Nie należy dodawać ciężaru tym, którzy nawracają się do Boga (dz 15,19)Czwarta i ostatnia część przemówienia Jakuba przynosi pointę: "Dlatego ja uważam, że nie należy dodawać ciężaru tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga, lecz posłać im nakaz, by się trzymali daleko od zmazy bożków, od nierządu, od tego, co uduszone, oraz od krwi" (ww. 19-20). Poganie nawracający się do Boga nie muszą podejmować zobowiązań, jakie przyjął na siebie Izrael, takich jak obrzezanie czy inne rozporządzenia Tory. Poglądy Piotra i Jakuba zgadzają się z postępowaniem oraz nauczaniem Pawła i Barnaby. Aby wejść w obręb laos Theou, "ludu Bożego", nawróceni poganie nie muszą się stawać Żydami, ponieważ z przyjściem Jezusa i dokonanym przez Niego dziełem zbawienia Bóg uczynił coś radykalnie nowego na rzecz reszty ludzkości niebędącej Żydami.Wniosek Jakuba obejmuje cztery zakazy, które wyraźnie nawiązują do tzw. praw bądź przykazań noachickich. Według tradycji żydowskiej obowiązywały one od początku świata do nadania Tory na Synaju, zaś po nadaniu Izraelowi Tory obowiązują wszystkich nie-Żydów. Przykazania noachickie są wywodzone z przykazań skierowanych do Adama (Rdz 2,16) i Noego (Rdz 9,3-6). Określenie "noachickie" (hebr. micwot bnei Noach) uwypukla ich uniwersalność, ponieważ od Noego pochodzi cała ludzkość po potopie (Rdz 10). Stanowią one powszechny fundament moralny i rytualny, a dzięki ich przestrzeganiu nie-Żydzi mogą być zbawieni. Późniejsza tradycja żydowska wylicza siedem praw Noego, który obejmuje sześć zakazów i jeden nakaz. Są to zakazy: 1. bluźnierstwa, 2. bałwochwalstwa, 3. cudzołóstwa, kazirodztwa i zoofilii, 4. popełniania morderstwa; 5. kradzieży, 6. spożywania części odciętych od żywych jeszcze zwierząt, oraz 7. nakaz przestrzegania prawa cywilnego obowiązującego w danym państwie. W połowie I w. nie istniał jeszcze tak autorytatywny wykaz, ale najważniejsze przykazania były na pewno znane i traktowane jako normatywne. Zakazy podane w przemówieniu Jakuba odzwierciedlają tradycję prawa wyprowadzanego od Noego. Określenie "zmaza bożków" odnosi się do wspólnych posiłków, podczas których podawano pokarmy, głównie mięso, złożone uprzednio jako żertwa ofiarna dla bóstw pogańskich, a potem darowane lub sprzedawane do spożycia przez innych. Takie praktyki były znane w różnych rejonach pogańskiego świata (por. IKor 8,4-13; 10,25). Spożywanie owego mięsa mogło być traktowane jako przejaw uczestniczenia w kulcie pogan, a przynajmniej pochwalania go. Nawet jeżeli wyznawcy jedynego Boga dobrze wiedzieli, że bóstwa pogańskie nie istnieją, nabywanie takiego mięsa sprzyjało koniunkturze w handlowaniu nim, a więc pośrednio przyczyniało się do żywotności kultów pogańskich. Zakaz spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom był zatem przestrogą przed apostazją. Zakaz nierządu (gr. porneia) kładzie nacisk na właściwe zachowania w sferze seksualnej. Tradycja żydowska wylicza cudzołóstwo, kazirodztwo i zoofilię, lecz zakaz ma na względzie wszelkie formy rozwiązłości. W starożytnym świecie pogańskim, nie inaczej jak dzisiaj, mnożyły się najrozmaitsze odmiany perwersji seksualnej i związki pozamałżeńskie, a także homoseksualizm i prostytucja, również sakralna. Rozporządzenia zawarte w 18. rozdziale Księgi Kapłańskiej nie zostawiają żadnych wątpliwości, jak tego rodzaju występki muszą być oceniane przez lud Bożego wybrania. Zakaz kontaktu z tym, co uduszone, wywodzi się ze starote-stamentowego zakazu spożywania mięsa zwierząt uśmierconych w taki sposób, że nie mogła wypłynąć z nich krew (Kpł 3,17; 7,26-27; 17,10-14; 19,26). Pomijając humanitarne aspekty uboju zwierząt, przy którym należy unikać przysparzania zwierzęciu cierpienia, śmierć przez uduszenie uniemożliwiała odpływ krwi, której spożywania Tora surowo zabrania. Zakaz spożywania krwi wynika z pradawnego semickie-go przekonania, że krew jest siedliskiem życia. Izraelici dobrze znali ów zakaz i skrupulatnie go przestrzegali, traktując go jako jeden z elementów, który ich odróżnia od pozostałych ludów i narodów. Przytaczając ten zakaz, apostoł Jakub potwierdza swoją specyficznie żydowską tożsamość i mentalność oraz daje wyraz przekonaniu, że wszyscy chrześcijanie, a więc również ci, którzy rekrutują się spośród pogan, muszą w widoczny sposób odróżniać się od pogańskiego otoczenia. Tak zaczynają się kształtować zręby teologii moralnej, która będzie się rozwijała w kontekście życia i działalności Kościoła. Katalog zaproponowany przez Jakuba jest zakorzeniony w prawodawstwie Starego Testamentu; późniejsze wieki przyniosą jego poszerzenia i rozwinięcia, zaś ów proces ustawicznej adaptacji i aktualizacji trwa do dzisiaj. ks. Waldemar Chrostowski
Tekst pochodzi z Tygodnika
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |