Od-dawanie

Półtoraroczny Antoni nie mówi"da", tylko"odda". Oddać An-tosiowi należy jogurt, który w pośpiechu próbuje zjeść mama, książeczkę, którą akurat wziął do czytania Grześ, korale, które Ludwika nałożyła na szyję, piłkę do kosza Jeremiego, którą właściciel właśnie kozłuje, zawartość Wit-kowego piórnika. Oddaj! Różnica niby mała, ale starsze rodzeństwo rys. Jeremi Moiak, 6 lat znakomicie ją wychwytuje. - Mamo - śmieje się Ludwika, gdy braciszek kolejny raz w ciągu godziny zwraca się do niej z jakimś roszczeniem - Antoś myśli, że to do niego należy! Co do większości dóbr znajdujących się w naszym posiadaniu mamy przeświadczenie, że do nas należą. Mój grzebień, moja bluzka, moje buty. Mój kubek herbaty i mój komputer w pracy. Moje pieniądze, mieszkanie. Moja racja, moje miejsce, mój czas. Moje dziecko. Mój mąż, moja żona. Moje życie. Mój Bóg.

Tym, co moje, mogę swobodnie dysponować. Jeśli zechcę - zachować to tylko dla siebie albo komuś to lub z tego dać. Rozlegające się raz po raz od pewnego czasu - i zapewne już niedługo - pod naszym dachem dziecięce ponaglenie"oddaj!" wytrąca mnie z owego błogiego poczucia. Budzi niepokój. Może jednak nie"moje"? Może nie do końca, nie w całości albo tylko czasowo? I może o to idzie, by nie dawać, ale właśnie oddawać: od siebie - drugiemu?

Lidia Molak

Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy, 24 października 2010

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 7 Modlitwa do św. Hiacynta z Rzymu Modlitwa do św. Prota z Rzymu Modlitwa do św. Adelfa Modlitwa do bł. Franciszka Jana Bonifacio Moja ucieczka z 82 piętra World Trade Center

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna