest także okazją, by zbliżyć się do Miłosierdzia Boga. Jezus zachęca nas, byśmy podążali Jego drogą. Jest to droga Krzyża, ale i zarazem droga nadziei. Tym, którzy dochowają wierności Bogu, Chrystus obiecuje dar życia wiecznego. Chrześcijanin, będąc uczniem Chrystusa, nie powinien lękać się krzyża i cierpienia. Chrystus bowiem jest zawsze z tymi, którzy go miłują, dźwigając jak On sam krzyż na swych ramionach*, Okres Wielkiego Postu jest czasem nawrócenia i okazją, by na nowo w Chrystusie doznać nadziei na przezwyciężenie trudów codziennego życia. ks. Zbigniew Stanisław Iwański
Tekst pochodzi z Tygodnika
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |