I zabraniamy mu, bo nie chodzi z nami

     Chrystus wypowiada zdecydowane "Biada" wobec gorszycieli. "Kto by stał się powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze". Wydaje się, że dzisiaj wielu pobożnych katolików gorszą dobre czyny spełniane przez tych, którzy żyją na bakier z prawem Bożym. I zabraniają im, bo nie chodzą z nimi do kościoła. Czynią też wyrzut, gdy ujrzą ich w kościele. Gorszą się uczestnictwem w liturgii zarówno rozwodników, jak i lewicowych polityków. Owszem, pobożni często dla fasonu lubią siebie nazywać "grzesznikami", ale jest to rodzaj fikcji literackiej albo sformułowanie "alegoryczne". Chrześcijanie zdają się mieć wyłączność na cnotę i grzech.

     Trafnie ujął to Anthony de Mello w swej książeczce "Modlitwa Żaby". "Pewnego dnia biskup ukląkł przed ołtarzem i w przypływie religijnego uniesienia zaczął się bić w piersi i wołać: «Jestem grzeszny, zmiłuj się nade mną. Jestem grzeszny, zmiłuj się nade mną». Miejscowy ksiądz, zbudowany tym przykładem, upadł na kolana obok biskupa i zaczął bić w piersi, wołając: «Jestem grzeszny, zmiłuj się nade mną. Jestem grzeszny, zmiłuj się nade mną». Kościelny, który akurat był w świątyni w tym czasie, był tak poruszony, że nie mógł się dłużej powstrzymać; on też padł na kolana, uderzył się w piersi i zawołał: «Jestem grzeszny, zmiłuj się nade mną». Wtedy biskup trącił łokciem księdza i wskazując na kościelnego powiedział z uśmiechem: «Popatrz, kto uważa się za grzesznika»".

     Często my, katolicy w Polsce, szczycimy się duchem tolerancji wobec innowierców, ale czy nie jest to przypadkiem już fakt historyczny? Kiedyś usłyszałem kąśliwą uwagę skierowaną do mnie: «Jeśli się księdzu tak bardzo podoba prawosławna liturgia, to niech ksiądz wstąpi do Cerkwi». Innowierców kochamy tylko w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan; parafian - tych, co kościół omijają z daleka, i tych, którzy chodzą do niego mimo kar kościelnych - tak naprawdę nie kochamy wcale. A już nie do pojęcia wydają się nam cuda zdziałane ręką heretyka. Zawsze dopatrujemy się w nich asystencji złego ducha.

     Lecz Jezus nieodmiennie od wieków powtarza słowa: "Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami".

o. dr Ignacy Kosmana OFM Conv.

Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy, 27 września 2009

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Modlitwa do Matki Bożej Dobrej Rady Różaniec do św. Teresy od Dzieciątka Jezus Kleszcz kleszczowi nierówny Najprostszym sposobem wspierania dziecka jest po prostu bycie z nim i dawanie mu swojego czasu Lourdes nazywane jest stolicą modlitwy, jest także lekcją pokory dla świata Film "Jezus 2000"

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna