Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Godzina Jezusa - ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego

Wraz ze sprawowaną w wieczór Wielkiego Czwartku Mszą św. Wieczerzy Pańskiej, rozpoczyna się w Kościele celebracja Świętego Paschalnego Triduum - pamiątki dzieła zbawienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Pozwala ono nam z najgłębszą czcią i uwielbieniem przeżywać i odnawiać Chrystusową Paschę, tę "Jego godzinę" (J 2,4; 13,1). W tych dniach przeżywamy i celebrujemy: ofiarowanie się Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy (Wieczorna Msza Wielkiego Czwartku Wieczerzy Pańskiej), ukrzyżowanie i śmierć Jezusa (Wielki Piątek), złożenie Jezusa w grobie i Jego zstąpienie do piekieł (Wielka Sobota) oraz zmartwychwstanie Jezusa do nowego życia (Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego).

Triduum Paschalne to jeden obchód liturgiczny, jedno wielkie święto. Jest ono szczytowym punktem całego roku liturgicznego. Nie ma większych i ważniejszych świąt w ciągu roku, ponieważ te Święte Dni Paschalne są celebracją zwycięskiego przejścia Chrystusa ze śmierci do życia.

WIELKI CZWARTEK Wieczorna Msza Święta Wieczerzy Pańskiej
Celebrujemy wydanie się Jezusa w ofierze

Podczas wielkoczwartkowej Mszy św. Wieczerzy Pańskiej, przywołujemy i uobecniamy Ostatnią Wieczerzę. Dziękujemy Chrystusowi za przymierze, jakie zawarł z nami w swojej Krwi przelanej za nasze grzechy. Dziękujemy Mu za Jego miłość aż do krzyża i poza krzyż, czyli do Eucharystii - do trwania z nami i stania się naszym pokarmem.

Liturgia Wielkiego Czwartku koncentruje się na trzech zasadniczych motywach: ustanowienie Eucharystii, czyli ofiary Nowego Przymierza, w której po wszystkie czasy trwa, odnawia się i urzeczywistnia ofiara krzyżowa Chrystusa, złożona przez Niego dla odkupienia świata. Drugim motywem jest ustanowienie kapłaństwa, na mocy którego kapłani przemawiają i działają w imieniu Chrystusa, są Jego sługami i szafarzami Bożych tajemnic. Trzecim wreszcie motywem obecnym w liturgii, jest motyw miłości: Chrystus oddał swoje życie dlatego, że do końca nas umiłował, uczynił z siebie całkowity dar i umarł za nas. Obrazem tej niezwykłej miłości Chrystusa, uprzedzającej Jego oddanie życia na krzyżu, jest umywanie nóg apostołom. Przez ten przedziwny, niesłychanie wymowny, wręcz wstrząsający, gest ujmującej pokory i służby Syna Bożego, gdy On sam pochyla się do stóp apostołów i jak niewolnik umywa im nogi, Jezus mówi do nas: "dałem wam przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem" (J 13,15). Jest to wezwanie do wzajemnej miłości: "miłujcie się wzajemnie tak, jak Ja was umiłowałem" (J 15,12).

Niekiedy w liturgii Wielkiego Czwartku, nie tylko katedralnej, sprawuje się ten symboliczny obrzęd umycia nóg. Kapłan wówczas, za przykładem Jezusa z Ostatniej Wieczerzy, umywa i całuje nogi dwunastu mężczyznom, by w ten sposób przypomnieć przykazanie nowe - testament Jezusa. Liturgia Mszy św. Wieczerzy Pańskiej przypomina mocno nierozdzielny związek między Eucharystią a przykazaniem wzajemnej miłości.

Po odmówieniu modlitwy po Komunii św. odbywa się procesja, w której przenosi się Najświętszy Sakrament do kaplicy wystawienia. Nocna adoracja Najświętszego Sakramentu jest wyrazem naszej wdzięczności wobec Chrystusa za ustanowienie Eucharystii. Adorując Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, czuwamy z Nim na modlitwie i rozważamy Jego mękę w tych samych godzinach, gdy On, po Ostatniej Wieczerzy, modlił się w ogrodzie Getsemani i tam, w udręce i samotności nocy, przeżywał ostatnie chwile poprzedzające wydanie Go na śmierć krzyżową.

WIELKI PIĄTEK MĘKI PAŃSKIEJ
Stajemy pod krzyżem

Wielki Piątek stanowi drugi etap celebrowania Triduum Paschalnego. Jest to dzień powagi i smutku, w którym rozważamy dramat męki i śmierci Chrystusa, jako wydarzenia zbawczego. Przez podjęcie obowiązkowej pokuty, zachowanie wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych i post, możemy uczestniczyć w konaniu Jezusa, być z Nim solidarni w Jego cierpieniach.

Centralnym punktem Wielkiego Piątku jest uroczysta liturgia Męki Pańskiej, sprawowana w godzinie śmierci Jezusa - po południu, względnie wieczorem. Nie jest to Msza Św., ponieważ od pierwszych wieków chrześcijaństwa Kościół nigdy nie uobecniał sakramentalnie w tym dniu ofiary Chrystusa, ale pochylał się nad tajemnicą krzyża świętego. Wokół tego krzyża - znaku ofiary, zwycięstwa nad grzechem i śmiercią; krzyża, który zostanie podwyższony i będzie adorowany, koncentrują się pozostałe elementy liturgii Wielkiego Piątku: liturgia słowa Bożego i Komunia św.

W tajemnicę męki i śmierci Chrystusa wprowadza liturgia słowa Bożego. Naczelne miejsce zajmuje w niej ewangeliczny opis pasji Jezusa według św. Jana, naocznego świadka wydarzeń Wielkiego Piątku. Chrystus umarł za wszystkich, za każdego człowieka, bez żadnego wyjątku, dlatego w tym dniu Kościół, zgodnie ze swoją najstarszą tradycją, zanosi wielką modlitwę do Boga w najważniejszych intencjach Kościoła i świata. W tej bardzo uroczystej i rozbudowanej modlitwie wiernych, modlimy się za wszystkich ludzi, za których Jezus przelał swoją krew na drzewie krzyża, aby do nich dotarły owoce Jego męki i śmierci zbawczej.

Kulminacyjnym momentem liturgii Wielkiego Piątku jest adoracja krzyża. Z wiarą i miłością zginamy przed nim kolana i całujemy go, ponieważ krzyż przypomina nam, iż na nim w tamto wielkopiątkowe popołudnie "zawisło zbawienie świata". Uwielbiamy Chrystusa I składamy Mu dziękczynienie za Jego niezwykłą miłość, jaką okazał nam ponosząc śmierć na drzewie krzyża.

Przyjęcie Komunii św. sakramentalnej z darów uprzednio konsekrowanych, pozwala najściślej zjednoczyć się z Jezusem Chrystusem, z Jego Ciałem za nas wydanym, które daje nam nowe życie.

Przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Bożego Grobu zamyka liturgię Męki Pańskiej. Przez całą jednak noc i następny dzień aż do rozpoczęcia liturgii Wigilii Paschalnej odbywa się wspólna i indywidualna modlitwa adoracyjna.

WIELKA SOBOTA
Zatrzymujemy się w zadumie

W Wielką Sobotę Kościół w ciszy i skupieniu trwa przy Grobie Pańskim, rozważając mękę i śmierć Chrystusa oraz Jego zstąpienie do otchłani, a także modli się i podejmuje post, oczekując w ten sposób radości zmartwychwstania Chrystusa. Poza odmawianą wraz z wiernymi Liturgią Godzin (tzw. modlitwą brewiarzową). Kościół nigdy nie sprawował specjalnej celebracji dla uczczenia pobytu Chrystusa w grobie. Jest to więc dzień bez Eucharystii, dzień milczenia, wyciszenia, refleksji i uwielbienia w modlitwie i adoracji Chrystusa umęczonego za nas i złożonego do grobu. Boży Grób, a w nim obecność Najświętszego Sakramentu, zachęca i stwarza dobry klimat do osobistej modlitwy adoracyjnej i rozważenia przedziwnej tajemnicy śmierci, która rodzi życie.

Modlitwę Kościoła w Wielką Sobotę można streścić słowami śpiewu rozpoczynającego Liturgię Godzin: "Pana ukrzyżowanego dla nas i dla nas złożonego w grobie, pójdźmy i uwielbiajmy".

W Wielką Sobotę w kościołach błogosławi się pokarmy na stół wielkanocny. Wierni, po zakończeniu postu paschalnego i po spotkaniu Chrystusa Zmartwychwstałego we Mszy św. wielkanocnej, będą spożywać w swoich rodzinnych domach wspólny, świąteczny posiłek.

Przed odprawieniem nocnej liturgii Wigilii Paschalnej, uzasadnionym i bardzo wymownym znakiem byłoby zapalenie lampek na grobach naszych bliskich: także cmentarz powinien być w Wielką Noc Zmartwychwstania Pańskiego świadectwem naszej wiary w nowe życie w Chrystusie.

NIEDZIELA WIELKANOCNA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

WIGILIA PASCHALNA W WIELKĄ NOC
Bierzemy do ręki wielkanocne światło

Zgodnie z najstarszą tradycją, uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego poprzedza wigilia, czyli nocne czuwanie modlitewne upamiętniające Świętą i Wielką Noc powstania z martwych Chrystusa. W czasie tej Wigilii Wielkanocnej, zwanej Wigilią Paschalną, Kościół czuwając, oczekuje Zmartwychwstania Chrystusa i celebruje to Zmartwychwstanie przez sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego. Wigilia Paschalna jako ośrodek i szczyt całego Triduum Paschalnego, jest główną celebracją Paschy Chrystusa, Jego zwycięskiego przejścia ze śmierci do życia. Liturgia tej Nocy, przybierając formę wigilii, czuwania na cześć Pana, streszcza w sobie największą tajemnicę naszego odkupienia i jest najważniejszą, najbogatszą i najwspanialszą liturgią w ciągu całego roku, "uroczystością nad uroczystościami".

Można powiedzieć, że właściwa rezurekcja, czyli zmartwychwstanie Pańskie dokonuje się właśnie w nocy, w ramach wielkiej litugii Wigilii Paschalnej, bo nowy dzień (np. Zmartwychwstania Pańskiego) - według tradycji biblijnej - zaczyna się po zachodzie słońca dnia poprzedniego. Liturgii Wigilii Paschalnej nie wolno więc rozpoczynać przed zachodem słońca i przed rzeczywistym zapadnięciem zmroku. Zaleca się, by ceremonie te rozpoczynać w nocy, bo posługują się one niezwykłym bogactwem znaków i symboli: błogosławieństwo ognia, procesja ze światłem, które ma oświetlać mrok. Ich znaczenie i sens czytelne są jedynie w ciemności nocy. Znaki i symbole tej liturgii, sprawowane przy świetle dziennym tracą wymowę.

Liturgiczne czuwanie wigilijne w Wielką Noc Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczyna liturgia światła. Nowy ogień i świeca paschalna to symbol Chrystusa Zmartwychwstałego. Trzykrotny śpiew: "światło Chrystusa", który towarzyszy procesji z paschałem, jest pierwszym zwiastowaniem zmartwychwstania. Liturgia światła kończy się uroczystym odśpiewaniem orędzia paschalnego, tzw. Exultei. Jest to liryczny poemat opiewający całe misterium paschalne. Orędzie wielkanocne wyraża świąteczną radość odkupionych. Chrystus jako światłość rozprasza ciemności ludzkiego grzechu, zła i śmierci, przeprowadza z niewoli do wolności.

Drugą część Wigilii stanowi liturgia słowa Bożego. Czytania zarysowują wielki Boży plan zbawienia, począwszy od stworzenia aż do dzieła odkupienia dokonanego przez Chrystusa. Po zakończeniu czytań ze Starego Testamentu, czyta się pouczenie św. Pawła o chrzcie jako wszczepieniu w paschalne misterium Chrystusa. Wreszcie następuje uroczysty moment radosnego "Alleluja". Po nim w słowach Ewangelii ogłasza się zmartwychwstanie Pańskie.

Trzecią część Wigilii Paschalnej stanowi liturgia chrzcielna. W tradycji Kościoła Noc Paschalna była czasem udzielania chrztu, który wszczepia człowieka w Chrystusa, wprowadza go do Kościoła. Wszyscy uczestnicy liturgii przypominając sobie własny chrzest, odnawiają przyrzeczenia chrzcielne i wyrażają wolę trwania w Chrystusie.

Czwarta część Wigilii Paschalnej to liturgia eucharystyczna. Stanowi ona punkt kulminacyjny całej Wigilii, gdyż Eucharystia jest w pełni sakramentem paschalnym - pamiątką, uobecnieniem śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. W niej wyraża się w szczególności nasz udział w męce Chrystusa i obdarowanie życiem Zmartwychwstałego.

Na zakończenie Wigilii Paschalnej odbywa się procesja rezurekcyjna. Jest to radosna, uroczysta manifestacja faktu zmartwychwstania Chrystusa, ogłoszenie paschalnej radości i wezwanie całego stworzenia do udziału w triumfie Zmartwychwstałego.

DZIEŃ WIELKANOCNY
Radujmy się zmartwychwstaniem Pana

Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego jest dniem zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią. Rozpoczyna ona 50-dniowy okres wielkanocny, czas paschalnej radości i wesela. Zewnętrzną formą manifestacji tej radości jest uroczysta Rezurekcja, odprawiana w Polsce w godzinach porannych Niedzieli Wielkanocnej. Choć właściwe Zmartwychwstanie, czyli Rezurekcję Kościół przeżywa w ramach liturgii Wigilii Paschalnej, po której zasadniczo powinna nastąpić procesja rezurekcyjna, to jednak można tę procesję, zgodnie z tradycją, urządzić także wczesnym rankiem. Podczas uroczystej procesji niesie się Najświętszy Sakrament i śpiewa pieśni wielkanocne. Procesja ta jest obwieszczeniem światu zwycięstwa Chrystusa i oznacza, że chcemy naszą radość wynieść na ulice, na zewnątrz, dzielić się nią z innymi.

Wszystkie teksty Mszy św. Niedzieli Wielkanocnej odnoszą się do zmartwychwstania Chrystusa, źródła radości paschalnej, radości zbawienia. Zasadniczą rolę odgrywa ewangeliczne świadectwo o pustym grobie i o chrystofaniach, czyli ukazywaniu się Chrystusa zmartwychwstałego.

Pan powstał z martwych, Pan jest żywy - ten przewodni motyw zmartwychwstania przewija się przez wszystkie teksty liturgiczne i poparty jest autorytetem samego św. Piotra: "Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio na świadków" (Dz 10,40). Liturgia wielkanocna wraz z radością wzywa więc do wysławiania Boga za dar Chrystusa Zmartwychwstałego. Przypomina nam też, iż razem z Chrystusem i my powstaliśmy do nowego życia. Zmartwychwstanie powinno być zatem zasadą chrześcijańskiej egzystencji. Wspólnota życia z Chrystusem Zmartwychwstałym oznacza konieczność przemiany całego naszego postępowania.

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej