Jest patronem Barcelony, adwokatów, wydziałów prawa i wykładowców prawa kościelnego

7 stycznia - Wspomnienie liturgiczne św. Rajmunda z Penyafort (Ramon de Penyafort), katalońskiego prawnika kanonisty, kapłana, dominikanina, spowiednika papieskiego, generała zakonu, misjonarza wśród Żydów i muzułmanów (zm. Barcelona, 6 stycznia 1275). Uważany za ojca prawodawstwa kościelnego; współzałożyciel Zakonu NMP Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników (mercedariuszy).

Urodził się w Villa de Panudés, niedaleko Barcelony, między 1170 a 1175. Pochodził ze starej szlachty katalońskiej z Penyafortu (obecnie Santa Margarita y Monjós w Alt Penedes). Po ukończeniu z wyróżnieniem studiów jako dwudziestoletni młodzieniec wykładał retorykę i logikę w Barcelonie, w miejscowej szkole katedralnej, nie otrzymując za swoją pracę wynagrodzenia. U swoich uczniów starał się formować zarówno serce, jak intelekt. Obdarzony głęboką wiedzą i osobistą kulturą, odznaczał się gorliwością w formowaniu przyszłych kapłanów, dla których napisał podręcznik teologii moralnej - "Summa de paenitentia et matrimonio". W 1210 wyjechał na studia prawnicze do Bolonii. Tam jego profesorami byli tacy mistrzowie, jak Pier delle Vigne i Sinibald Fieschi. W 1216 uzyskał tytuł doktora i sam zaczął wykładać. Napisał "Summa iuris" (podręcznik dla studentów).

Wezwany przez biskupa wrócił w 1219 do Barcelony, gdzie został mianowany kanonikiem, archidiakonem i wikariuszem generalnym. Pracował żarliwie nad nawróceniem Maurów i Żydów, a równocześnie opracowywał dzieło zawierające wskazówki dla spowiedników. Wtedy też pomagał św. Piotrowi Nolasco przy zakładaniu zakonu mercedariuszy, układając dlań konstytucje, ale sam w 1222 wstąpił do dominikanów. W 1229 kardynał Jan z Abbeville, legat papieski, zaproponował mu funkcję koadiutora. Święty miał zachęcać w kazaniach do krucjaty na rzecz odbicia Balearów z rąk muzułmanów przez króla Jakuba I Aragońskiego.

W 1230 papież Grzegorz IX powołał go na osobistego spowiednika i mianował kapelanem pałacu apostolskiego oraz penitencjarzem. Rajmund, który stykał się z najwybitniejszymi osobistościami tych czasów, m.in. z Robertem Grosseteste, był cenionym doradcą. Przede wszystkim jego doświadczenie prawnicze było istotne w walce z herezją katarów i w trudnych kontaktach pomiędzy chrześcijanami a muzułmanami. Jego konsultacja była konieczna przy ustanawianiu inkwizycji w Aragonii. Przez cztery lata Rajmund poszukiwał wszystkich rozproszonych dekretów papieskich, które później zostały opublikowane jako "Decretales Gregorii IX" bullą papieską "Rex Pacificus" w 1234, znaną jako "Pięć dekretów" - była ona zbiorem dekretów biskupów rzymskich.

W 1236 powrócił do Hiszpanii, gdzie m.in. napisał "Summa de casibus", praktyczny podręcznik teologii moralnej. W dwa lata później nie przyjął ofiarowanego mu biskupstwa w Tarragonie, ale musiał objąć stanowisko generała zakonu dominikanów, po Jordanie z Saksonii, który był bezpośrednim następcą św. Dominika. Wtedy opracował na nowo konstytucje zakonne, zatwierdzone na kolejnych dwóch kapitułach. Następnie podał się do dymisji i ponownie poświęcił się apostolatowi. Skupił się na przygotowywaniu pism i tekstów mających służyć celowi propagowania chrześcijaństwa wśród ludzi z innych kultur.

Położył wielkie zasługi w apostolstwie wobec muzułmanów i Żydów, zakładając w Murcji szkołę hebrajskiego i inną jeszcze - języków wschodnich w Tunisie. Prawdopodobnie za jego namową św. Tomasz z Akwinu napisał słynne "Summa contra gentiles"; nowsza historiografia kontestuje ten pogląd.

Kiedy już spełnił rolę arbitra na polu międzynarodowej polityki, Rajmund zmarł w Barcelonie 6 stycznia 1275. W jego pogrzebie wziął udział król Aragonii i Kastylii. Wierni mieli zwyczaj brać z jego grobu garść popiołu, który miał właściwości lecznicze.

6 stycznia 1542 Rajmund z Penyafort został zaliczony w poczet błogosławionych przez papieża Pawła III, a kanonizował go 29 kwietnia 1601 papież Klemens VIII. Jego relikwie spoczywają w katedrze św. Eulalii w Barcelonie. Na obrazach przedstawia się go w habicie dominikańskim, płynącego po morzu, przy czym jego płaszcz zakonny stanowi żagiel, ponadto towarzyszą mu chorągwie, klucze, księga i pióro pisarskie. Jest patronem Barcelony, adwokatów, wydziałów prawa, wykładowców prawa kościelnego. W 1944 ustanowiono w Hiszpanii Orden de la Cruz de s. Raimondo de Penafort - Krzyż św. Rajmunda de Penafort - za zasługi na polu sprawiedliwości.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna do bł. Jerzego Matulewicza - dzień 6 św. Ildefons z Toledo Modlitwa do św. Ildefonsa z Toledo Modlitwa do bł. Wincentego Lewoniuka i Męczenników z Pratulina Modlitwa do św. Marianny Cope Św. Józef Oblubieniec Matki Bożej w nauczaniu Jana Pawła II

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna