Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Prawda o Duchu Świętym w Nowym Testamencie

To, co Stary Testament przeczuwał i do czego prowadził, na nowym etapie historii zbawienia zostało potwierdzone i w pełni objawione przez Jezusa Chrystusa. W Jego życiu i posłannictwie, przede wszystkim w męce, śmierci i zmartwychwstaniu, stała się widoczna osobowa moc, która Go wspierała. Po zmartwychwstaniu i zesłaniu Ducha Świętego nastąpiła głęboka wewnętrzna przemiana Apostołów i uczniów, która uczyniła z nich wiarygodnych świadków i głosicieli Syna Bożego, który dla nas i naszego zbawienia stał się człowiekiem.

Duch Święty w życiu Jezusa

W czterech Ewangeliach kanonicznych wypowiedzi o Duchu pojawiają się w związku z Jezusem Chrystusem na wszystkich etapach Jego ziemskiego życia. Na pierwszą natrafiamy w narracji o zwiastowaniu Maryi dziewiczego poczęcia Jezusa: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię" (Łk 1,35). Przychodzi tu na myśl obraz Namiotu Spotkania, który towarzyszył Izraelitom w drodze do Ziemi Obiecanej, jako miejsca szczególnej obecności Boga. Wcielenie Syna Bożego, które urzeczywistnia się przez działanie Ducha Świętego, czyni z Maryi nowe, nieskończenie większe i ważniejsze, miejsce spotkania Boga z człowiekiem.

O ile na samym początku publicznej działalności nie widziano w Jezusie kogoś, kto działa z nadzwyczajną mocą, o tyle chrzest w wodach Jordanu, przyjęty od Jana, miał przełomowe znaczenie, bo dał poznać Jego prawdziwą tożsamość: "A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: "Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie"" (Mt 3,16; Łk 3,22). Gołębica, która w Starym Testamencie była ptakiem ofiarnym, to symbol Ducha Świętego. Ptaki w naturalny sposób symbolizuią sferę duchową. W Talmudzie Babilońskim zachowała się starożytna tradycja interpretacji Księgi Rodzaju (1,2), w której odgłos Ducha, unoszącego się nad pierwotnymi wodami, został porównam do trzepotu skrzydeł gołębia. Nowe światło na tę wykładnię rzuciło starożytne teksty znad Morza Martwego. W jednym z fragmentów natrafiamy na eschatologiczną interpretację przywołanego fragmentu: "w dniach ostatecznych Duch będzie się unosił nad świętymi". Podejmując ten nurt prastarej tradycji, ewangeliści podkreślają, ne świata i człowieka oraz osobę i posłannictwo Jezusa Chrystusa, który w gruncie rzeczy dokonuje nowego stworzenia, łączy ten sam Duch.

Po chrzcie w wodach Jordanu następuje epizod kuszenia Jezusa (Mt 4,1-11; Łk 4,1-13), po którym Chrystus udał się do Nazaretu, gdzie wszedł do synagogi i rozpoczął czytanie Proroków: "Rozwinąwszy zwój, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie, abym obwoływał rok łaski od Pana. Zwinąwszy zwój oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście" (Łk 4,17-21). Odnosząc słowa proroka Izajasza do siebie, Jezus wskazuje, że w Nim spełniają się wszystkie obietnice i zapowiedzi dane patriarchom i prorokom. Dłużej czekać nie trzeba! Znamię tożsamości i wiarygodności Mesjasza stanowi trwała obecność Ducha Pańskiego. W Ewangelii według św. Łukasza po powrocie siedemdziesięciu dwóch uczniów, którzy z radością opowiadali o niezwykłych owocach swej posługi misyjnej, "Jezus rozradował się w Duchu Świętym, wysławiając Ojca, Pana nieba i ziemi" (Łk 10,21). "Radość w Duchu Świętym" potwierdza wierne wypełnienie misji, którą ożywia i wspomaga ten sam Duch.

Zmartwychwstanie Jezusa dziełem Ducha Świętego

Szczególnym potwierdzeniem obecności i życiodajnej mocy Ducha stało się zmartwychwstanie jako dowód wyjątkowości Jezusa i zbawczej skuteczności Jego posłannictwa. Pierwsze ukazanie się Zmartwychwstałego świadczy, że Duch jest tchnieniem Syna. Pozdrowiwszy uczniów, Jezus powiedział: "Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" (J 19,21-23). W działalności głosicieli Ewangelii, wspomaganych przez Ducha Świętego, przedłuża się i uobecnia misja Jezusa. Ponieważ tylko Bóg może odpuszczać grzechy, zatem w udzieleniu tej władzy uwidacznia się więcej niż moc, a mianowicie osobowy dar.

Zesłanie Ducha Świętego jako narodziny Kościoła otworzyło oczy Apostołów i uczniów, czyniąc z nich niezłomnych wyznawców. Nowego blasku nabrały dawne zapowiedzi i obietnice mesjańskie. W pierwszej katechezie wygłoszonej przez Piotra została zintegrowana historia zbawienia, która w Jezusie Chrystusie osiągnęła swą kulminację i pełnię: "Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie" (Dz 2,32-34). Wywyższenie zmartwychwstałego Chrystusa i zesłanie przez Niego Ducha Świętego stało się spełnieniem obietnicy Ojca. Prawda o Trójcy Świętej, a więc również o osobowym Duchu Świętym, ukazała się w całej pełni i tak dokonało się przejście od wiary żydowskiej do wiary chrześcijańskiej. Spełniały się słowa Jezusa obwieszczające zesłanie Ducha. Co więcej, zapowiadając wrogość świata, Jezus dobitnie podkreśla rolę świadectwa Ducha Świętego: "Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie" (J 15,26). W tej samej, określanej jako pożegnalna, mowie Jezusa znajduje się również subtelna aluzja do pochodzenia Ducha Świętego od Syna: "Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi" (J 16,13-15).

Ostatnie pouczenie Zmartwychwstałego wydane Apostołom brzmiało: "Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka" (Łk 24,49).

ks. prof. Waldemar Chrostowski

Tekst pochodzi z pisma
Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich
w Polsce Z Niepokalaną
Lato 2018



Wasze komentarze:
 XD: 18.09.2018, 21:16
 JD
(1)


Autor

Treść

Nowości

św. Bernadetta Soubirousśw. Bernadetta Soubirous

Modlitwa św. Bernadetty SoubirousModlitwa św. Bernadetty Soubirous

Testament Bernadety SoubirouTestament Bernadety Soubirou

Ciało nie tknięte rozkładem śmierciCiało nie tknięte rozkładem śmierci

św. Benedykt Józef Labreśw. Benedykt Józef Labre

Bergen i StavangerBergen i Stavanger

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna  
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej