Zaniedbania w sferze duchowo - religijnej u dzieci i młodzieży z rodzin dysfunkcyjnych

Młodzież zdemoralizowana to młodzież nie akceptowana, pozbawiona miłości rodziców, szacunku, dobroci, poczucia bezpieczeństwa, nie przestrzegająca zasad moralnych i religijnych.

To młodzież nieufna w stosunku do dorosłych i samych siebie, nosząca w zranionym sercu żal o nie zaspokojenie elementarnych potrzeb. Sposób życia rodziców, a tym samym tej młodzieży jest w większości przypadków niemoralny. Prowadzi to do przekonania, że ludzie są fałszywi, obłudni, oszukują, a dobro i życzliwość to zjawisko rzadkie. Zawężenie funkcji opiekuńczych i wychowawczych przez rodziców sprawia, że młodzieży wpaja się od początku życia zły system wartości, wskutek czego traci ona zdolność dawania i odbierania miłości. Sądzić należy, że wspomniana młodzież ma często zaniżoną samoocenę, posiada zaburzony obraz świata i negatywny obraz Boga kształtowany przez swoich rodziców.

Dlatego młodzi ludzie nie potrafią uwierzyć i zaakceptować Boga, który jest Miłością i nią darzy, nie potrafią pokochać siebie i innych. Wypływa to z braku miłości rodziców, nie darzących uczuciami już od chwili poczęcia. Bywają sytuacje, że młodzi ludzie sami nie wiedzą, do kogo należą, doświadczając często opieki sąsiadów lub przybranych cioć i wujków. Niekontrolowani przez rodziców, nie wychowywani, pozbawieni jakiejkolwiek stabilizacji, pewności, pozostawieni samym sobie w codziennych wyborach przyjmują negatywną postawę w stosunku do siebie, do ludzi i tego, co ich otacza, także do Boga i wszystkiego, co jest z Nim związane (do duchowieństwa, Kościoła, przedmiotów religijnych).

Pewną trudność stanowi fakt, że młodzież ta w ogóle nie chce słuchać o Bogu - Ojcu, często mając na myśli własnych ojców, którzy ją opuścili lub nie interesują się jej życiem czy też są w stosunku do niej bezuczuciowi, zachowujący się niemoralnie. Ulica udowadnia nam codziennie, iż jak długo człowiek nie spotkał prawdziwej, bezinteresownej miłości, tak długo nie może poznać Boga. Styl wychowania młodzieży zdemoralizowanej przez rodziców o agresywnych osobowościach oraz zadawanie fizycznego bólu rodzi w człowieku przekonanie o nieżyczliwości i srogości Boga. Badania wykazały istotną zależność między obrazem ojca i obrazem Boga.

Dla posiadania prawdziwego obrazu Boga przez młodzież zdemoralizowaną nie jest rzeczą obojętną, jaki obraz siebie posiada dana osoba. Na przykład prawda o Bogu kochającym, akceptującym współbrzmi z wysokim poczuciem własnej godności, sprawiając dysonans u osoby z niskim poczuciem własnej wartości, przeświadczonej, że jest osobą niekochaną i nieudaną.

Młodzież zdemoralizowana nie ma zazwyczaj kontaktu z Kościołem i jego działalnością i nie uczestniczy w życiu religijnym wspólnoty chrześcijańskiej. Bóg dla młodzieży zdemoralizowanej jest od najmłodszych lat Kimś nieznanym, nigdy w domu o Nim nie mówiono, a jeżeli już, to na zasadzie, że jest to Ktoś daleki, tajemniczy, w innym świecie i nie warto się Nim zajmować. Rodzice sami pozbawieni wiary i nie znający podstawowych jej prawd nie przekazywali ich dzieciom i nie przystępowali do sakramentów świętych. Badana młodzież posiadała bardzo małą wiedzę o Kościele i poszczególnych sakramentach.

Z powodu braku kontroli rodziców bądź opiekunów młodzież ta nie uczęszczała do szkoły i na religię, toteż miała nikłą szansę na zdobycie jakiejkolwiek wiedzy o Bogu i Kościele poza domem rodzinnym.

Młodzież zdemoralizowana nie poczuwa się do żadnych obowiązków, często to co robi - nawet zło, uważa za dobre i normalne, co sprawia, że czuje się niewinna i bezkarna. Gra przed samą sobą, że zawieranie życzliwych związków jej nie dotyczy, że jest wolna, a przede wszystkim kłamie. Kłamstwo uważa za coś normalnego. Dochodzi nieraz do sytuacji, że młodzież nie wie już, kiedy kłamie, a kiedy mówi prawdę. Kłamstwo jest dla niej mechanizmem samoobronnym. Pojęcia moralne tejże młodzieży w wyniku grzesznego życia są tak osłabione, że niemal nie dostrzega ona faktu grzechu, tłumacząc po swojemu prawa moralne.

Brak poczucia winy i grzechu sprawia, że młodzież ta nie potrafi przyjąć prawdy o przebaczającym Bogu i korzystać z Sakramentu Pojednania.

Osoby zdemoralizowane nie umieją myśleć przyszłościowo, nie mają żadnych motywacji, pozytywnych zainteresowań, często przeżywają brak poczucia sensu życia, wyładowując swoją aktyw- o ność "na ślepo", żyją chwilą obecną: teraz zapalić, teraz wypić, teraz wziąć dawkę narkotyku, teraz spożyć posiłek - każda z tych rzeczy jest dla nich wszystkim i urasta do rangi bożka. Wiara w prawdziwego Boga i niewidzialnego jest czymś trudnym do przyjęcia.

Taka młodzież robi wszystko, aby zaspokoić samodzielnie swoje podstawowe potrzeby na bieżąco. Nie jest ważne w jaki sposób, czy za pomocą kradzieży, czy przy użyciu przemocy i agresji lub innych środków. Liczy się tylko moje "ja" i moje potrzeby. Brak odwagi i umiejętności noszenia ciężaru swoich obowiązków i niezaspokojonych uczuć sprawia, że zaspakajają swoje potrzeby niezgodnie z prawem, bez umiejętności dzielenia się i udzielania wzajemnej pomocy.

Często młodzież ta oskarża Boga o sytuację, jaka w danej chwili bądź w jej życiu zaistniała. Czuje żal i ma pretensje do Boga, że urodziła się w takich rodzinach, że inni mają lepiej, że są bogatsi...

Młodzież, o której piszę w tej pracy, pochodzi z rodzin, które na ogół w ogóle się nie modlą. W związku z ich nienormalną sytuacją życiową badania wykazały, iż młodzież ta nie umie odbierać Boga jako Tego, do Kogo można się zwrócić i nie rozumie istoty modlitwy, która kojarzy się jej z "odklepywaniem zdrowasiek" lub ze znajomością tylko modlitwy: "Ojcze Nasz" i "Zdrowaś Mario".

Zasmuca fakt, że duży procent młodzieży zdemoralizowanej nie przystąpiło do Sakramentu Pojednania i Eucharystii lub zostali do nich przygotowani i dopuszczeni przypadkowo, natomiast 95 % nie przyjęło Sakramentu Bierzmowania. Bóg zupełnie nie mieści się w polu jej życia, jej zainteresowań. "Coś Takiego nie może istnieć! To niemożliwe - Bóg, który kocha? Sakramenty, ale numer" - odpowiadają.

Omawiane przyczyny sprawiają, że młodzież ta nie potrafi zawierzyć Bogu, uwierzyć w siebie i w to, co może czekać ją w przyszłości.

Monika Damięckastudentka II roku pedagogiki opiekuńczej na Uniwersytecie Warmińsko - Mazurskim w Olsztynie Dwutygodnik katoliki "W Rodzinie", nr 240 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Korneliusz Modlitwa do św. Korneliusza św. Cyprian z Kartaginy Modlitwa do św. Cypriana Modlitwa do św. męczenników Korneliusza i Cypriana Czy człowiek nie wierzący ma szansę na zbawienie? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna