Kim "Chrystus dziś" jest dla każdego z nas?

W każdym człowieku, który uwierzył w Chrystusa i przyjął chrzest, dokonuje się wewnętrzna przemiana. Przestaje on być daleki od Boga, a staje się przybranym Jego dzieckiem, dokonuje się jego zjednoczenie z Bogiem; odtąd Bóg w Trójcy jest w takim człowieku obecny: "Jeśli kto Mnie miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego i będziemy u niego przebywać" (J 14,23). Ten rodzaj obecności Boga nazywamy łaską, stanem łaski lub stanem miłości. Choć Bóg jest "wszędzie obecny", to ta obecność wynikająca z wiary i ze stanu łaski jest obecnością szczególnego rodzaju, właściwą wyłącznie dla osoby ludzkiej.

Chrystus przemienia człowieka wierzącego. Ale człowiek, który nadal żyje na świecie, nadal ma wolną wolę i jest narażony na grzech, który znów może go oddalić od Boga. Dlatego człowiek wierzący powinien nieustannie współpracować z Chrystusem. Współpraca ta polega na coraz głębszym poznawaniu daru, jaki człowiek otrzymuje, i na korzystaniu z tego daru. I tu zbliżamy się do nieogarnionej liczby różnych rodzajów osobistych spotkań ludzi z Bogiem, z Chrystusem żyjącym, z działaniem Ducha Świętego.

Najważniejszymi "miejscami" czy "sposobami" takiego spotkania są sakramenty święte, pozostawione nam przez Chrystusa, w których przez znak widzialny dokonuje się tajemnica (misterium) spotkania człowieka z Bogiem. Jedne z nich ustanawiają więź z Bogiem, której dotąd nie było (chrzest), lub tę więź zerwaną przez grzech ponownie przywracają (sakrament pokuty i pojednania), inne tę więź umacniają. Szczególnym rodzajem spotkania z "Chrystusem dziś" żyjącym jest sakrament Eucharystii.

Podobne do spotkania w sakramentach świętych jest spotkanie z Chrystusem w słowie Bożym. Pismo Święte nie jest tylko mądrą księgą, z której czerpiemy naukę płynącą z ludzkiego doświadczenia, w tym także z doświadczenia Jezusa z Nazaretu, bo kiedy z właściwym usposobieniem serca czytamy Pismo Święte, Bóg przemawia do nas także "dzisiaj" przez swoje słowo objawione. Przez słowa Ewangelii Chrystus mówi do nas "dzisiaj", dziś objawia się nam.

Chrystusa żyjącego dzisiaj spotykamy także we wspólnocie Kościoła, który jest "Ciałem Chrystusa". W Kościele otrzymujemy pouczenie, dzięki któremu możemy poznać Chrystusa i Jego naukę. W Kościele poprzez sakramenty święte nawiązujemy i podtrzymujemy więź miłości z Chrystusem. W kościelnej wspólnocie ludu Bożego, zjednoczonego wokół żyjącego Chrystusa, uświadamiamy sobie, że zbawcze Jego działanie ciągle trwa, a wspólnota zjednoczona miłością ku Niemu i wzajemną miłością jej członków jest zapowiedzią i początkiem przyszłej wspólnoty wszystkich zbawionych, która będzie trwać w wieczności.

W Piśmie Świętym, szczególnie w Nowym Testamencie, odkrywamy także najdoskonalsze wzory spotkań ludzi z Bogiem i z Chrystusem. Wczytując się na przykład w Listy św. Pawła poznajemy, jak on przeżywał swoje spotkanie z Chrystusem, jak w wyniku tego spotkania się zmieniał, jak pozwalał na to, aby Chrystus był nieustannie obecny w jego osobie i w jego życiu, jak służył Chrystusowi i jak Go kochał. To wszystko bowiem, co Paweł mówił o Chrystusie i co w Pawle się dokonywało, było spotkaniem Pawła z "Chrystusem dzisiaj". Paweł przecież spotkał Pana zmartwychwstałego, a więc istniejącego w takiej samej "postaci Bożej", w jakiej my Go dziś spotykamy. Z życia Pawła, Jana, Piotra i innych osób Nowego Testamentu dowiadujemy się, co dzieje się w człowieku, który uwierzy w Chrystusa. Uczymy się od nich, jak trzeba się zachować, aby więź z Nim utrzymać i czerpać z niej motywy do życia, do podejmowania naszych codziennych zadań. Ich przeżycia są wzorami, do których możemy przyrównać nasze przeżycia, są wzorami, które próbujemy naśladować.

Listy św. Pawła ukazują nam jeszcze jeden niezwykły rodzaj więzi z "Chrystusem dzisiaj" żyjącym. Jest to droga, którą najprościej należy nazwać drogą trwałej przyjaźni z Chrystusem. Pamiętamy z czytań liturgicznych język Apostoła: "Dla mnie żyć - to Chrystus, a umrzeć - zysk... Pragnę odejść i być z Chrystusem..." (Flp 1,21.23); "Z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne moje życie jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie..." (Ga 2,20); "Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej?... Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie..., ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym" (Rz 8,38-39). Taka przyjaźń przynosi niezwykłe skutki. Człowiek żyjący w stałej przyjaźni z Chrystusem ma całkiem inny stosunek do świata, do ludzi i do swojego własnego życia, niż przeciętny szary człowiek, zwłaszcza taki, który nie zna Chrystusa. Nie tylko ludzie dalecy od chrześcijaństwa, ale nawet wierzący nie są w stanie zrozumieć wszystkich motywów postępowania osób żyjących w ścisłej przyjaźni z Chrystusem. Dopóki ktoś nie doświadczy takiej przyjaźni, może się nawet lękać tych "wyrzeczeń", do jakich ona prowadzi, może się lękać zadań i cierpień, jakie widzi u ludzi całkowicie oddanych Bogu i Chrystusowi. Oni tymczasem żyją, jakby nie odczuwali ciężarów życia ani cierpień, jakby nie potrzebowali tych radości i doznań, bez których nie może czuć się szczęśliwy zwyczajny szary człowiek. Dlatego tak chętnie podglądamy świętych, próbując się dowiedzieć, czym lub raczej kim był dla nich Chrystus w ciągu ich życia, w ich "dzisiaj". Odkrywamy, że byli zakochani w Chrystusie, jak św. Franciszek, św. Jan od Krzyża czy współczesna nam Matka Teresa z Kalkuty, prowadzili nieustanny dialog z Chrystusem żyjącym, jak bł. siostra Faustyna i tylu innych świętych. Próbujemy się dowiedzieć, jak oni doszli do takiego stanu oraz czy taka przemiana możliwa jest także w naszym własnym życiu.

Doświadczenie ludzi Nowego Testamentu i tysięcy osób w ciągu wieków pokazuje nam, jak "Chrystus dziś" może działać w człowieku wierzącym. W jednych, którzy ciągle popadają w grzech i ciągle się nawracają, On wciąż na nowo zmartwychwstaje, w innych, którzy trwają w nieprzerwanej przyjaźni z Nim, jest On ciągle obecny jako najbliższy przyjaciel, jest dla nich siłą i radością życia, a także działa przez nich, dzięki czemu stają się oni pośrednikami w zbawieniu innych ludzi.

Każdy chrześcijanin przeżywa swoje spotkanie z Chrystusem inaczej, ponieważ każda ludzka osoba jest odmiennym światem. Każdy inaczej więc przeżywa swoje odkrycie Chrystusa, swoje nawrócenie i swoją z Nim przyjaźń. Dlatego, choć podglądamy świętych mistyków, musimy zdawać sobie sprawę, że nasza przyjaźń z Chrystusem będzie inna, wyjątkowa, tylko nasza własna.

A kim "Chrystus dziś" jest dla każdego z nas? Czy my przypadkiem nie lękamy się spotkania z Chrystusem, poznania Go, czy nie lękamy się, że przez swoją przyjaźń może nami zawładnąć, zmienić nasze życie?

O. Paulin Sotowski Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna