Wieczność i łaskawość BogaIzrael wiele reflektował nad swoim Bogiem i nad historią, którą - jak wierzył - Bóg z nim współtworzył, lepiej - którą Bóg rządził. "W ciągu wieków, czytamy w Katechizmie, wiara Izraela mogła rozwijać i pogłębiać bogactwo zawarte w objawieniu imienia Bożego. Bóg jest jedyny; poza Nim nie ma innych bogów" (KKK 212).Wśród pierwszych prawd odczytanych o Bogu Jahwe znalazło się przekonanie, że Bóg jest miłosierny i litościwy, że tylko On Jest" i że jest Prawdą i Miłością Taką najmłodszą teologię Izraela podaje KKK (210-231). To, że " Bóg jest miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność" (Wj 34,5- 6), Naród Wybrany doświadczył, gdy sprzeniewierzył się potężnemu Bogu, by oddawać chwałę złotemu cielcowi. Dzięki wstawiennictwu Mojżesza Bóg okazał ludowi swoje zmiłowanie i wielokrotnie dowiódł, że "zachowuje swoją łaskę w tysiączne pokolenie " (Wj 34,7). Warto dzisiaj odnowić w sobie prawdę o łaskawości Boga. Zwykliśmy sądzić, że łaska Boża to "coś", co Bóg dzieli na bardzo różne porcyjki i daje komu chce i jak chce. Łaska - jak nam się lubi wydawać - to "coś", co można od Pana Boga otrzymać lub wyprosić. Nieco inaczej jest w Piśmie Świętym. W Biblii łaska, to najpierw łaskawość Boga, Jego przychylność, niezasłużone dobrodziejstwo. Łaska - to inne wyrażenie na określenie Boga. Takie biblijne wyznania, jak: Łaskawości mojej nie cofnę od niego (1 Krn 17,13); Zaufam na wieki łaskawości Boga (Ps 52,10); Będę się weselić z Twojej łaskawości (Ps 59,17), znaczą ni mniej ni więcej, jak to, że ilekroć Bóg daje nam łaskę, to znaczy po prostu daje nam Siebie, samoudziela się. Ilekroć więc prosimy Pana Boga o łaskę, to tak, jakbyśmy spraszali Jego Samego. - Daj mi Twoją łaskę - znaczy: daj mi Siebie, udziel mi Twojej przychylności. Dopiero konsekwencją tej Bożej przychylności jest łaska w postaci konkretnego daru (gr. charis) oraz to, co najlepiej oddaje łacińskie słowo gratia - wdzięk (człowiek obdarzony łaskawością Boga nabiera powabu, jakiegoś nieodgadnionego piękna). Trzeba się też przyznać, że niezwykle trudna jest dla nas biblijna prawda o wieczności Boga. Dla Izraela "Jestem, który Jestem" znaczyło, że tylko Bóg Jest", że istnienie należy do Jego natury, że Jego istotą jest istnieć. Znaczyło również, że Bóg nie ma początku ani końca. Wiekuistość, to takie trwanie bez końca, w którym nie ma upływu czasu, liczby dni, miesięcy, lat, wieków ani żadnego rozwoju. Jest stałe, bezkresne trwanie. Według św. Tomasza z Akwinu (nie bez inspiracji Arystotelesa) wieczności nie można określać jako nieustanny czas, jako czas, który nie ma końca. Czas to przecież linia ciągła, która na początku ma jakąś przeszłość, na końcu przyszłość, a po drodze - teraźniejszość. Tymczasem wieczność to istnienie tak pełne, że nie ma ani przeszłości, ani przyszłości. Jest tylko wiecznym "teraz". I warto pamiętać, że wieczność Boga "nie pokrywa się" z czasem stworzonego świata. Nie wyprzedza go ani nie przedłuża. Wieczność jest poza nim i ponad nim. "Od zewnątrz" i "z góry" ogarnia wszystko, co poddane jest upływowi czasu, ciągłej zmianie i przemijaniu. Stąd Bóg nasz nie jest Bogiem "poza" czasem, ale "ponad" czasem. Posiada bezkresne życie. Takiemu wiecznemu Bogu wierzymy i pokładamy ufność w Jego łaskawości. LIDIA CIECIERSKA Pielgrzym nr 185
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |