Najstarszy tekst Ewangelii p 52

Każdy, kto tylko interesował się początkami piśmiennictwa wie, że początkowo pisano wykorzystując różny materiał. Pisano na kamiennych stelach, bądź słupach (np. stela Hammurabiego odkryta w 1901-1902 w Suzie, zachodnia Persja, kamienna, czarna kolumna licząca 2,25 metra wysokości, na jej szczycie znajduje się rzeźba na 60 cm, a pozostała część pokryta setkami linii, dokładnie wygrawerowanego pisma klinowego, zawierającego tak zwany Kodeks Hammurabiego pochodzący z około 1750 r. przed Chr.), na glinianych tabliczkach ( tabliczki z El - Amarna w środkowym Egipcie, w połowie drogi między Kairem a Luksorem, czy też prawdziwa biblioteka tabliczek z Ugarit nad Morzem Śródziemnym w Syrii, datowana na lata 1400-1200 przed Chr. - obecnie jest znanych ponad 1500). Egipcjanie starożytni ryli swoją historię i tradycję religijną na ścianach potężnych świątyń czy na obeliskach. Ponadto za materiał piśmienniczy służyły skarabeusze (maleńkie żuczki, na których pisano modlitwy i zaklęcia), ostraki ( gliniane skorupki), zwoje miedziane. Stosunkowo wcześnie zaczęto używać papirusów i pergaminu czyli delikatnie wyprawianych skór owczych lub cielęcych, które zwijano w zwoje. Pisano rysikiem, bądź w wypadku papirusów i pergaminów, "piórkiem" trzcinowym maczanym w atramencie, uzyskiwanym z sadzy mieszanej z tartą gumą arabską a także z galasówek dębowych (rodzaj owadów) i kwasu siarkowego. Warto przypomnieć sobie, że papirus (poprzednik naszego papieru) uzyskiwano w Egipcie z rośliny porastającej deltę Nilu, dochodzącej do 4 m wysokości (dzisiaj czasami można spotkać tę roślinę hodowaną w doniczkach - wygląda trochę jak koper ozdobny, tylko pozbawiony liści). Łodygę cięto na wąskie pasemka, które następnie układano na krzyż, zwilżano i pozostawiano pod prasą na kilkadziesiąt godzin. Po wysuszeniu na słońcu dawały one kartę nadającą się doskonale do pisania, a jak trwałą świadczą choćby starożytne egzemplarze znajdujące się w muzeach na całym świecie. Starożytne księgi miały formę zwoju. Były to pasy papirusowe lub pergaminowe klejone lub zszyte rzemieniem w taśmę kilkumetrowej długości, nawijane najczęściej na dwa drewniane wałki, obracane w miarę czytania. Od IV w. po Chr. księgi mają już inną formę, wygodniejszą od zwoju. Nazywa się ona kodeksem - były to karty wpółzszywane - jak nasze książki.

Czym jest zatem zabytkowy tekst zwany tajemniczo p 52? To maleńki skrawek papirusu, może fragment jednej strony, znaleziony w Egipcie, o wymiarach 9x6 cm, zapisany obustronnie, mieszczący na sobie zaledwie kilka wierszy ( J 18,31-33.37n), a znajdujący się w John Rylands Library w Manchesterze. Papirus opatrzony również sygnaturą manchesterskiej biblioteki Pap. Ryl. Gk 457. Dlaczego tak się nazywa? Zakupił go w roku 1921 dr Grenfell dla biblioteki John'a Rylands'a a wraz z nim masę innych papirusów różnej treści, np. kodeksów handlowych, korespondencji prywatnej itp. Przeleżał on sobie spokojnie przez 13 lat zanim go nie opracował i wydał oksfordzki uczony dr Roberts w 1935 r. Podał, że jest to fragment zapisany - co się nawet w starożytności rzadko zdarzało - obustronnie, może ze względu na oszczędność, a może był w posiadaniu kopisty bardzo ubogiego, który oszczędzał ten cenny materiał piśmienniczy. Tekst zapisany jest w języku greckim, pisany wielkimi literami - majuskułą - tak pisało się na początku, posiada ślady wymowy ludowej, folklorystycznej. Są na nim ślady tzw. mieszania dźwięków, co wskazuje, że musiał powstać przed końcem II w., który przyniósł reformę gramatyki i pisowni greckiej. Każda stroniczka zawiera 7 wierszy i jest to część raczej kodeksu niż zwoju, najprawdopodobniej fragment stronicy, która musiała mieć format 23 x 19 cm i zawierała 18-19 wierszy po każdej stronie. I wówczas świat, a zwłaszcza bibliści dowiedzieli się o tym niecodziennym znalezisku.

Po starannej rekonstrukcji, dokonanej przez uczonych, okazało się, że zawiera on bardzo fragmentaryczne, po jednej stronie wiersze 18,31-33, po drugiej 37 i następny z rozdziału 18 Ewangelii wg św. Jana. A teraz pozwólmy mówić samemu tekstowi: "Piłat więc rzekł do nich: Weźcie Go wy i osądźcie według swojego prawa. Odpowiedzieli mu Żydzi: Nam nie wolno nikogo zabić. Tak miało się spełnić słowo Jezusa, w którym zapowiedział, jaką śmiercią miał umrzeć. Wtedy powtórnie wszedł Piłat do pretorium, a przywoławszy Jezusa rzekł do Niego: czy Ty jesteś królem żydowskim?....

37. Piłat zatem powiedział do Niego: A więc jesteś królem? Odpowiedział Jezus: Tak jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. Rzekł do Niego Piłat: Cóż to jest prawda? To powiedziawszy wyszedł powtórnie do Żydów i rzekł do nich: Ja nie znajduję w Nim żadnej winy".

Najbardziej sensacyjny już od początków okazał się wiek tego papirusu. Najstarsze, posiadane dotąd odpisy pochodziły z III i IV wieku po Chrystusie. Wiemy przecież, że nie posiadamy autografów czyli pism, które wyszły spod pióra autorów nowotestamentalnych tylko apografy czyli kolejne odpisy, bądź kopie - tych pism. Dlaczego Kościół ich nie posiada? Po pierwsze dlatego, że dotyczy to tajemnic wiary, po drugie chrześcijaństwo na samym początku - gdy Jan, Mateusz, Łukasz, Marek, Paweł czy inni autorzy Nowego Testamentu spisywali swoje pisma - było bardzo małą wspólnotą, prawie nie liczącą się w świecie wielkiej kultury, wywodziło się w ogromnej większości spośród ludzi ubogich, których nie stać było na drogi materiał piśmienniczy czy obszerne biblioteki. Dalej był to czas okrutnych prześladowań pierwszych chrześcijan. Wyznawcy Chrystusa trzech pierwszych wieków byli wciąż narażeni na prześladowania ze strony Żydów czy też władz cesarstwa, a gdy żołnierze zamykali do więzień tych, co oddawali cześć Jezusowi, grabili i niszczyli wszystko to, co do nich należało i tak zaginęły bezpowrotnie pisma apostołów i ich uczniów. Może nie bezpowrotnie, może leżą gdzieś przysypane piaskami pustyni lub kurzem bibliotecznym, jeszcze niezidentyfikowane i opracowane i może kiedyś przypadek sprawi, że będziemy je czytać nie wiedząc zupełnie, że napisał je jeden z bezpośrednich świadków. Historia zna przecież takie przypadki. Weźmy chociaż znaleziska w Qumran nad Morzem Martwym, czy przypadkowo odkryty Kodeks Synaicki z IV w. po Chrystusie, który tylko dzięki zręczności i przebiegłości Konstantego Tischendorfa ujrzał światło dzienne.

Ale wróćmy do naszego papirusu p 52. Pochodzi on z pierwszej połowy II wieku po Chr. Stwierdza to sam dr Roberts, a następnie największa sława w tej dziedzinie prof. Wilhelm Schubart z Uniwersytetu Berlińskiego oraz Sir Kenyon, kustosz Muzeum Brytyjskiego (naukowcy protestanccy). Fragment ten jest oczywiście odpisem Ewangelii i można śmiało powiedzieć, że chyba jednym z pierwszych, bo uczeni datują go bardzo wcześnie (prof. A. Deis- smann - 117-138 z czasów Hadriana, a prof. Schubart - nawet jeszcze wcześniej, bo za czasów cesarza Trajana 98-117, a więc w okresie, gdy żył jeszcze św. Jan Ewangelista).

Skąd przybył on do Manchesteru? Znaleziono go w środkowym Egipcie w miejscowości el-Bahnasa (starożytna nazwa Oxy- rhynchos), niedaleko Fayum, około 135 km na południe od Kairu. Kodeks, którego fragmentem był p 52, należał niewątpliwie do skromnej i nieznanej gminy chrześcijańskiej, pragnącej też posiadać u siebie Ewangelię umiłowanego ucznia Pańskiego.

Jakie z tego wnioski dla współczesnego biblisty i teologa? To sprawa wieloletniej dyskusji dotyczącej autorstwa, czasu powstania, redakcji Ewangelii, wątków wiodących... Dyskutują o tym od dłuższego czasu specjaliści. A my? Zastanówmy się, co chce nam sam Chrystus powiedzieć z tego najstarszego źródła swojej nauki? Dlaczego właśnie ten fragment jest, jak na razie, najstarszy? W życiu chrześcijanina nie ma przypadków. Są tylko znaki, przez które przemawia do nas nasz Pan i Bóg. Co tym razem mówi do Ciebie, gdy czytasz słowa Jezusa i słowa Piłata? Dlaczego właśnie teraz przypomina nam o swoim królowaniu i o narodzinach z Prawdy?...

Warto poszukać odpowiedzi na te i podobne pytania przygotowując się lub przeżywając uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata.

Ks. JÓZEF PICK Pielgrzym nr 207 Wasze komentarze: marzena aneta: 03.12.2023, 18:49 najstarszy tekst ewangelii p 52 Boże Dobry kocham Cię bardzo mocno proszę o miłość prawde sprawiedliwość szczerość szacunek uczciwość szacunek ufność szacunek wiare szacunek zdrowie na całym świecie dziękuję Boże Dobry kocham Cię bardzo mocno proszę módl się za nami dziękuję Boże Dobry kocham Cię bardzo mocno proszę o miłość prawde sprawiedliwość szczerość szacunek uczciwość ufność wiare zdrowie na całym świecie dziękuję Boże Dobry kocham Cię bardzo mocno proszę dla mnie o dobrą spowiedź świętą dobrego domu kupno małego dobrą małego mieszkania sprzedaż urode zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża w moim wieku niepalącego pobożnego polaka religijnego uczciwego z którym będę żyć w cielesnej czystości w zgodzie prawo jazdy samochód dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni szczerość cuda czyni szacunek cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję (1) Autor Treść Nowości Modlitwa do Matki Bożej Dobrej Rady Różaniec do św. Teresy od Dzieciątka Jezus Kleszcz kleszczowi nierówny Najprostszym sposobem wspierania dziecka jest po prostu bycie z nim i dawanie mu swojego czasu Lourdes nazywane jest stolicą modlitwy, jest także lekcją pokory dla świata Film "Jezus 2000" Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna