Brzask wielkanocnego poranka

Słowa psalmu 118 to wybuch radosnej wdzięczności za dobrodziejstwa Boga dla swojego ludu. Powtarzając je dzisiaj dziękujemy Bogu za największe dobrodziejstwo, jakim jest Pascha Jezusa, Jego zwycięstwo nad śmiercią - a dzięki Niemu także i nasze.

Św. Paweł uświadamia Kolosa- nom i nam, że chrześcijanin już teraz żyje z Chrystusem w Bogu, choć pełnia tego życia dopiero nadejdzie.

Ewangelia z kolei opowiada dość precyzyjnie - rzuca się w oczy, że autor traktuje wydarzenia jako osobiste przeżycie - o pierwszych, dość różnych, reakcjach na pusty grób. I tak Maria "zobaczyła kamień odsunięty" i czym prędzej wraca powiadomić o wszystkim uczniów. Trzeba dopiero aby Jezus ukazał się jej osobiście, zawołał po imieniu, aby rozpoznała Go żywym. Piotr zwraca uwagę na uporządkowanie płócien i chusty wewnątrz grobu, ale nie pojawia się w nim, bezpośrednio, żadna reakcja wiary. Dopiero "ów drugi uczeń" - "ujrzał i uwierzył"; wiara zaistniała w Nim jeszcze przed spotkaniem Zmartwychwstałego.

Kiedy mówimy "wiara" - myślimy często o uznaniu lub nieuznaniu istnienia Boga. Traktujemy Go wtedy jak ideę, przyczynę wyjaśniającą czy porządkującą świat; jako Boga "pogan czy filozofów". Jeden z tych ostatnich ostrzegał, że przed Bogiem pojmowanym jako praprzyczyna, człowiek nie może się modlić, nie czuje przed Nim strachu by zgiąć kolana, nie może Mu grać ani śpiewać czy przed Nim tańczyć. Dodałbym jeszcze: takiego Boga nie da się kochać!

W świetle Paschy warto zreflektować swoją wiarę. Jest to dziś, ważniejszy niż kiedykolwiek dotąd, obowiązek wynikający ze świadczenia o Jezusie Zmartwychwstałym (I czytanie).

Pomoc przynosi nam Katechizm Kościoła Katolickiego określający wiarę jako osobowe (czyli wolne i świadome!) przylgnięcie całego człowieka do Boga! Przylgnięcie z całkowitym zaufaniem, bez zastrzeżeń, jak dzieci, które tak ufnie wtulają się w ramiona ojców czy matek przynoszących je do kościołów na spotkanie z Bogiem! Kto z nas ośmieli się powiedzieć - w tej perspektywie - o sobie, że jest już człowiekiem wierzącym?

Wyznajemy w każdą niedzielę wiarę w Jezusa Chrystusa. Ta wiara jest nie tylko podziwem dla Jego nauki czy osoby, przede wszystkim odmienia ona radykalnie nasze życie. Tak było też z uczniami stojącymi przy pustym grobie. Jan, który uwierzył zrozumiał, że Bóg Biblii nie należy do przeszłości, że jest Panem, Bogiem żywym i zawsze obecnym. Wszystko też: i historia, i proroctwa zyskały swój właściwy sens. Jezus staje się dla Jana Chrystusem; nawet Jezus Ukrzyżowany, gdyż męka i śmierć przestają już być absurdem. Świt wstaje nad nocą! Pozostaje teraz uzgodnić ścieżki swojego życia z drogą proponowaną przez Mistrza! Piotr, Magdalena i inni dokonują wolniejszego postępu w wierze, ale i oni dojdą do tego samego przekonania. Wyraził je dziś św. Paweł pisząc, że celem życia chrześcijan jest zmartwychwstać razem z Chrystusem (II czytanie).

Ks. WIESŁAW MERING
Pielgrzym, nr 137

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Tajemnice Chwalebne Różańca Świętego św. Felicjan Modlitwa do św. Felicjana św. Narcyz Modlitwa do św. Narcyza ks. Stanisław Cholewa

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna