Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Droga powrotu do wiary. Nawrócenie św. Augustyna

Latem 386 roku, a więc 1600 lat temu, nawrócił się na katolicyzm Augustyn z Tagaste, późniejszy biskup Hippony i chyba największy doktor Kościoła, człowiek ogromnych zdolności i zasług, z jakim nikt lub rzadko kto może być porównany w historii ludzkości, jak stwierdził Pius XI.

NAWRÓCENIE ŚW. AUGUSTYNA

Urodził się w roku 354 w Tagaste, w Numidii, jako syn radcy miejskiego Patrycjusza, poganina, i Moniki, gorliwej chrześcijanki, którą czcimy jako świętą. Choć nie z pochodzenia, był Rzymianinem z języka, kultury i serca. Wykształciwszy się w Madaurze i Kartaginie, wykładał retorykę, najpierw w Afryce, a potem w Rzymie i Mediolanie.

Był wychowany po chrześcijańsku, chociaż nie został ochrzczony. Jako 19-letni młodzieniec pod wpływem lektury Hortenzjusza Cycerona zasmakował w mądrości. Szukał jej w Biblii, ale zraziwszy się jej prostą formą przystał do manichejczyków, u których imponował mu racjonalizm i radykalne rozwiązanie problemu zła. Po dziewięciu latach odkrył bezpodstawność systemu manichejskiego i stał się sceptykiem. I tak odejście od wiary chrześcijańskiej w imię rozumu kończyło się aktem nieufności do rozumu. Również życie moralne Augustyna pozostawiało wiele do życzenia.

Droga powrotu do wiary zaczęła się w Mediolanie, gdy miał 32 lata. Na przełom duchowy wpłynęła lektura pism neoplatońskich, a zwłaszcza kazania tamtejszego biskupa, św. Ambrożego. Pokonuje sceptycyzm, uznając swój błąd w stosowanej dotąd metodzie: rozum lub wiara, gdy tymczasem do mądrości wiedzie rozum i wiara. Pokonuje też materializm i naturalizm manichejski, uznawszy w Jezusie Chrystusie Pośrednika łaski i Odkupiciela. Przyjmuje autorytet Kościoła, który jest gwarantem i właściwym tłumaczem Pisma św. Uznaje go za "gwiazdę polarną", której można zaufać.

Augustyn zwłóczył jednak z ostatecznym nawróceniem. Wstrzymywały go marzenia o karierze, a zwłaszcza związek nielegalny z kobietą, z którą miał syna. Aż raz w ogrodzie swego domu w Mediolanie usłyszał jakiś dziecięcy głos: "Weź to, czytaj! Weź to, czytaj!" Wziął Pismo św. i natrafił na słowa: "Nie w ucztach i pijatykach, nie w rozpuście i rozwiązłości, nie w zwadzie i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa..." (Rz 13, 13 n.). Ledwie przeczytał te słowa, spłynęło nań, jak wyznał, "światło ufności, przed którym cała ciemność wątpienia natychmiast się rozpierzchła".

Postanowił przyjąć chrzest i poświęcić się całkowicie służbie Bożej. Z tą wieścią udał się zaraz do matki, która właśnie przybyła z Afryki. Uradowała się, gdyż od dawna modliła się o nawrócenie syna, "płacząc gorzkimi łzami". Przez kilka miesięcy Augustyn przygotowywał się w gronie najbliższych w Cassiacum pod Mediolanem, modląc się, rozmyślając i dyskutując na tematy religijne, aż wreszcie, w nocy z 24 na 25 kwietnia 387 r., w czasie liturgii Wigilii Paschalnej przyjął chrzest wraz z synem Adeodatem z rąk św. Ambrożego.

W swym nawróceniu św. Augustyn widział bezgraniczne miłosierdzie Boże, które mu zawsze towarzyszyło, nawet gdy błądził. Dzieje swego nawrócenia opisał w najpopularniejszym swym dziele pt. Wyznania. Porównując się do syna marnotrawnego wyznał Bogu: "Błąkałem się daleko od Ciebie, odganiany nawet od omłotu, którym wieprze karmiłem... Jakże straszne były te stopnie, po których zstępowałem w głębiny piekła, trawiony gorączką, że nie znam prawdy, gdy Ciebie, Boże mój - Tobie się teraz spowiadam, Tobie, który ulitowałeś się nade mną, kiedy jeszcze się nie spowiadałem - gdy Ciebie szukałem nie według roztropności umysłu, jakim odróżniłeś mnie od zwierząt, lecz tylko według zmysłowego rozeznania".

W roku 388 Augustyn wrócił do Afryki, pochowawszy wpierw matkę, zmarłą w Ostii. W trzy lata potem, skłoniony przez lud, przyjmuje kapłaństwo, a w 395 r. zostaje biskupem. Pracuje jako duszpasterz, głosi wiele kazań, ale najwięcej działa piórem, zatroskany o cały Kościół. Broni go przed herezjami, zwłaszcza przed manicheizmem, donatyzmem i pelagianizmem. Napisał ponad sto dzieł, w tym najsłynniejsze O Trójcy Świętej i Państwo Boże. Umarł 28 sierpnia 430 r., w czasie oblężenia Hippony przez Wandalów.

Ogromny jest wkład św. Augustyna w teologię. Jest on również twórcą filozofii chrześcijańskiej. Do dziś korzystamy z jego genialnego umysłu. On jednak miał niskie mniemanie o sobie, starając się być zawsze pokornym tłumaczem nauki Kościoła. "Kimże jestem? - pisał. - Czy jestem Kościołem katolickim?... Wystarczy mi, żebym w nim był".

F. D.



Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.



Autor

Treść

Nowości

św. Ekspedytśw. Ekspedyt

Modlitwa do św. EkspedytaModlitwa do św. Ekspedyta

Litania do św. EkspedytaLitania do św. Ekspedyta

św. Elfegśw. Elfeg

św. Leon IXśw. Leon IX

Urodziny jeżyka JasiaUrodziny jeżyka Jasia

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej