Do czego przygotowuje katecheza?Bez pomocy Boga łatwo jest zboczyć z właściwej drogi, łatwo zamiast jedynej Prawdy wybierać liczne namiastki. Człowiekowi przybywa lat, wchodzi w wiek młodzieńczy, wiek kształtowania swojej osobowośći i świadomych dojrzałych wyborów, zakłada rodzinę. Czasem męczy go choroba lub samotność, to znów piętrzą się przed nim różne trudności, budzą niepokoje, przychodzą wahania. Pomocą jest tu wiara, wymagająca Bożego ładu w człowieku. Mówi się też często o różnych rodzajach powołania, np. do życia, do chrześcijaństwa, kapłaństwa, zakonu, małżeństwa itd. Każde z nich wiele wymaga od człowieka.Do życia chrześcijańskiego w każdym stanie przygotowuje katecheza. Ona kształtuje ludzką życzliwość, wyrabia szacunek dla człowieka i wrażliwość na jego sprawy i powołanie, budzi zrozumienie i zaufanie wzajemne, zachęca do poświęcenia dla innych, każe przedkładać dobro wspólne nad dobro jednostki. Katechizacja jest odpowiedzią na aktualne pytania katechizowanych i ich rodzin. Warto i tu odpowiedzieć przynajmniej na niektóre, częściej powtarzane, pytania katechizmowe, by zobaczyć przygotowawczą rolę katechezy: Na czym polega wiara? Na uznawaniu za prawdę tego, co Bóg objawił i przez Kościół katolicki do wierzenia podaje. Przez wiarę okazujemy, z pomocą łaski Bożej, pełną uległość rozumu i woli wobec Boga objawiającego. Jakie są przyczyny i objawy osłabienia wiary? Najczęściej są to: brak troski o znajomość prawd wiary i o jej pogłębienie, niedostateczne zaangażowanie się w sprawy religijne, trwanie w grzechu, który pozbawiając duszę łaski czyni wiarę nieskuteczną, zaniedbywanie dobrych uczynków oraz pewnego rodzaju wstyd w wyznawaniu wiary, by nie okazać się śmiesznym, lub bojaźń, by nie być krytykowanym. O czym powinni pamiętać rodzice, którzy chcą zapewnić swoim dzieciom prawdziwe wychowanie religijne? O wzajemnej miłości, która powinna wzrastać i dojrzewać w małżeństwie, o ochrzczeniu dzieci w pierwszych tygodniach po urodzeniu, o codziennej modlitwie całej rodziny w miarę możliwości i niedzielnej Mszy Św., o pielęgnowaniu tradycji religijnych, rodzinnych i narodowych, o częstym korzystaniu z sakramentu pojednania i Eucharystii, o systematycznej katechizacji, również o rocznicach chrztu i ślubu, akcentowanych rodzinną obecnością na Mszy św. Kto może być chrzestnym? Chrzestni są przedstawicielami duchowej rodziny dziecka i reprezentują Kościół, w razie potrzeby mają wspierać rodziców w wychowaniu dziecka w wierze i zasadach moralności chrześcijańskiej. Składają oni podczas liturgii wyznanie wiary i dlatego na chrzestnych nie można wybierać osób, które nie mogą szczerze złożyć tego wyznania. Chrzestni powinni mieć ukończone 16 lat i posiadać dojrzałość nadprzyrodzoną, a więc sami mają być ochrzczeni i bierzmowani oraz żyć zgodnie z wiarą. Chrzestnymi nie mogą być osoby żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego. Zazwyczaj udziela się chrztu podczas Mszy św. i wtedy chrzestni przystępują do Komunii św. po uprzednim wyspowiadaniu się. Jakie są oznaki powołania do kapłaństwa lub zakonu? Powołanie jest łaską wybrania przez Boga, by złożyć z siebie dar z miłości ku Niemu, by naśladować Chrystusa i dawać Go światu. Znaki powołania to: pragnienie poświęcenia się Bogu w zakonie lub kapłaństwie, świadomość Bożego wezwania, zdrowy sąd, prawość, dotrzymywanie słowa, umiejętność współżycia z innymi, zdrowie fizyczne i psychiczne, zamiłowanie do modlitwy i zainteresowanie sprawą powołania. Jak powinna postępować dziewczyna 16-letnia względem chłopców? Zawsze powinna panować nad swoją uczuciowością, by świadomie czy nieświadomie nie prowokować chłopców. Zdawać powinna sobie sprawę z ich inności oraz szanować swoją godność dziewczęcą. Trzeba liczyć się z ambicją chłopca i nie chcieć go upokarzać górowaniem nad nim. Dbać o prostotę w zachowaniu i ubieraniu się. Starać się o rozsądek i trzeźwość, by nie dopuszczać do zapomnienia się. Pamiętać o odpowiedzialności dziewcząt za chłopców, o tym, że dziewczyna wychowuje chłopca. Jakie dziewczęta, tacy chłopcy. Trzeba mieć życzliwość dla wszystkich. Jakie dokumenty trzeba przedłożyć przed ślubem kościelnym? Potrzebne są: metryka chrztu św. świeżej daty, świadectwo zdobytej wiedzy na katechezie i potwierdzenie czynnego udziału w naukach przygotowawczych, zaświadczenie o wygłoszonych zapowiedziach oraz zaświadczenie o zawarciu cywilnego małżeństwa w USC. Narzeczeni zgłaszają się do proboszcza narzeczonej na trzy miesiące przed ślubem, by uzgodnić wszystko, a na kilka dni przed ślubem ponownie celem spisania aktu ślubu. Kontrakt cywilny zawierają w przeddzień lub w dniu ślubu kościelnego. Jak należy oceniać cierpienie? Cierpienie samo w sobie jest złe, dlatego należy z nim walczyć, zapobiegać mu i czuwać, aby nie zadawać cierpień nikomu. Nie można jednak unikać własnego cierpienia kosztem cierpień innych ludzi. Należy także nieść pomoc cierpiącym i okazywać im współczucie. Modląc się o uniknięcie cierpień własnych należy je uzależniać od woli Bożej, bo Bóg wie lepiej, czego nam potrzeba. Nawet wtedy, gdy nie rozumiemy sensu cierpienia, które nas spotyka, powinniśmy je przyjąć z poddaniem się woli Bożej, na wzór Chrystusa w Ogrójcu: "nie jako ja chcę, ale jako Ty, Ojcze" (Mt 26, 39). W ciężkiej chorobie należy wezwać kapłana, by otrzymać Sakrament Chorych razem z Sakramentem Pokuty i Komunią św. Ks. Marian Wtosiński
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |